Wołki zbożowe: plaga w Twojej spiżarni

Wołki zbożowe należą do rodziny ryjkowcowatych. Niektórzy członkowie tej rodziny roślinożernych chrząszczy odpowiedzialni są za niszczenie upraw i są dosyć niebezpieczne dla rolnictwa.

Wołki zbożowe to chrząszcze z rodziny ryjowcowatych. Jednakże, w grupie tej znajduje się kilka podgrup. Podgrupa, o której dzisiaj porozmawiamy, należy do rodzaju Sitophilus.

Wołki zbożowe to podgrupa należąca do rzędu chrząszczy i, jak powiedzieliśmy powyżej, rodziny ryjkowcowatych. Wszystkie okazy z trzech gatunków mają rozmiar wahający się od 3 do 5 mm.

Ciekawą cechą tej grupy jest wydłużony pysk, który łatwo dostosowuje się do ziaren każdej wielkości. Trzy gatunki z tej podgrupy mają czarno-brązowy odcień, chociaż każdy z nich ma specyficzne indywidualne cechy.

Wołki zbożowe – Plaga

Zakażenia mają miejsce zarówno przy imporcie zbóż, jak i przy samej uprawie. Nawet w magazynach, w których znajdują się zbiory, lub w pojazdach transportowych. W zależności od gatunku, można je znaleźć w określonych miejscach.

Sposób ich rozprzestrzeniania się jest następujący. Samice składają jedno jajo w jednym ziarnie i zamykają je śluzową wydzieliną. W ziarnie tym odbywa się faza larwalna i okres poczwarki. Później, gdy wołek pszeniczny jest w pełni rozwinięty, wyczołguje się na zewnątrz.

Aby wołek opuścił wnętrze ziarna, musi zrobić duży otwór. Dziura ta jest jednym ze znaków potwierdzających ich obecność w ziarnie.

Chrząszcz ten jest ciemnobrązowy; prawie czarny. Odcień brązu jest jaśniejszy niż u pozostałych dwóch gatunków. Brakuje im również plam na ciele.

Mimo że ich ciało jest wydłużone i cylindryczne, nie przekracza 5 milimetrów. Inną cechą tego gatunku jest to, że jest bezskrzydły, w przeciwieństwie do reszty swoich bliskich krewnych.

Tak więc, wołek zbożowy nie lata, a mimo to nadal dochodzi do zakażenia, zarówno podczas importu ziaren i zbóż, jak i na obszarach magazynowych lub w samych pojazdach transportowych. Owad ten nie zjada ziarna zasadzonego na polu.

Warunki rozmnażania się wołka pszenicy są bardzo konkretne. Wymagają temperatury między 13 a 35ºC. Kolejnym warunkiem jest, aby wilgotność ziarna wynosiła co najmniej 9,5%.

Siedlisko i rozmieszczenie wołków zbożowych

Wołki zbożowe zamieszkują różne typy klimatów o zmiennych temperaturach i są równomiernie rozmieszczone na całym świecie.

Badacze zaobserwowali, że zarówno dorosłe, jak i młode osobniki, są odporne na klimaty z niskimi temperaturami. Jednak nie wszystkie gatunki w tej podgrupie tolerują zimniejsze środowisko.

Konsekwencje plagi

Tak więc, zarówno dorosły owad, jak i jego potomstwo żywią się ziarnem, a tym samym zanieczyszczają je każdą swoją wydzieliną.

Ziarna zarażone przez wołki można rozpoznać po dużych otworach powstałych w wyniku wychodzenia nowo narodzonych osobników. Ziarna te nie nadają się do sprzedaży, co ma poważne skutki gospodarcze na całym świecie.

Wołek ryżowy (Sitophilus oryzae)

Dorosłe osobniki tego gatunku mają czarno-brązowe ciało z wgłębieniami. Pokrywy mają żółtawe plamy, a ich długość wynosi od 3 do 5 milimetrów.

Z zewnątrz nie da się odróżnić od siebie gatunków Sitophilus oryzae i Sitophilus zeamais. Zatem jedynym sposobem na ich rozróżnienie jest rozcięcie genitaliów. Wymagają temperatury między 15 a 34ºC, a także 40% wilgotności względnej.

Z kolei wołek kukurydzowy należy do podrodziny ryjkowcowatych i jest najmniejszym z trzech gatunków. Sitophilus zeamais zamieszkuje regiony tropikalne i subtropikalne.

Czasami, gdy te owady znajdują się w przechowywanych uprawach, są transportowane do stref umiarkowanych. Jednak ten gatunek naprawdę żywi się ziarnem kukurydzy.

Szkody spowodowane przez wołki zbożowe

Gdyby rozrost któregokolwiek z tych gatunków nie był pod kontrolą, ich wpływ byłby ogromny. Obecnie istnieją różne plany radzenia sobie z tymi gatunkami inwazyjnymi. Obejmują one lepszy system przechowywania.

Szkody, które powodują te stworzenia, są bardzo specyficzne i są to głównie dziury, które tworzą w ziarnie po opuszczeniu go. Nie tylko to, ale także fakt, że żywią się samym ziarnem. To z kolei wytwarza wilgoć oraz ciepło wewnątrz ziarna i przyciąga wszelkiego rodzaju owady i grzyby.

Podsumowując, negatywne konsekwencje są poważne na poziomie ekonomicznym, ponieważ szkodniki te obniżają jakość ziarna , a tym samym jego opłacalność. Niestety, pozbycie się ich jest dosyć trudne.