Dlaczego wrony kraczą?

Wrony kraczą z wielu (i skomplikowanych) powodów. Tutaj opowiemy Ci o tych najbardziej imponujących.

Inteligencja tych ptaków jest nie tylko bardzo wysoka, ale także łatwa do zaobserwowania, jeśli potrafi się z nimi postępować. Kiedy więc wrony kraczą, można śmiało powiedzieć, że nie kraczą bez powodu. W świecie zwierząt wszystko ma swoje wytłumaczenie.

Co te krukowate chcą przekazać przez swoje skrzeki? Ze wszystkich jego wokalizacji te „krzyki” są najbardziej uderzające. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o komunikacji wron, to trafiłeś na właściwy artykuł.

Dlaczego wrony kraczą?

Pierwszą rzeczą, którą powinieneś wiedzieć, jest to, że wokalizacje wron są dobrowolne. W przeciwieństwie do innych gatunków ptaków (które śpiewają lub ćwierkają jako automatyczna odpowiedź na określone bodźce), krukowate mogą modulować dźwięki, które wydają, w oparciu o ich intencje.

Wspaniały repertuar wokalny tych ptaków pozwala im skutecznie wyrażać swoim pobratymcom wszystkie potrzeby, od ostrzegania przed niebezpieczeństwem po sygnalizowanie miejsc obfitujących w pokarm. Ponadto, jako zwierzęta stadne, ich złożone interakcje społeczne sprzyjają rozwojowi ich ekspresji.

Wrony słyną również ze zdolności do naśladowania dźwięków. Potrafią niemal doskonale naśladować ludzką mowę, co w zachodnim folklorze przyniosło im reputację przepowiadaczy przyszłości.

Rozróżnienie między przyjacielem a zagrożeniem

Inną z najbardziej rozwiniętych cech wron jest ich pamięć i zdolność rozpoznawania osobników. Kiedy spotykają inne wrony, ich krakanie będzie się różnił w zależności od relacji z nimi. Innymi słowy, rozróżniają członków rodziny, rywali i młodych osobników.

Ptaki te mają również specyficzny rodzaj krakania, który ostrzega o obecności przyjaznych osobników, takich jak ludzie, którzy przynoszą im jedzenie. Ponadto wrony używają tej wokalizacji, aby kierować innych padlinożerców do dużych padlin i skłonić ich do otwarcia ich dla nich.

Ptaki te potrafią też m.in. rozpoznawać wrogie okazy. Krakania, który emitują, różni się podczas tych wydarzeniach:

1. W obliczu wrogich istot (konspecyficznych lub nie), wrony kraczą coraz niższym i krótszym tonem.
2. Kiedy chcą zaalarmować swoich rówieśników, ptaki te emitują ciąg potężnych, prawie ogłuszających pisków.

Wrony kraczą na śmierć członka ich stada

Przez długi czas uważano, że wrony odprawiają rytuały pogrzebowe, ponieważ gdy jedna z nich umiera, następuje charakterystyczne zjawisko. Po śmierci towarzysza całe stado tworzy ogłuszający koncert ciągłych i specyficznych skrzeków.

Jednak ten koncert nie jest rytuałem w naszym ludzkim rozumieniu. Oprócz sposobu wyrażania emocji po śmierci bliźniego, wrony skrzeczą, aby ostrzec innych, że to miejsce jest niebezpieczne.

Dodatkowo, dzięki temu działaniu wrony zapamiętują wszystkie potencjalnie śmiertelne elementy otoczenia. W badaniu z 2015 roku zbadano to zjawisko i odkryto następujące szczegóły:

• Wrony wolniej podchodziły do pokarmu, w którym zginął ich przedstawiciel.
• Ptaki te płoszyły ludzi i drapieżniki, które wcześniej widziały w pobliżu padliny wrony.
• Zwłoki innych gatunków ptaków, np. gołębi, nie wzbudziły tak intensywnej reakcji, jak w przypadku osobników spokrewnionych.

Symbolika wron

Nie we wszystkich mitologiach kruk jest symbolem śmierci i pecha. O ile prawdą jest, że w Biblii ten ptak jest powiązany z pojęciem zła i nieczystości, to w innych kulturach jest ikoną mądrości i wiedzy.

W mitologii nordyckiej Hugin i Munin byli krukami, które Odyn nosił na ramionach. Każdego dnia bóstwo wysyłało ich do odkrywania świata, a kiedy wracali, komunikowali wszystko, co się wydarzyło. Dzięki nim w pismach Odyn wiedział wszystko i otrzymał również imię Rafnagud (bóg kruków).

Eskimosi z Alaski, Kanady i Grenlandii uważają kruka jako centralną postać w stworzeniu ludzkiego świata. Ten ptak stworzył ziemię, rośliny, zwierzęta i ludzi. Nauczył ludzi rozpalać ogniska, budować kajaki i sieci oraz nosić skóry, aby chronić się przed zimnem.

Przykładem kultury wschodniej, która kojarzy wrony ze śmiercią, są Japończycy. W wielu prehistorycznych grobowcach w Azji Południowej, łodzie są przedstawiane w kształcie ptaków, a czasami nawet wioślarze są przedstawiani w przebraniu krukowatych. Tutaj jednak śmierć jest konceptualizowana bardziej jako podróż niż jako koniec życia.

Odmienne reprezentacje kruka w ludzkiej kulturze są przykładem niewiarygodnej złożoności jego zachowania i związku, jaki te ptaki są w stanie nawiązać z nami. Cudowność krukowatych wzrasta z każdym kolejnym odkryciem na ich temat.