Diugoń przybrzeżny – Dowiedz się wszystkiego

Uważa się, że diugoń przybrzeżny jest zwierzęciem, które zainspirowało legendy o syrenach w czasach starożytnych. W rzeczywistości słowo "dugong" pochodzi od malajskiego słowa "duyong", które oznacza "syrenę".

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 08 października, 2022

Diugoń przybrzeżny, znany również jako diugoń, to ciekawy ssak morski, który wykazuje pewne fizyczne podobieństwo do fok. Główna różnica polega na tym, że ma szersze ciało, bardziej przypominające manata. Mimo swojego wyglądu te duże zwierzęta są znane z tego, że w naturze są dość łagodne.

Naukowa nazwa tego gatunku to Dugong dugon. Jest to jedyny żyjący członek rodziny długoniowatych, do której należy również wymarła syrena morska. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o osobliwym diugonie przybrzeżnym.

Siedlisko i rozmieszczenie

Ten gatunek preferuje zamieszkiwanie tropikalnych i subtropikalnych obszarów przybrzeżnych, więc jego rozmieszczenie jest szerokie i rozciąga się od Afryki Wschodniej po Australię. Oczywiście, z powodu różnych problemów związanych z nadmierną eksploatacją, jego populacja została drastycznie zredukowana i jest obecnie trudna do znalezienia.

Większość osobników koncentruje się w głębokich wodach, takich jak zatoki i głębokie kanały namorzynowe. Miejsca te charakteryzują się dużą gęstością roślin, które są niezbędne do życia diugonów przybrzeżnych.

Charakterystyka fizyczna diugonia przybrzeżnego

Ciało diugonia jest dość podobne do ciała manata, ma owalny i ścięty kształt, osiąga 3 metry długości i waży 200 kilogramów. Ma dwie płetwy piersiowe i ogon podobny do tego, który występuje u waleni. Ponadto jego głowa jest owalna, a pysk otwiera się w kierunku brzucha, co jest dla nich bardzo ważne, ponieważ w ten sposób zdobywają pożywienie.

Jeśli chodzi o zęby, diugonie nie mają trzonowców. Do rozdrabniania pokarmu wykorzystują jednak rodzaj utwardzonych płytek (rogówek). Samce mają również parę odsłoniętych siekaczy, które bardzo przypominają te u słoni.

Zachowanie

Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech tego zwierzęcia jest jego osobliwe, pokojowe i towarzyskie zachowanie. Jednak w większości przypadków można je spotkać pojedynczo lub w parach, ponieważ w przeciwnym razie ich siedlisko nie jest w stanie zapewnić pożywienia dla nich wszystkich. Oczywiście nie oznacza to, że nie można ich zobaczyć w stadach lub grupach, ale są to zdarzenia chwilowe, trwające krótko.

Chociaż diugonie spędzają większość życia blisko powierzchni (10 metrów głębokości), są w stanie osiągnąć głębokość 39 metrów. Ograniczenie to może wynikać z faktu, że nie wytrzymują one długo bez powietrza (maksymalnie 6 minut). Co więcej, w niektórych przypadkach stoją w pozycji pionowej z ogonem na dnie i głową na powierzchni, dzięki czemu mogą odpoczywać i oddychać w tym samym czasie.

Pożywienie

Dieta diugonia przybrzeżnego jest roślinożerna, co oznacza, że zjada on tylko rośliny, korzenie i liście znajdujące się w oceanie. Z tego powodu nazywany jest również krową morską, ponieważ jego osobliwy pysk pozwala mu na wypasanie się na piaszczystym dnie w poszukiwaniu morskich traw.

Niektórzy specjaliści twierdzą, że diugoń przybrzeżny pasie się bardzo ostrożnie, aby pobudzić wzrost roślinności morskiej. W ten sposób zapewnia sobie regenerację pożywienia i nie wyczerpuje zasobów w przyszłości. Strategia ta znana jest jako wypas.

Rozmnażanie diugonia przybrzeżnego

Samice diugonia przybrzeżnego osiągają dojrzałość płciową w wieku 17 lat, więc sukces reprodukcyjny tego gatunku jest dość ograniczony. Nie mają określonego sezonu godowego, ale stwierdzono, że większość potomstwa rodzi się między lipcem a wrześniem.

Z drugiej strony, proces ciąży trwa od 13 do 15 miesięcy. Każda samica rodzi zwykle tylko jedno cielę, więc w pełni poświęca się zapewnieniu mu przetrwania. W związku z tym proces ssania i opieki nad matką może trwać od 14 do 18 miesięcy, choć czas ten może się różnić w zależności od populacji.

Dlaczego jest zagrożone?

Choć zwierzę to ma krępą sylwetkę, brakuje mu umiejętności obronnych przed wrogami. Dodatkowo nie są w stanie szybko się poruszać, więc są łatwą zdobyczą dla większych i potężniejszych zwierząt, takich jak rekiny czy orki. Choć nie powinno to zagrażać ich populacji, takie cechy czynią je ofiarą nadmiernej eksploatacji przez człowieka.

Zarówno mięso jak i tran tych zwierząt są bardzo popularne na rynkach wokół Oceanu Indyjskiego. W związku z tym ścigano się w dostarczaniu lokalnego zapotrzebowania na ten ciekawy składnik. Ponadto różne statki rybackie używające sieci trałowych również często przypadkowo łapią diugonie. W sumie to właśnie to spowodowało zbyt duże zmniejszenie jej populacji.

Jak widzisz, diugoń jest szczególnym ssakiem morskim, który nie jest w stanie nikogo skrzywdzić. Jednak ludzka chciwość doprowadziła je niemal do wyginięcia. Gatunek ten jest obecnie wymieniony przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jako zagrożony.