Zespół Cushinga u psów: jakie są objawy i leczenie?

Zespół Cushinga charakteryzuje się podwyższonym poziomem kortyzolu we krwi. Odkryj konsekwencje tego zaburzenia endokrynologicznego dla zdrowia psów w poniższej treści.

Napisane i zweryfikowane przez lekarza weterynarii i zootechniki Sebastian Ramirez Ocampo.

Ostatnia aktualizacja: 22 czerwca, 2023

Zespół Cushinga u psów jest spowodowany zmianą osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, która jest odpowiedzialna za regulację i produkcję hormonu kortyzolu u psów.

Stan ten – znany również jako hiperadrenokortycyzm – może mieć znaczący wpływ na zdrowie i jakość życia naszych zwierząt. Czytaj dalej, aby poznać przyczyny jego występowania, objawy kliniczne i kroki, które można podjąć w celu jego leczenia.

Jakie są przyczyny zespołu Cushinga u psów?

Badania opublikowane w czasopiśmie Canine Medicine and Genetics wynika, że kortyzol odgrywa kluczową rolę w fizjologicznej reakcji na stres, ponieważ przygotowuje organizm na sytuacje zagrażające przetrwaniu. Bierze również udział w metabolizmie cukrów, tłuszczów i białek, a także w kontroli ciśnienia krwi i regulacji bilansu wodnego organizmu.

Bodziec do jego produkcji zaczyna się w podwzgórzu, poprzez wydzielanie hormonu uwalniającego kortykotropinę (CRH). Substancja ta jest odpowiedzialna za aktywację przysadki mózgowej do produkcji hormonu adrenokortykotropowego (ACTH). Ten z kolei stymuluje nadnercza do wydzielania kortyzolu. Te ostatnie, znane również jako nadnercza, znajdują się nad nerkami.

Dlatego też wszelkie zaburzenia tego procesu hormonalnego prowadzą do zwiększonego poziomu kortyzolu we krwi, co powoduje zespół Cushinga u psów. Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Endokrynologia ogólna i porównawcza można zidentyfikować trzy główne przyczyny:

• Guz przysadki mózgowej: odpowiada za 80-90% przypadków hiperadrenokortycyzmu u psów. Nowotwór, zwykle łagodny (gruczolak), powoduje nadprodukcję ACTH w przysadce mózgowej. Zjawisko to stymuluje nadnercza do wydzielania większej ilości kortyzolu niż jest to konieczne.
• Guz nadnerczy: występuje u 15 do 20% psów z zespołem Cushinga. W tym przypadku nowotwory mogą być łagodne lub złośliwe (gruczolak lub gruczolakorak) i prowadzić do nadprodukcji kortyzolu przez nadnercza.
• Pochodzenie jatrogenne: w przeciwieństwie do powyższego, hiperadrenokortycyzm jest spowodowany ciągłym przyjmowaniem leków glukokortykoidowych, takich jak prednizolon.

Jakie są objawy u psa?

Chociaż choroba ta może wystąpić u każdego psa, starsze, otyłe psy i niektóre rasy, takie jak sznaucer, jack rusell, yorkshire, west highland terrier i bichon frisé są na nią bardziej podatne. Tak twierdzą autorzy artykułu opublikowanego w czasopiśmie Journal of Small Animal Practice, którzy przeanalizowali ponad 1000 przypadków hiperadrenokortycyzmu u zwierząt domowych.

Zgodnie z publikacją w Journal of Veterinary Internal Medicine, główne objawy zespołu Cushinga obejmują:

• Wielomocz i polidypsja: zwierzę częściej oddaje mocz, więc pije więcej wody, aby zrekompensować utratę płynów. Przypuszcza się, że jest to spowodowane zwiększonym przepływem krwi do nerek z powodu kortyzolu.
• Polifagia: występuje wzrost apetytu i spożycia pokarmu. Dynamika tego zaburzenia nie jest znana.
• Wzdęcie brzucha: kortyzol powoduje osłabienie mięśni brzucha, przez co brzuch przybiera kształt wahadła.
• Obustronne łysienie: jest spowodowane zanikiem mieszków włosowych. Łatwo je odróżnić od innych patologii skórnych, ponieważ wypadanie włosów jest symetryczne po obu stronach ciała.
• Inne nieprawidłowości skórne: takie jak przebarwienia, utrata elastyczności i grubości, łuszczące się zmiany spowodowane złogami wapnia i ciągłe infekcje.
• Hepatomegalia: z powodu działania kortyzolu dochodzi do zwiększonego odkładania glikogenu w wątrobie, co zwiększa jej rozmiar.
• Otyłość: ponieważ kortyzol bierze udział w metabolizmie lipidów, jego zmiana prowadzi do zwiększonego odkładania się tłuszczu w organizmie.
• Zmęczenie i ogólne osłabienie mięśni: spowodowane katabolicznym działaniem kortyzolu.

W cięższych i bardziej zaawansowanych przypadkach choroby może wystąpić wysokie ciśnienie krwi, niewydolność nerek, cukrzyca i zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego.

The Amerykański Związek Kynologiczny ostrzega, że właściciele często mylą te objawy z oznakami starzenia. Dzieje się tak dlatego, że pojawiają się one stopniowo, a uzyskanie pełnego obrazu klinicznego może zająć lata.

Jak wykrywa się zespół Cushinga u psów?

