Jednorożec długonosy: siedlisko i charakterystyka

Jednorożec długonosy przyswaja "wydzieliny" koralowców, które zjada i używa ich jako "dezodorantu", co pozwala mu zmylić drapieżniki poprzez posiadanie do nich podobnego zapachu.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Jednorożec długonosy zwany również rybą harlequin, to jaskrawo ubarwiony gatunek morski, którego główną cechą charakterystyczną jest kształt pyska. Ponadto jego rozmiar jest dość niewielki, bo osiąga zaledwie 9 centymetrów długości, a jego płetwy są również dość małe.

Naukowa nazwa tego gatunku to Oxymonacanthus longirostris, pięknie ukształtowana ryba, która w ostatnich latach zafascynowała wielu miłośników akwarystyki morskiej. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym pięknej istocie.

Siedlisko jednorożca długonosego

Ryba ta jest powszechnym mieszkańcem płytkich wód morskich i jest związana z obszarami raf koralowych na Oceanie Spokojnym i Indyjskim. Ponadto zwykle widuje się go regularnie na kilku wyspach, takich jak Ryukyu, Nowa Kaledonia i Tonga. W rzeczywistości można powiedzieć, że są one bardzo selektywne w wyborze domu, szukając obecności twardych koralowców z rodzaju Acropora.

Jak wygląda jednorożec długonosy?

Ciało tej ryby jest owalne i posiada długi, spiczasty pysk, którego wygląd jest powodem nadania jej przydomka „ryjkowca”. Ten szczególny kształt wynika z przystosowania, które pomaga mu żywić się ulubioną zdobyczą, do czego niezbędny jest długi pysk. Jego płetwy nie są tak oczywiste, ponieważ są one dość zredukowane i ostatecznie nadają mu wygląd włóczni lub strzały.

Ubarwienie jego skóry jest bardzo piękne, ponieważ ma niebiesko-zielone tło pokryte żółto-pomarańczowymi kropkami i pręgami. W niektórych przypadkach nos i część grzbietu są ubarwione w tym samym odcieniu, co jego cętki, jakby podkreślając charakter ryby. Podobnie jego oczy są otoczone żółtymi tonami, które nadają mu pierścieniowaty kształt i wyróżniają się od reszty ciała.

Zachowanie jednorożca długonosego

Ogólnie rzecz biorąc, jest to dość łagodna, ale płochliwa ryba, ponieważ ma tendencję do ukrywania się przed drapieżnikami. Jednak podczas godów wykazują agresywne zachowanie. Co więcej, dopiero w tym czasie stają się zwierzętami terytorialnymi, więc każda para chroni swojej prywatności. Kiedy skończą, wracają do swoich zachowań społecznych, dzieląc przestrzeń z przedstawicielami swoich gatunków.

Ponadto są to ryby, które lubią pływać w parach, ponieważ pomagają sobie nawzajem, broniąc zasobów swojego terytorium. Pożywienie jest dla tych zwierząt podstawowym dobrem, ponieważ rozmnażanie wiąże się z wysokimi kosztami energetycznymi dla ich organizmów i muszą to zrekompensować obfitą dietą.

Pożywienie

Ryba ta jest organizmem koralożernym, co oznacza, że jej dieta oparta jest wyłącznie na polipach koralowych. Z tego powodu jego siedlisko ogranicza się tylko do wspomnianych raf, których warunki sprzyjały wydłużeniu ich pysków. To przystosowanie pozwala im chwytać koralowce jak “pęseta”, unikając uszkodzenia pyska i ułatwiając jej przetrwanie.

W rzeczywistości, zgodnie z artykułem opublikowanym w czasopiśmie naukowym Coral reefs, ryj jednorożców ma zdolność rozróżniania i wybierania rodzaju koralowca. Dokonują tego, obserwując kształt i strukturę każdego z nich i wybierając tylko te z rodzaju Acropora. Wybór ten nie jest przypadkowy, ponieważ rozgałęziony kształt korala oprócz tego, że jest dla nich pożywieniem, służy im również jako schronienie.

Z tego powodu uważany jest za gatunek trudny w hodowli, gdyż wymaga obecności koralowców w zbiorniku lub akwarium. W tym kontekście, koralowce i duża część parzydełkowatych są wrażliwe na zmiany jakości wody: oznacza to, że najmniejsza nieostrożność może kosztować życie wszystkich okazów w akwarium.

Rozmnażanie

Jednorożec długonosy jest gatunkiem monogamicznym, który utrzymuje partnera nawet poza okresem godowym. Patrząc na to z innej strony, zwierzęta te są najlepszym odzwierciedleniem powiedzenia “dopóki śmierć nas nie rozłączy”, ponieważ zmienią partnera tylko wtedy, gdy jedno z nich umrze. To właśnie ta sytuacja sprzyja ich agresywności, gdyż w obronie swojej partnerki zaatakują każdego intruza na swoim terytorium.

Po zalotach, polegających na wzajemnym ocieraniu się, samica przystępuje do tarła, składając ikrę na powierzchni glonów. W tym momencie para rozpoczyna zabawę w gonitwę, w której samiec podąża za samicą i kończy krycie, zapładniając wszystkie jajeczka swoimi plemnikami. Organizmy te nie wykazują żadnej opieki rodzicielskiej, więc potomstwo będzie samotne od urodzenia.

Status ochrony

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaklasyfikowała tę rybę jako gatunek narażony na wyginięcie. Dzieje się tak dlatego, że ich siedlisko jest bardzo zagrożone, ponieważ ich przetrwanie zależy od koralowców. Dlatego sytuacje, takie jak bielenie koralowców narażają jego populację na ryzyko.

Gatunek ten jest doskonałym przykładem podatności niektórych organizmów wyspecjalizowanych. Innymi słowy, mamy do czynienia z efektem domina: gdy znika jedno ogniwo, pozostałe nie mogą się utrzymać, skazując się na wymarcie. Pamiętaj, że każda żywa istota odgrywa ważną rolę w przyrodzie, i jeśli jedna z nich zniknie, będzie to miało wpływ na nas wszystkich, czy nam się to podoba, czy nie.