Lotopałanka karłowata: jak opiekować się nimi w niewoli

Lotopałanki karłowate mogą przetrwać stosunkowo niskie temperatury, ale najlepiej między 20 a 30 stopni Celsjusza. Nie jest konieczne, aby dodać grzejnik wewnątrz siedliska, ale lepiej jest pokryć wloty powietrza i trzymać je w ciepłym pomieszczeniu. Pamiętaj, że bezpośrednie światło słoneczne nie jest dobrym rozwiązaniem.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 14 grudnia, 2022

Lotopałanka karłowata to mały torbacz, który zwykle nie przekracza 18 centymetrów długości. Charakteryzuje się delikatnym wyglądem i ciekawą zdolnością planowania. Dzięki temu jest znacznie porównywany do latających wiewiórek, dlatego zyskał sławę i jest uważany przez niektórych za dobry wybór jako pupil.

Nazwa naukowa tego gatunku to Petaurus breviceps i należy do rodziny Petauridae. Zwierzęta te występują endemicznie w Australii, Indonezji i Nowej Gwinei, ale ze względu na ich piękne cechy są rozprowadzane jako zwierzęta domowe w innych krajach. Czytaj dalej i dowiedz się, jak wygląda utrzymanie lotopałanki karłowatej w niewoli.

Czy można mieć lotopałankę karłowatą jako zwierzę domowe?

Zanim kupisz lotopałankę karłowatą, koniecznie zapoznaj się z przepisami obowiązującymi w Twoim kraju. Zwykle dozwolone jest pozyskiwanie tylko okazów pochodzących z uznanych hodowców, ponieważ gwarantuje to, że nie są one ofiarami nielegalnego handlu. Jest to weryfikowane dzięki zezwoleniom i dokumentacji dostarczonej przez zakład, w którym zwierzę jest sprzedawane.

Większość krajów pozwoli Ci na trzymanie tego pięknego zwierzęcia, jeśli masz niezbędne pozwolenia. Jednak koszty początkowe są często wysokie w porównaniu z innymi zwierzętami domowymi. Pamiętaj, że odpowiedzialność za opiekę nad żywą istotą jest ogromna, więc powinieneś dokładnie przemyśleć, czy masz na to czas, pieniądze i miejsce.

Ograniczenia te mają na celu zapewnienie lotopałance karłowatej dobrej jakości życia, ale także uniemożliwienie opiekunom wypuszczenia go do innych ekosystemów. W rzeczywistości, w niektórych miejscach jest zakazane jako zwierzę domowe ze względu na niebezpieczeństwo, jakie stanowi jako gatunek inwazyjny. Są to regiony, gdzie posiadanie nie jest legalne:

• Kalifornia.
• Alaska.
• Hawaje.
• Massachusetts.
• Różne prowincje Kanady.

Lotopałanka karłowata jako zwierzak domowy

Ogólnie rzecz biorąc, lotopałanka karłowata jest zwierzęciem nocnym, które uwielbia przeglądać i odkrywać każdy zakątek swojego domu. Oznacza to, że należy zapewnić mu wystarczającą ilość miejsca, aby czuł się komfortowo, w przeciwnym razie zacznie przejawiać zachowania agresywne i konfliktowe.

Charakterystyczną cechą lotopałanków karłowatych jest to, że są bardzo czułe w stosunku do swoich opiekunów, gdy już nawiążą z nimi silną więź. W rzeczywistości, uwielbiają żyć w grupie i otrzymywać uwagę, więc dwóch lub więcej osobników jest często trzymanych razem w tym samym obiekcie. To pozwala im uwolnić się od stresu i zachować zdrowie emocjonalne, a nie tylko fizyczne.

Opiekunowie powinni pamiętać, że lotopałanka karłowata będzie wymagała dużo opieki, ponieważ nie znosi samotności i nie toleruje życia w małych pomieszczeniach. Ponadto, ich nocna aktywność może być bardzo nieprzyjemna dla większości ludzi. Wszystkie te aspekty sprawiają, że posiadanie tego egzotycznego zwierzęcia jest nieco trudniejsze niż mogłoby się wydawać.

Jakie jest odpowiednie siedlisko dla lotopałanki karłowatej?

Zwierzęta te spędzają większość swojego życia wśród drzew, więc ich siedlisko musi być wysokie i szerokie, aby symulować ich naturalne środowisko. W tym celu klatki powinny mieć minimalną podstawę o powierzchni 2 metrów kwadratowych i wysokość 1,5 metra, choć zawsze lepiej zdecydować się na coś większego. Jest to wystarczająca ilość do przechowywania 2 osobników bez żadnych komplikacji.

Klatka powinna zawierać małe gniazdo (podobne do ptaków), które służy jako schronienie dla zwierząt. Należy je umieścić na szczycie siedliska, aby czuli się bezpieczni. Podobnie ich pojemniki na żywność i wodę powinny znajdować się w pobliżu tego obszaru, ponieważ w ten sposób nie będą musiały schodzić i sięgać na paszę.

Oprócz tego konieczne jest, aby siedlisko miało gałęzie i pętle, które przechodzą przez klatkę i umożliwiają mobilność lotopałanki karłowatej. Pamiętaj, że są doskonałymi wspinaczami, więc będzie to ich plac zabaw, aby utrzymać je aktywne. Możliwe jest również dodanie kółek dla gryzoni, aby ćwiczyły i miały zajęcie.