Rozpoznanie hiperadrenokortycyzmu u psów opiera się zarówno na identyfikacji objawów klinicznych, jak i wynikach różnych badań laboratoryjnych. W takich przypadkach zaleca się morfologię krwi, glikemię, analizę moczu, biopsje, prześwietlenia rentgenowskie i skany ultrasonograficzne w celu określenia stanu funkcjonalnego organizmu. Jednak według badań opublikowanych w czasopiśmie

In Practice istnieją dwa testy, które pozwalają na dokładniejszą diagnozę choroby Cushinga u psów:

• Test stymulacji ACTH: polega na wstrzyknięciu syntetycznego hormonu ACTH w celu pobudzenia nadnerczy do produkcji kortyzolu. U psów z hiperadrenokortycyzmem odpowiedź jest przesadzona, podczas gdy u psów bez hiperadrenokortycyzmu poziom hormonu jest normalny.
• Test supresji deksametazonem: Ten lek glukokortykoidowy jest podawany w celu oceny odpowiedzi osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Z jednej strony zdrowe psy powinny wykazywać niski poziom wydzielania ACTH, ponieważ kortyzol jest dostarczany z egzogennego źródła. Jednak u psów z zespołem Cushinga poziomy ACTH i kortyzolu pozostają podwyższone.

Z drugiej strony należy zauważyć, że istnieje nietypowa postać zespołu Cushinga u psów. W tym względzie, zgodnie z artykułem opublikowanym w czasopiśmie The Veterinary Clinics of North America zwierzę wykazuje objawy kliniczne i zmiany w różnych testach diagnostycznych.

Jednak zarówno w teście stymulacji, jak i teście supresji wyniki są takie, jak u normalnego psa. Z tego powodu nie należy wykluczać hiperadrenokortycyzmu, jeśli wyniki testów są negatywne.

Jakie środki są podejmowane w leczeniu?

Leczeniepowinno mieć na celu wyeliminowanie przyczyny nadmiaru kortyzolu, a także normalizację poziomu hormonów i poprawę jakości życia pacjentów.

Zgodnie z badaniem opisanym w The Veterinary Journal pochodzenie i złożoność stanu będą determinować najbardziej odpowiednią decyzję dotyczącą leczenia, która może być lecznicza lub chirurgiczna.

Terapia farmakologiczna

Jest wskazana zarówno w przypadku hiperadrenokortycyzmu przysadkowego, jak i nadnerczowego. Zasadniczo stosuje się leki kontrolujące nadmierną produkcję kortyzolu, takie jak trilostan, który hamuje syntezę enzymów niezbędnych do wytwarzania kortyzolu w nadnerczach.

Należy podkreślić, że przyjmowanie tego leku powinno odbywać się codziennie i przez całe życie.

U większości pacjentów poprawa następuje zwykle w ciągu kilku tygodni od rozpoczęcia leczenia. Jednakże, zgodnie z badaniem opublikowanym w Journal of Veterinary Internal Medicine, mogą wystąpić pewne działania niepożądane, takie jak brak energii, wymioty, biegunka i utrata masy ciała.

Leczenie farmakologiczne można również uzupełnić radioterapią w celu zmniejszenia rozmiaru guzów, zwłaszcza tych pochodzenia przysadkowego. Inne leki stosowane w leczeniu zespołu Cushinga u psów obejmują mitotan, ketokonazol, pasireotyd, ocreotyd i kabergolinę.

Chirurgia

Wykonuje się ją w przypadkach hiperadrenokortycyzmu spowodowanego nowotworem nadnerczy. Wynika to z faktu, że interwencja chirurgiczna przysadki niesie ze sobą wiele komplikacji i naraża życie zwierzęcia. Stosowaną techniką jest adrenalektomia, w której wykonuje się całkowite usunięcie guza lub obu, jeśli to konieczne.

Nie zaleca się operacji w przypadkach, w których rozwinęły się przerzuty do innych narządów lub gdy guz jest silnie unaczyniony. Wśród głównych powikłań zgłaszanych po operacji są zapalenie trzustki i choroba zakrzepowo-zatorowa.

Wreszcie, w przypadku jatrogennego hiperadrenokortycyzmu leczenie polega na odstawieniu leków glukokortykoidowych, aby stopniowo regulować poziom kortyzolu. Jednak według badań opublikowanych w czasopiśmie Veterinary Clinic of North America objawy mogą utrzymywać się przez tygodnie lub miesiące po odstawieniu leków.

Jakie są rokowania i oczekiwana długość życia chorującego psa?

Według badań opublikowanych w Journal of the American Veterinary Medical Association oraz w czasopiśmie The Veterinary Record psy poddawane leczeniu medycznemu lub chirurgicznemu mają średnią długość życia od 2 do 3 lat. Niektóre z powikłań zgłaszanych w tych badaniach – które wiążą się ze złym rokowaniem – obejmują hiperfosfatemię, zapalenie trzustki, niewydolność nerek, przerzuty i małopłytkowość.

Pomimo tego, po wykryciu choroby Cushinga u psów, należy rozpocząć terapię w celu poprawy jakości życia dotkniętych nią psów. Podobnie, wczesna diagnoza może zapobiec większości powikłań, dlatego ważne jest, aby regularnie odwiedzać lekarza weterynarii.

Właściwa opieka nad psem

Karmienie wysokiej jakości dietą i ścisłe monitorowanie poziomu kortyzolu podczas leczenia może pomóc wydłużyć życie Twojego zwierzaka. Zawsze pamiętaj, aby zapewnić swojemu zwierzakowi miłość i uwagę, których potrzebuje podczas tego trudnego procesu. Podobnie jak w przypadku ludzi, towarzystwo bliskich może wiele zmienić.