Złotopiór - charakterystyka ptaka z rodziny dzięciołowych

Złotopiór ma intensywnie metaliczne kolory i rudy ogon. Należy do rodziny Galbulidae i występuje w różnych krajach Ameryki Środkowej i Południowej.

Złotopiór to najbardziej rozpowszechniony gatunek z rodziny Galbulidae. Złotopióry to ogólne określenie grupy ptaków należących do tej rodziny.Występują w całej amerykańskiej strefie tropikalnej, a ich uderzające kolory są charakterystyczne dla tego podrzędu.

Ogólna charakterystyka

Złotopióry można podzielić na pięć różnych rodzajów:

• Galbalcyrhynchus
• Brachygalba
• Jacamaralcyon
• Galbula
• Jacamerops

Ogólnie rzecz biorąc, ptaki te mają smukłe ciało o różnej wielkości. Często spotykane są małe i średnie okazy. Ich skrzydła są zaokrąglone, a wydłużony dziób pozwala łapać owady w locie.

Odcień upierzenia różni się w zależności od gatunku i może mieć stonowane tony lub przechodzić na drugą stronę spektrum kolorów i mieć odcienie tęczówki.

Można powiedzieć, że najbardziej reprezentatywne gatunki z tej rodziny należą do rodzaju Galbula jako Galbula ruficauda. Ponadto ptak ten jest powszechnie znany jako Jacamar colirrufo, co można przetłumaczyć jako „złotopiór rudosterny”.

Złotopiór: najważniejsze cechy

Jest to ptak o żywych kolorach. Przeważnie zielony z czerwonawymi tonami. Jego ogon ma dość atrakcyjny odcień, co może przyczyniać się do nazywania go “rudosternym“.

W tym konkretnym przypadku, słowo „rufa” odnosi się do odcieni blond lub rudości (słowo to ma też inne znaczenia). Może też oznaczać „kolorowy”.

Zewnętrzna i środkowa część ogona jest zwykle tego samego koloru co skrzydła ptaka. Te z kolei mają piękny metaliczny zielony kolor, podczas gdy wnętrze ich ogona ma odcień od czerwonawego do pomarańczowego.

Galbula ruficauda

Ten złotopiór mierzy od 16,5 do 28 centymetrów. Natomiast waży zaledwie 17 do 28 gramów. Jego czarny dziób jest dość długi i osiąga długość od 3,5 do 7 cm.

Ptak ten jest smukły i niewielkich rozmiarów, a dymorfizm płciowy między samicami i samcami jest dość wyraźny. Samce mają białe gardło, podczas gdy u samic jest ono beżowe. Piosenka złotopióra to głośny krzyk, który często bawi tych, którzy go słyszą.

Można także odróżnić osobniki dorosłe od młodych. Zwykle młode okazy mają mniejszy ogon i dziób oraz są bardziej matowe w odcieniu.

Siedlisko i dystrybucja

Złotopióry rudosterne zamieszkują zalesione regiony neotropiczne, szczególnie na nowych terenach lub w starych, suchych zaroślach.Mieszkają w różnych krajach, od Meksyku po Argentynę, a także między innymi w Ameryce Środkowej, Kolumbii, Ekwadorze, Wenezueli, Brazylii, Boliwii i Paragwaju.

Zostały zauważone w Kolumbii na wysokości 900 metrów nad poziomem morza na zboczu Pacyfiku. Jednak aby znaleźć je w Dolinie Magdaleny, trzeba by sięgnąć nawet 1300 metrów.

Złotopiór rudosterny – dieta

Galbula ruficauda żywi się głównie owadami. Spożywa gatunki z różnych rzędów, takich jak między innymi motyle, ważki, termity, pluskwiaki, błonkoskrzydłe, prostoskrzydłe czy chrząszcze.

W zależności od regionu, w którym się je znajdzie, ptaki te polują w zależności od liczby okazów z określonego rzędu, które mogą znaleźć. Na przykład, w Kostaryce jedzą głównie motyle.

Można powiedzieć, że złotopiór rudosterny specjalizuje się w polowaniu na szybko latające ofiary, w tym motyle i ważki. Kiedy złapie zdobycz, potrząsa nią i uderza nią o żerdź. Celem potrząsania zdobyczą jest oderwanie skrzydeł, aby owad nie mógł uciec.

Kategoria zagrożenia

Galbula ruficauda znajduje się na liście Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) jako ptak najmniejszej troski. Oznacza to, że nie grozi mu bezpośrednie wyginięcie.

Jednakże, chociaż populacje nie są poważnie uszczuplone, liczba osobników zdecydowanie spada. Oto niektóre z zagrożeń, które mogą wpływać na spadek liczebności osobników tego gatunku:

• Presja polowania
• Obecność człowieka
• Utrata naturalnych siedlisk

Złotopiór rudosterny: ciekawostki

Złotopiór należy do bardziej rozległego gatunku z rodziny Galbulidae. Jego dystrybucja rozpoczyna się w Ameryce Środkowej i dociera do Ameryki Południowej.

W sumie istnieje sześć podgatunków Galbula ruficauda.

Podczas zalotów, samiec dostarcza pożywienie samicy. Następnie para wspólnie wykopuje norę, w środku której znajduje się gniazdo. Następnie, po złożeniu jaj, zarówno samiec, jak i samica wysiadują jaja. To wspaniały przykład pracy zespołowej w przyrodzie.

Dziękujemy za przeczytanie tego artykułu, może Cię również zainteresować artykuł o równie pięknych rajskich ptakach.