Acerodon grzywiasty, największy na świecie zapylacz

Chociaż uważa się, że tylko pszczoły są zapylaczami, inne gatunki, takie jak lis latający, pełnią tę ważną funkcję biologiczną.

Pewien gatunek nietoperza jest największym na świecie zapylaczem i wielkim rozsiewaczem nasion, na Filipinach znany jest jako “Acerodon grzywiasty”. Jego naukowa nazwa brzmi Acerodon jubatus i żywi się owocami. Jest jednym z gatunków uznanych za zagrożone.

Nazywa się je również latającymi lisami, ponieważ fizycznie mają pewne cechy podobne do tych ssaków. Czytaj dalej i dowiedz się wszystkich szczegółów o tym małym zwierzątku.

Jak wygląda ten nietoperz?

“Podobnie jak inne nietoperze z rodziny Pteropodidae, Acerodon grzywiasty ma duże, jasne oczy i stosunkowo proste uszy zewnętrzne z ciągłymi brzegami. Ubarwienie jest bardzo zróżnicowane. Jednak typowy schemat to ciemnobrązowy lub czarny kolor na czole i bokach głowy, czerwonobrązowy na ramionach i ciemnobrązowy lub czarny na dolnej części grzbietu” – tak mówi Natgeo.

Są to zwierzęta, które mogą dorastać do 1,5 metra wysokości, ważyć około 1,2 kilograma i pokonywać do czterdziestu kilometrów w ciągu jednej nocy. Jest to gatunek uważany za schludny, ponieważ żyje w pobliżu wody. Mówi się, że kiedy latają, schodzą w dół i zbierają na skrzydłach wodę, której używają do czyszczenia i szczotkowania się. Jest to jedna z ciekawostek dotyczących tego gatunku.

Dieta acerodona grzywiastego

Zwierzęta te żywią się wyłącznie owocami (frugivores). O zmierzchu kilka z nich zbiera się w koronach drzew, by jeść figi i inne owoce. Dla rolników nietoperze mają ogromne znaczenie.

Są dla nich cichymi siewcami, ponieważ rozprowadzają nasiona w okolicy, zabijają szkodniki, co jest bardzo ważne dla regeneracji środowiska naturalnego. Warto zauważyć, że spośród 1300 istniejących gatunków nietoperzy tylko trzy żywią się krwią.

Ochrona acerodona grzywiastego

Jak już wspomniano, gatunek ten jest obecnie zagrożony wyginięciem z powodu masowych i zakrojonych na szeroką skalę polowań i wycinki drzew w regionie, co powoduje niszczenie jego siedlisk.

Z tego powodu istnieją różne fundacje, które koncentrują się na ochronie tego gatunku i prowadzeniu działań na rzecz jego zachowania. Aby zapobiec wyginięciu tego gatunku, opracowywane są programy jego hodowli w niewoli.