Gatunki inwazyjne: 6 egzotycznych przykładów

Egzotyczne gatunki inwazyjne bardzo dobitnie demonstrują ludziom to, co może się zdarzyć, gdy zwierzęta i rośliny zostaną umieszczone w ekosystemie, do którego pierwotnie nie należały. Zazwyczaj gatunki te są tam przywożone przez ludzi i osadzane celowo, z różnym skutkiem.
Gatunki inwazyjne: 6 egzotycznych przykładów
Eugenio Fernández Suárez

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Eugenio Fernández Suárez.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Ogólnie rzecz biorąc wszelkiego rodzaju egzotyczne gatunki inwazyjne powodują zachwianie naturalnej równowagi panującej w danym ekosystemie. Mogą również spowodować całkowite wyginięcie niektórych innych zwierząt lub spowodowanie zagrożenia wyginięciem dla wielu gatunków.

Dlatego też ważna jest wiedza na temat tego, jakie gatunki inwazyjne należą do najważniejszych wrogów środowiska, w którym mieszkach.

Egzotyczne gatunki inwazyjne bardzo dobitnie demonstrują ludziom to, co może się zdarzyć, gdy zwierzęta i rośliny zostaną umieszczone w ekosystemie, do którego pierwotnie nie należały. Zazwyczaj gatunki te są tam przywożone przez ludzi i osadzane celowo, z różnym skutkiem.

I chociaż w wielu krajach można znaleźć niesamowite niekiedy historie o egzotycznych gatunkach inwazyjnych, takich jak choćby pozornie niegroźne króliki w Australii, to dziś zamierzamy opowiedzieć Ci o najbardziej znanych gatunkach inwazyjnych, z jakimi mają do czynienia ludzie mieszkający w Hiszpanii:

Egzotyczne gatunki inwazyjne: żółwiak drapieżny

Żółwiak drapieżny, zwany także żółwiakiem florydyjskim, zaprezentowany na grafice tytułowej należy do rodzaju Apalone. Są to typowe, egzotyczne gatunki inwazyjne, które zyskały sobie szczególną popularność jako zwierzęta domowe dla wielu dzieci.

Jednak spora część właścicieli tych żółwi spłukuje je w toalecie lub wypuszcza do rzek i parków, nie zdając sobie sprawy z zagrożenia, z jakim wiąże się takie postępowanie. Zwykle dzieje się tak wtedy, gdy dziecko znudzi się zwierzęciem, a rodzice nie chcą wziąć na siebie dodatkowej odpowiedzialności za jego hodowanie.

Te żółwiaki żyją ponad 20 lat i dość szybko powiększają swoje rozmiary. Z tego właśnie powodu wiele osób nie chce ich trzymać w swoich domach po upływie pewnego czasu. Żółwiaki drapieżne stały się poważnym zagrożeniem dla wieli hiszpańskich rzek i jezior.

Dzieje się tak dlatego, ponieważ wypierają żółwie europejskie z ich naturalnych środowisk. Co więcej, są zgodnie ze swoją nazwą dość agresywne w stosunku do innych gatunków zwierząt.

Aleksandretta obrożna oraz mnicha

Aleksandretta obrożna zwana potocznie papugą Kramera (i zaprezentowana na zdjęciu znajdującym się poniżej) oraz mnicha (znana także jako papuga argentyńska) to dwa z najbardziej popularnych ptaków klasyfikowanych, jako egzotyczne gatunki inwazyjne w Hiszpanii.

Jak pokazuje praktyka, obie te papugi są w stanie z łatwością przetrwać na wolności w Europie. Nieodpowiedzialni właściciele uwalniają je, gdy chcą się ich pozbyć. Czasami też ptaki te przypadkowo uciekają z klatek.

Papugi

Papugi obu tych gatunków cechują się charakterystyczną zieloną barwą upierzenia. Stanowią także dość poważny problem, zwłaszcza w miastach. Na ogół powodują problemy dla ludzi z powodu wytwarzanego przez siebie hałasu, zanieczyszczenia ekskrementami i budowaniem licznych gniazd.

A wszystko dlatego, że zarówno mnicha, jak i aleksandretta obrożna mają w zwyczaju żyć w ogromnych społecznościach, tworzących razem kolonie setek, a nawet tysięcy ptaków. Stanowią one również spore zagrożenie dla środowiska naturalnego, co wielokrotnie było powodem oburzenia ze strony wielu aktywnie działających grup ekologów.

