Jemiołuszka zwyczajna: siedlisko, charakterystyka i rozmnażanie

Nazwa jemiołuszki zwyczajnej to bohemian waxwing, czyli woskownica, dla podkreślenia wyglądu jego piór.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Georgelin Espinoza Medina.

Ostatnia aktualizacja: 13 stycznia, 2023

Jemiołuszka zwyczajna to bardzo charakterystyczny i piękny ptak. Chociaż jego nazwa wskazuje na miejsce występowania w Europie, jego rozmieszczenie jest szersze i obejmuje region holarktyczny. Obejmuje więc także część Azji i Ameryki Północnej. Naukowo znany jest jako Bombycilla garrulus i ma ciekawe życie. Chcesz dowiedzieć się o nim więcej?

Należy do rzędu wróblowych i rodziny jemiołuszki (Bombycillidae), do której należą dwa inne gatunki zgrupowane w tym samym rodzaju Bombycilla, jemiołuszka japońska i amerykańska. W tym artykule przedstawiamy kompletny przewodnik po tym uroczym latającym ptaku. Nie przegap więc szczegółów dotyczących jego siedliska, cech charakterystycznych, diety, rozmnażania i stanu ochrony.

Siedlisko jemiołuszki zwyczajnej

Jak już wspomnieliśmy, ptak ten ma szeroki zasięg występowania, ponieważ jest gatunkiem holarktycznym. Występuje w północnej Eurazji, od Oceanu Atlantyckiego po Pacyfik. Jak również w północnej części Ameryki Północnej.

Siedlisko tego gatunku jest zmienne, w zależności od pory roku i położenia geograficznego. Z jednej strony, w okresie godowym można go spotkać w lasach borealnych, iglastych, świerkowych, sosnowych i innych, także mieszanych. Preferuje regiony z dużą ilością wody i pożywienia, dlatego można go spotkać w pobliżu jezior, strumieni i bagien.

Z drugiej strony, najbardziej zróżnicowane siedliska znajdują się w okresie pozalęgowym, kiedy występują rośliny owocowe i niektóre drzewa. Siedliska te obejmują tereny miejskie, takie jak ścieżki, ogrody lub tereny uprawne.

Charakterystyka jemiołuszki zwyczajnej

Ten ptak ma brązowe, szare i czerwonawe upierzenie, a jego twarz jest kasztanowa. Ma krótki ogon, zakończony żółtym pasem, z ciemną obwódką w górnej części. Ma czarny pasek nad oczami i gardłem w tym samym odcieniu.

Ponadto skrzydła mają charakterystyczny wzór, są bardziej pomalowane niż reszta ciała. Pióra lotne są czarne, pióra główne mają białe i żółte plamki, a końcówki piór drugorzędnych są czerwone.

Ma około 20 centymetrów długości i waży od 46,5 do 69 gramów. Rozpiętość jego skrzydeł szacuje się na 30-36 cm. Ma krótki, czarny dziób. Gdy jest młody, ma bardziej szarawe upierzenie i białe gardło.

Samce i samice mają pewne różnice w wyglądzie. Samce mają większą łatę na gardle. A także żółtą końcówkę piór ogonowych. Inną wyróżniającą się cechą jest to, że mają bardziej charakterystyczne wzory skrzydeł niż samice.

Podgatunki

Na świecie istnieją trzy rodzaje lub podgatunki jemiołuszek. W ten sposób otrzymujemy następujące informacje:

• Bombycilla garrulus garrulus lub gatunek nominalny, występujący w Europie.
• B. garrulus centralasiae z Azji.
• B. garrulus pallidiceps z Ameryki Północnej.

Zachowanie

Są dzienne i nadrzewne, choć rzadko widuje się je chodzące po ziemi. Utrzymują swoje upierzenie w czystości dzięki ciągłemu gładzeniu. Kąpią się również w kałużach pozostawionych przez deszcz.

Są to ptaki społeczne, które latają w grupach w poszukiwaniu pożywienia. Są także częściowymi migrantami, podróżującymi w dużych stadach liczących do 300 osobników.

Inną ważną cechą jest to, że nie są terytorialne. W rzeczywistości jedynym widocznym przejawem agresji jest ochrona partnerki w sezonie lęgowym, aby zapobiec zdobyciu jej przez inne samce. W związku z tym może przyjąć groźną postawę i zaatakować dziobem.

Są to również ptaki, które wydają dźwięki związane ze spójnością społeczną. Wydają też specyficzne dźwięki podczas zalotów, budowania gniazda i inkubacji jaj.

Jemiołuszka zwyczajna jest ptakiem wszystkożernym, który zjada zarówno zwierzęta, jak i rośliny, w zależności od dostępności środowiska, miejsca i pory roku. Jednak jest ona uznawana za specjalistkę od żywienia oszczędnego, przynajmniej tymczasowo, mimo że owoce nie dostarczają wystarczającej ilości białka, co rozwiązują poprzez spożywanie dużych ilości.

Owoce to borówki, jagody, jałowce, jabłonie i inne odmiany, w zależności od miejsca i pory roku. W ich diecie znajdują się również owady i inne zwierzęta, takie jak pająki i ślimaki. Zwykle łapią je w locie.

Jeśli chodzi o wodę, to muszą spożywać jej duże ilości, żeby nie odurzyć się etanolem wytwarzanym podczas metabolizmu cukrów. Szczególnie zimą, kiedy dostępne owoce są mniej soczyste niż latem.

Rozmnażanie

Ten wróbel rozmnaża się płciowo raz w roku, między marcem a czerwcem, w zależności od położenia geograficznego. Zachowania zalotne obejmują skoki i prezenty (jedzenie lub przedmioty). Może złożyć od 3 do 7 jaj. Jaja są gładkie i błyszczące, mają owalny lub prawie eliptyczny kształt i są szarawe lub niebieskawe z czarnymi kropkami i liniami.

Gniazdo w kształcie miseczki jest zbudowane z gałązek i innych materiałów (roślinnych i zwierzęcych). Są to mchy, porosty, trawy, pióra i skóry. Ptak umieszcza je na drzewach o wysokości od 1,5 do 9 metrów.

Matka samotnie inkubuje jaja przez około 13 dni. Jednak po wykluciu ojciec dołącza do nich, by karmić młode.

Stan ochrony jemiołuszki zwyczajnej

Ze względu na szeroki zasięg występowania w Starym i Nowym Świecie, gatunek jemiołuszki zwyczajnej nie jest zagrożony. Jest sklasyfikowany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jako Least Concern. Szacuje się, że gęstość populacji wzrasta.

Jemiołuszka zwyczajna jest bardzo charakterystycznym ptakiem o miękkim i pięknym upierzeniu. Jednak poza swoim pięknem przynosi korzyści ekosystemowi, ponieważ umożliwia rozprzestrzenianie nasion roślin, które zjada. Cenne zadanie dla naturalnej regeneracji lasów.