Cechy charakterystyczne skorpionów

Wbrew powszechnemu przekonaniu, tylko 30-40 gatunków skorpionów stanowi zagrożenie dla zdrowia człowieka. Ogólnie rzecz biorąc, większość z tych niebezpiecznych okazów należy do rodziny Buthidae.
Cechy charakterystyczne skorpionów
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Skorpiony to grupa jadowitych bezkręgowców słynących z posiadania jadowitego “ogona”. Obecnie istnieje nieco ponad 1500 uznanych gatunków, ale wraz z postępem badań odkryto kilka nowych. Choć może się tak nie wydawać, skorpiony należą do grupy pajęczaków, więc formalnie nie są owadami. Ponadto, choć wszystkie są jadowite, niewiele gatunków stanowi zagrożenie dla zdrowia człowieka. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o niesamowitych cechach skorpionów.

Taksonomia

Jak już wspomnieliśmy, skorpiony należą do klasy Arachnida, w obrębie podtypu Chelicerata. Są więc bliskimi krewnymi szczękoczułkopodobnych, pająków morskich, a także pająków lądowych. Ogólnie rzecz biorąc, ich taksonomia jest następująca:

  • Królestwo: Zwierzęta.
  • Typ: Stawonogi.
  • Podtyp: Szczękoczułkowce.
  • Gromada: Pajęczaki.
  • Rząd: Skorpiony.

Ewolucyjne pochodzenie skorpionów

Szacuje się, że pierwsze skorpiony żyły nieco ponad 430 milionów lat temu, właśnie w okresie syluru. Choć wciąż jest to przedmiotem dyskusji, prawdopodobnie najwcześniejsze okazy nie były lądowe, lecz zamieszkiwały głębiny mórz. Rzeczywiście, możliwe jest, że wyewoluowały one z bentosowych trylobitów, co tłumaczyłoby ich związek ze środowiskami wodnymi.

W rzeczywistości istniała grupa wymarłych (kopalnych) zwierząt morskich zwanych eurypteridami, które są dość podobne do skorpionów. Żyły one między 544 a 245 milionami lat temu, więc prawdopodobne jest, że w pewnym momencie oba te gatunki współistniały. Chociaż nie znaleziono jeszcze żadnych konkretnych dowodów, często bierze się je za bliskich krewnych, ponieważ ich cechy fizyczne są niepowtarzalne i dość podobne.

Obecność takiej grupy skorpionów wzmacnia koncepcję, że są one jedną z najbardziej ancestralnych grup pajęczaków. Istnieje jednak wiele konfliktów z ich klasyfikacją i taksonomią, więc wciąż możliwe jest, że nowe badania zmodyfikują ich miejsce w filogenezie i zmienią ten obraz.

Fizyczne cechy grupy

Podobnie jak u innych stawonogów, ciało skorpionów jest podzielone na dwie odrębne części: prosomę i odwłok. Prosoma zawiera głowę, szczękoczułki, nogofłaszczki (pedipalps) i cztery pary odnóży. Zaodwłok zawiera część brzuszną i telson (kolec jadowy).

Region odwłoku jest też zwykle podzielony na dwie dalsze części: przedowłok i zaodwłok. Przedodwłok Przedodwłok wyposażony jest w wieczko płciowe, płuca blaszkowate i tak zwane specjalne grzebienie. Te ostatnie to struktury, które pomagają skorpionom wyczuwać ruch i pewne zapachy, co pomaga im lepiej postrzegać otoczenie.

Zaodwłok pokrywa wszystkie odcinki ogona (telson), co daje jej elastyczność, dzięki której łatwo się zgina i zaszczepia jad. Zarówno żądło, jak i gruczoł jadowy znajdują się na końcu tego regionu. Oba są połączone, aby ułatwić wstrzyknięcie toksyny. Jednak skorpion wolno produkuje substancję, więc reguluje ilość wstrzykiwanych substancji, aby uniknąć niedoborów.

Skorpion na pustyni

Ciało skorpiona mierzy od 2 do 12 centymetrów długości, co różni się w zależności od gatunku i miejsca jego występowania. Większość z nich jest zabarwiona na żółto, czerwono, brązowo, czarno lub jest kombinacją jednego lub więcej z nich. Z reguły wśród tych stawonogów nie występuje dymorfizm płciowy. Jednak u kilku gatunków samiec staje się nieco większy od samicy.