W przypadku aleksandretty obrożnej warto wiedzieć, że ptak ten pochodzi z Afryki i Azji Południowej. Pojawił się w Hiszpanii po raz pierwszy w 1971 roku. Obecnie istnieje bardzo rozległa liczba osobników tego gatunku w miastach, takich jak Barcelona, Sewilla, Walencja, Madryt i Murcja.

Z kolei mnicha, czyli papuga argentyńska pochodzi z Ameryki Południowej. Największą populację tych ptaków spotkać można w całej Katalonii, a także w Murcji, Andaluzji, Galicji i Zamorze.

Ostronosy i szopy

Ostronos i szop to kolejne egzotyczne gatunki inwazyjne zamieszkujące na terenie Hiszpanii. Są one najlepszym dowodem na to, że liczba szopów w Europie stale rośnie. Rozrastają się również populacje ostronosów, wśród których wyróżnić można kilka grup o znacząco wysokiej liczbie osobników żyjących w tym kraju.

Ostronos

Inwazja tych zwierząt spowodowana została tym samym czynnikiem. Była nim ogromna popularność zarówno ostronosów, jak i szopów w roli pupili domowych. Ale gdy zwierzęta te rosną, stają się dosyć niebezpieczne dla swoich ludzkich opiekunów.

Tak więc wielu nieodpowiedzialnych właścicieli po prostu porzucało je na wolności. Jednak zwierzęta te bardzo dobrze zaadaptowały się do nowego środowiska.

Szop

Jednym z największych problemów wiążących się z obecnością ostronosów i szopów w nowym środowisku jest to, że są one bardzo pewne siebie i dlatego bez zastanowienia atakują inne zwierzęta. Przenoszą one również liczne choroby, takie jak wścieklizna. Co więcej, mają w zwyczaju zjadać jaja zagrożonych rodzimych ptaków i niszczyć ich gniazda.

Wizon amerykański

Historia wizona amerykańskiego (zwanego potocznie, choć z punktu widzenia biologii niepoprawnie norką amerykańską) ma zabarwienie o charakterze mocno tragicznym.

Otóż zwierzęta te zostały wywiezione z Ameryki Północnej i trafiły do Europy dzięki staraniom przemysłu futrzarskiemu. Z kolei działacze proekologiczni walczący o godne traktowanie i prawa zwierząt wypuścili je wolność licząc na to, że zaadaptują się one do nowego środowiska.

Wizon amerykański

I chociaż cele przyświecające aktywistom były bez wątpienia chwalebne, jako że zamierzali oni pomóc tym zwierzętom, to jednak ich postępowanie znacząco wpłynęło to na norkę europejską. Najprawdopodobniej ten popularny na naszym kontynencie gatunek wyginie całkowicie właśnie z powodu wizonów amerykańskich.

Wizon amerykański jest bowiem o wiele bardziej skutecznym zwierzęciem w poszerzaniu swojego terytorium. Zmusza on norkę europejską do opuszczenia swojego naturalnego siedliska, co drastycznie zmniejsza jej szanse na przeżycie. Eksperci szacują, że w Hiszpanii pozostało zaledwie około 500 osobników norek europejskich i liczba ta spada dosłownie z tygodnia na tydzień.

Problemy powodowany przez egzotyczne gatunki inwazyjne

Wiele różnego rodzaju zwierząt uznaje się za gatunki inwazyjne. Niestety w większości przypadków wiedza taka pojawia się dopiero po ich sztucznym pojawieniu się w nowym ekosystemie. Z upływem lat odkrywane są coraz bardziej niebezpieczne dla środowiska naturalnego gatunki inwazyjne zwierząt.

Dlatego też tak ważną kwestią jest to, aby być ostrożnym i odpowiedzialnym wobec różnego rodzaju zwierząt egzotycznych. Wynika to z tego, że one także mogą stać się gatunkami inwazyjnymi, jeśli zostaną wprowadzone do nowego środowiska bez uprzedniego przeanalizowania potencjalnych skutków takiego posunięcia.

Egzotyczne gatunki inwazyjne są dobrym przykładem tego, dlaczego bycie właścicielem egzotycznego zwierzęcia wiąże się także z wielką odpowiedzialnością za cały ekosystem. Nie tylko z racji ogólnego dobrego stanu hodowanych zwierząt, ale także z uwagi na dobrostan dzikich zwierząt w Twojej okolicy.


Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.