Dzwonnik nagoszyi: charakterystyka, środowisko i ciekawostki
Procnias nudicollis, popularnie znany jako dzwonnik nagoszyi, należy do rzędu ptaków bławatnikowych. Pochodzi ze wschodniej części Ameryki Południowej, a od 2004 roku jest uznawany za narodowego ptaka Paragwaju.
Ze względu na zniszczenie ekosystemu, masowe polowania i nielegalny handel, Międzynarodowa Unia Ochrony Ekosystemu (IUCN) zaklasyfikowała go jako gatunek zagrożony. gatunki wrażliwe. Obecnie jego populację szacuje się na około 15 000 osobników, zamieszkujących tropikalne i subtropikalne lasy deszczowe Paragwaju, Argentyny i Brazylii.
Cechy fizyczne
Wśród różnych gatunków dzwonków zamieszkujących Amerykę Południową występuje wyraźny dymorfizm płciowy między samcami i samicami. Z jednej strony samce są większe, osiągają długość do 30 cm, podczas gdy samice tylko 26 cm.
Podobnie skóra samca jest jasnoniebieska z białymi piórami otaczającymi ciało, które nie występują na dziobie i w gardle. Pióra samic różnią się w zależności od miejsca, w którym się znajdują. Na przykład na głowie są popielate, na grzbiecie oliwkowozielone, a na brzuchu żółte.
Te różnice morfologiczne pojawiają się, gdy dzwonki mają rok i osiągają dojrzałość płciową.
Śpiew dzwonka
Jeśli chodzi o jego główną cechę, czyli śpiew, należy zauważyć, że tylko samiec może wydawać te dźwięki. Samica nie posiada cech wokalnych pozwalających na wydawanie jakichkolwiek dźwięków.
Śpiew dzwonnika wyróżnia się metalicznym i wybuchowym brzmieniem, emitując dźwięki zarówno przy otwartym, jak i zamkniętym dziobie. Samce używają swojej pieśni głównie po to, by przyciągnąć samice do kopulacji, ale używają jej także jako symbolu rozpoznawczego, ponieważ są to bardzo terytorialne ptaki.
Wcześniej uważano, że ptak znany jako bławatowiec krzykliwy dzierży rekord najgłośniejszej pieśni spośród wszystkich ptaków na naszej planecie. Jednak badanie opublikowane w czasopiśmie Current Biology wykazało, że dzwonnik nagoszyi przewyższa go w mocy, wydając dźwięki sięgające nawet 125 decybeli.
Stwierdzono również, że jego pieśń jest krótsza niż innych gatunków, ponieważ mają one ograniczoną zdolność kontrolowania przepływu powietrza i wydawania dźwięków.
Siedlisko i dieta
Dzwonnika można spotkać w koronach drzew tropikalnych i nisko wilgotnych subtropikalnych lasów deszczowych Puszczy Atlantyckiej. Jego dystrybucja odbywa się wyłącznie w krajach Ameryki Południowej, takich jak Paragwaj, Brazylia i Argentyna. Biorąc pod uwagę całoroczne migracje tego gatunku, uważa się, że jest on pełnoprawnym mieszkańcem jedynie kilku odizolowanych miejsc w kraju Guarani.
Jego dieta opiera się głównie na owocach bogatych w oleje i białka. Poluje również na bezkręgowce, takie jak larwy, dorosłe owady, ślimaki.
W niedawnym badaniu naukowym analizowano rolę, jaką odgrywają różne gatunki ptaków owocożernych w rozprzestrzenianiu nasion drzew owocowych w neotropikalnych lasach deszczowych. Spośród różnych analizowanych aspektów stwierdzono, że nasiona rozrzucane przez dzwonka mają wyższy wskaźnik przeżywalności niż nasiona rozrzucane przez inne ptaki.
W związku z tym dzwonnik nagoszyi odgrywa kluczową rolę w ponownym zalesianiu i ochronie ekosystemów, które zamieszkuje.
Rozmnażanie
Zarówno samce, jak i samice osiągają dojrzałość płciową w wieku jednego roku. Rozmnażanie odbywa się zazwyczaj latem i wiosną. Gdy dojdzie do krycia, oba ptaki budują gniazdo na drzewach o wysokości do 7 metrów. Każda para składa zazwyczaj jedno lub dwa jaja, które są inkubowane przez 23 dni. Gdy się wyklują, to właśnie samica jest odpowiedzialna za opiekę i karmienie piskląt.
Ciekawostki
Chociaż śpiew samców dzwonków wytwarza takie same decybele jak start samolotu, samica nie jest dotknięta tymi dźwiękami. Wręcz przeciwnie, stara się zbliżyć do swojego zalotnika w poszukiwaniu uderzających cech, takich jak szerokość dzioba czy wielkość żeber brzusznych.
Podobnie, ze względu na siłę swojego śpiewu, można go usłyszeć z odległości kilometra.
Wreszcie, dzięki swojej pieśni, dzwoniec stał się tematem licznych legend i utworów muzycznych, zwłaszcza wśród paragwajskiego ludu Guaraní. Na przykład tradycyjna i znana na całym świecie paragwajska polka skomponowana przez muzyka Carlosa Talaverę nosi jego imię.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Podos J, Cohn-Haft M. Extremely loud mating songs at close range in white bellbirds. Current biology : CB. 2019;29(20):R1068-r9.
- Wenny DG, Levey DJ. Directed seed dispersal by bellbirds in a tropical cloud forest. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 1998;95(11):6204-7.
- Saranathan V, Hamilton D, Powell GV, Kroodsma DE, Prum RO. Genetic evidence supports song learning in the three-wattled bellbird Procnias tricarunculata (Cotingidae). Molecular ecology. 2007;16(17):3689-702.
- International Union for Conservation of Nature´s. IUCN Red List. 2020.