Jak widzą muchy?

Wzrok much jest bardziej fascynujący niż się wydaje. Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego zawsze ci uciekają, oto odpowiedzi.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 02 sierpnia, 2022

Zawsze, gdy ktoś próbuje złapać jednego z tych owadów, zastanawia się: jak widzą muchy? To pytanie jest logiczne, ponieważ ich zwinność znacznie przewyższa ludzką. Jednak ta umiejętność unikania śmierci ma związek z głębszymi sprawami.

W tym artykule poznasz kilka faktów na temat tych bezkręgowców, a co ciekawsze, dowiesz się, jak działa ich układ wzrokowy. Nie przegap tego, bo wzrok much jest bardziej zaskakujący niż się wydaje.

Charakterystyka muchy

Muchy są członkami rodziny muchowatych (Muscidae). Ich ciało dzieli się na tagmę, czyli segmenty ciała: głowę, tułów i odwłok. Ich aparat gębowy składa się natomiast z szeregu wyrostków, które różnią się w zależności od zwyczajów żywieniowych poszczególnych gatunków.

Podobnie jak inne owady, muchy mają sześć nóg przymocowanych do tułowia za pomocą opuszek. Dzięki tym opuszkom mogą przylgnąć do każdej powierzchni pod dowolnym kątem.

Ponadto te bezkręgowce mają czułe włókna na całej powierzchni ciała, co pozwala im czuć zapach i smak miejsc, po których chodzą. W rzeczywistości, kiedy muchy buszują po twoim jedzeniu, próbują go, aby sprawdzić, czy im smakuje.

Chociaż niektóre gatunki są jajorodne, samice zazwyczaj składają jaja w pobliżu lub w rozkładającej się materii organicznej. Muchy przechodzą przez 4 stadia rozwoju: jajo, larwa, poczwarka i dorosły osobnik.

Te bezkręgowce są interesujące na wielu poziomach, ale wzrok much jest zdecydowanie jedną z ich mocnych stron. W kolejnych rozdziałach możesz razem z nami zagłębić się w to pytanie.

Rodzaje oczu u much

Jeśli kiedykolwiek widziałeś powiększony obraz oczu muchy, to łatwo zauważyć, że są one podzielone. Mówiąc dokładniej, możemy powiedzieć, że owady te mają dwoje oczu składających się z jednostek odbiorczych – zwanych omatidium (fosetka) – osześciokątnym kształcie. Każda jednostka ma soczewkę (rogówkę) i warstwę komórek fotoreceptorowych, pręcików.

U niektórych gatunków ze wzrokiem związane są także okulary – pojedyncze oczy znajdujące się w grzbietowej części głowy – odpowiedzialne jedynie za postrzeganie różnych intensywności światła. Muchy nie mają źrenic, więc nie mogą regulować ilości światła docierającego do siatkówki.

Istnieją dwa rodzaje oczu złożonych, w zależności od potrzeb wzrokowych much. Są one następujące:

• Apozycja: Każde ommatidium utrwala fragmenty obrazu, który później zostanie zintegrowany w mózgu muchy. Rozdzielczość widzenia wzrasta wraz z wielkością zwierzęcia.
• Superimpozycja: W tym przypadku każde ommatidium zazwyczaj rejestruje wszystkie obrazy otoczenia, które są nakładane na siebie podczas integracji.

Jak widzą muchy?

Choć może się tak wydawać, gdy podchodzisz do nich od tyłu, muchy nie mają 360-stopniowego zasięgu widzenia, ale są blisko. Z drugiej strony, jeśli chodzi o ostrość i rozróżnianie kolorów i kształtów, wzrok tych owadów nie jest zbyt dobrze rozwinięty.

Ponieważ ich pożywienie jest zazwyczaj martwe lub po prostu nieruchome, muchy nie mają potrzeby rozwijania percepcji ruchu.

Jednak to, co jest naprawdę uderzające, to ich postrzeganie czasu: według badań, postrzeganie odstępów czasowych może wiązać się z wielkością zwierzęcia i jego tempem metabolizmu. Muchy, w porównaniu z ludźmi, postrzegają czas znacznie wolniej.

Szybkość fuzji migotania w widzeniu muchy

Aby zrozumieć, jak to możliwe, że dla much czas płynie wolniej, trzeba wiedzieć, że subiektywne postrzeganie czasu zależy w dużym stopniu od liczby statycznych obrazów, które docierają do mózgu. Czyli im więcej obrazów ten organ ma do zintegrowania, tym dłuższy film, że tak powiem.

Im mniejsze zwierzę, tym więcej błysków obrazów siatkówka rejestruje w ciągu sekundy. Ludzie rejestrują 60 błysków na sekundę, a muchy aż 250, a u niektórych gatunków nawet 400.

Muchy, tak znienawidzone za to, że brzęczą nam w uszach, zmuszają ludzi do zagłębiania się w tak doniosłe sprawy, jak upływ czasu. Te owady są żywym dowodem na to, że odpowiedzi można znaleźć nie tylko w gwiazdach i w dużych ciałach, ale że to, co wydaje nam się nieistotne, może w końcu okazać się godne uwagi.