Zachowanie skorpionów

Te stawonogi są nocne, ponieważ noc pozwala im prześladować swoje ofiary bez utraty tak dużo wody w procesie. Utrzymują też stabilną temperaturę ciała w tak suchych środowiskach jak pustynie. Niektóre z nich w ciągu dnia zakopują się nawet w ziemi, aby uniknąć nadmiernego gorąca, inne natomiast schronią się w drzewach i kłodach.

Skorpiony są zazwyczaj samotnikami przez większość czasu i zbierają się tylko w okresie godowym. Gdy czują się zagrożone, przyjmują postawę ostrzegawczą, w której pokazują swoje szczypce i żądła. Jeśli agresja nie ustanie, skorpion zaatakuje i spróbuje zaszczepić swój jad poprzez użądlenie.

Żerowanie

Dzięki swoim cechom fizycznym skorpiony są skrytymi i skutecznymi drapieżnikami. Podczas swoich nocnych wędrówek często prześladują kilka owadów lub pająków, by je zaskoczyć. Metoda polowania polega na tym, że najpierw unieruchamia się je za pomocą szczypiec, a potem używa się ich żądeł, by je zabić.

Siedlisko grupy

Skorpiony są stawonogami, które przystosowały się do życia w bardzo różnych środowiskach, od pustyń, gdzie panuje ekstremalny upał, po góry, gdzie panuje mróz. Jednak najwięcej gatunków żyje w regionach tropikalnych i wilgotnych, ponieważ jest to idealny ekosystem dla nich i ich ofiar.

Rozmnażanie skorpionów

Te stawonogi stosują dziwny proces godowy, który składa się z tańca godowego. W tym celu samiec najpierw przygotowuje wcześniej mały pakiet spermy (spermatofor) i umieszcza go na ziemi. Następnie szuka samicy i łapie ją za pazury, by rozpocząć “tańczyć”.

W rzeczywistości ruch ten nie jest do końca tańcem, gdyż samiec naprowadza swoją partnerkę na spermę. Ponieważ genitalia samicy znajdują się bardzo blisko ziemi na jej brzuchu, musi ona jedynie przejść nad pakietem plemników, aby doszło do ich zapłodnienia.

Taniec godowy skorpionów

Po zakończeniu tego tańca para rozdziela się, a samica rozpoczyna przygotowania do porodu. Skorpiony są żyworodne, więc ich ciąża odbywa się wewnątrz ciała matki. W rzeczywistości, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się z innymi stawonogami, samice tej grupy są dość ostrożne i czułe wobec swojego potomstwa. Dbają o nie przez cały czas, a nawet noszą je na plecach, dopóki nie dorosną.

Skorpiony to grupa stawonogów pełna wielu ciekawostek i osobliwości. Nie ma jednak wielu specjalistów od tych żywych stworzeń. Z tego powodu niektóre aspekty ich życia i taksonomii są nadal nieznane. Choć są niebezpieczne i jadowite, nie da się zaprzeczyć, że ich biologia jest urzekająca i dość niesamowita.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Ministerio de Salud Presidencia de la Nación. (2011). Guía de prevención, Diagnóstico, Tratamiento y vigilancia epidemiológica del envenenamiento por escorpiones. 1a ed. Buenos Aires: Ministerio de Salud de la Nación. Programa Nacional de Prevención y Control de las Intoxicaciones.
  • Villacide, J. & Masciocchi, M. (2012). Serie de divulgación sobre insectos de importancia ecológica, económica y sanitaria: Alacranes. Recuperado el 21 de Junio de 2022, disponible en: https://inta.gob.ar/sites/default/files/script-tmp-inta-boletin_alacranes.pdf
  • Myers, W. D., & James, P. F. (1988). Scorpions (p. 216). New York: Harper & Row.
  • Fet, V., Sissom, W. D., Lowe, G., & Braunwalder, M. E. (2000). Catalog of the scorpions of the world (1758-1998). New York Entomological Society.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.