Wreszcie, należy zapewnić im podłoże, które można łatwo przenosić, ponieważ same zapewniają sobie schronienie w podobny sposób jak ptaki. Takim materiałem jest zazwyczaj papier, ale każdy, który jest odpowiedni dla gryzoni, takich jak chomiki, sprawdza się również w przypadku lotopałanka karłowatego. Za wszelką cenę unikaj używania trocin lub wiórów drzewnych, ponieważ wydzielają one niebezpieczne toksyny dla tych zwierząt.

Czym żywi się lotopałanka karłowata w niewoli?

Lotopałanki karłowate to wszystkożerne zwierzęta, których dieta obejmuje owoce, warzywa, owady, nektar i pyłki. W rzeczywistości w języku angielskim znamy je jako sugar gliders, czyli szybowce cukru ze względu na ich fascynację słodyczami. Należy o to zadbać, ponieważ jeśli ich dieta nie jest zbilansowana, mogą stwarzać poważne problemy żywieniowe.

Według artykułu w czasopiśmie Veterinary Clinics of North America: Exotic Animal Practice, lotopałanki karłowate powinny spożywać dziennie 30-40% swojej masy ciała. Z tego jedna trzecia powinna zawierać karmę komercyjną (taką jak karma dla kotów lub psów), podczas gdy pozostałe 2/3 powinna stanowić mieszanka owoców i warzyw.

Dzienna dieta dla osobnika ważącego 100 gramów może wyglądać następująco:

• 10 gramów karmy dla kotów.
• 5 gramów jagód.
• cytrusów 5 gramów.
• 5 gramów innych owoców.
• 5 gramów słodkiego ziemniaka lub słodkiego ziemniaka.
• 1 gram żywych owadów (mól mączny, świerszcze, mączniki, larwy much, koniki polne lub inne bezkręgowce).

Owady są bardzo dobrym uzupełnieniem diety lotopałanków karłowatych, choć nie są niezbędne. Pamiętaj, aby przed ich zjedzeniem dodać suplement wapnia w proszku, ponieważ to lepiej zbilansuje ich dietę. Należy pamiętać, że pomimo stosowania tej diety, zwierzęta mogą być nadal podatne na otyłość. Dlatego należy pamiętać o regularnych wizytach u weterynarza.

Czy łatwo jest nawiązać więź z lotopałanką karłowatą?

Proces nawiązywania więzi z lotopałanką jest prosty, wystarczy trzymać się jej blisko i nie próbować jej chwytać, aby stracił strach. W ten sposób zacznie przyzwyczajać się do zapachu swojego opiekuna i wkrótce bez problemu pozwoli się nim zajmować. Należy podkreślić, że na początku może być bardzo płochliwy i każdy dźwięk może go odstraszyć.

Najważniejszą rzeczą przy próbie nawiązania więzi z trzymanym w niewoli lotopałankiem jest cierpliwość. Każda próba wymuszenia kontaktu może wywołać stres i odrzucenie, opóźniając proces o wiele bardziej. Lepiej jest, aby zwierzę zaczęło podchodzić do Ciebie w swoim własnym tempie. Dobrym sposobem na osiągnięcie tego celu jest podawanie im smakołyków, takich jak żywe owady z twojej ręki.

Jakie są najczęstsze choroby lotopałanki karłowatej?

Pomimo warunków sprzyjających ich dobremu samopoczuciu, istnieje kilka częstych chorób, które mogą mieć wpływ na lotopałanki w niewoli. Niektóre z nich wymieniono poniżej:

• Choroba metaboliczna kości: jest spowodowana brakiem witaminy D i wapnia. Ten niedobór jest bardzo powszechny ze względu na brak informacji o odpowiedniej diecie lotopałanków.
• Pasożyty jelitowe: większość z nich to pierwotniaki, które infekują układ pokarmowy tego zwierzęcia. Są one spowodowane złą higieną w siedlisku lub nie dezynfekowaniem żywności (owoców i warzyw).
• Bakteryjne zapalenie jelit: jest zwykle powodowane przez infekcje oportunistyczne, które wykorzystują osłabienie układu odpornościowego zwierzęcia. Jest to konsekwencja stresu spowodowanego złą opieką lub złą higieną w Twoim domu.
• Marskość wątroby: przyczyna tego problemu nie jest znana, ale stanowi 5% przypadków lotopałanków, które zgłaszają się do weterynarza z powodu problemów medycznych.
• Nowotwory: wydają się być częste w tych okazach, ponieważ zgłoszono w nich co najmniej 14 różnych typów guzów. Najbardziej udokumentowane przypadki pochodzą z ogrodów zoologicznych, chociaż nowotwory mogą w równym stopniu dotyczyć każdego lotopałanka w niewoli.

Jak widać, lotopałanek nie ma trudnych do spełnienia potrzeb, jeśli chodzi o trzymanie go w niewoli. Wymaga jednak dużo uwagi i dużej przestrzeni, aby czuć się komfortowo. Jeśli uważasz, że nie jesteś w stanie spełnić wszystkiego, co wiąże się z byciem opiekunem tego ciekawskiego zwierzęcia, pamiętaj, że są inne opcje, które na pewno bardziej Ci odpowiadają.