Największe mrowisko na świecie

Mrówki kierują się „zapachami”, aby móc zidentyfikować osobniki z ich własnej kolonii, więc w mrowisku wszystkie mają tę samą esencję.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 22 grudnia, 2022

Mrówki są znane z tego, że są niestrudzonymi robotnikami, projektującymi mrowiska o różnych rozmiarach. Nie byłoby to możliwe, gdyby owady te nie posiadały złożonego mechanizmu społecznego, dzięki któremu potrafią dzielić swoje zadania i efektywnie współpracować. Mrowisko jest budowane w celu przechowywania zasobów, ochrony przed drapieżnikami, opieki nad królową i wysiadywania jaj.

Z tego powodu posiadanie ogromnej kolonii zapewnia korzyści i korzyści ekologiczne dla przetrwania gatunku. Czytaj dalej tę przestrzeń i odkryj, które jest największym mrowiskiem na świecie.

Jak powstaje kolonia?

Kolonie zaczynają formować się wkrótce po locie godowym. Po zapłodnieniu królowa wyrusza na poszukiwanie nowego miejsca do budowy własnego mrowiska. W ciągu pierwszych kilku dni matriarchinie same kopią i zbierają potrzebne zasoby. Jak tylko zbudują dziuplę na schronienie, zaczynają składać pierwsze jaja w gnieździe.

Każde jajo przyniesie do kolonii nową robotnicę, która będzie miała za zadanie zaspokajać wszystkie potrzeby królowej i gniazda. Dzięki temu matriarcha może poświęcić się wyłącznie składaniu jaj i produkowaniu nowych osobników. W miarę wzrostu populacji mrówek, złożoność i wielkość gniazda będzie się znacznie poprawiać.

Kasty są ważne

Mrówki mają system kastowy, który klasyfikuje ich członków i jest określany w momencie narodzin. W ten sposób, gdy stają się dorosłymi, „znają” powierzone im zadania i zaczynają je realizować. Ogólnie klasyfikacja każdego z nich jest następująca:

• Robotnice: są najbardziej aktywne w kolonii, zajmują się poszukiwaniem pożywienia, powiększaniem gniazda oraz opieką zarówno nad jajami, jak i królową.
• Żołnierze: odpowiadają za pilnowanie gniazda i atakowanie intruzów.
• Królowe: jedynym ich zadaniem jest składanie jaj. Większość życia spędzają zamknięte w najgłębszej i najbezpieczniejszej części kolonii. Mrowiska mogą mieć jedną królową (monogamiczne) lub kilka królowych (poligamiczne), w zależności od gatunku.
• Samce: produkowane tylko w sezonie lęgowym. Jego jedyną funkcją jest zapłodnienie dziewiczej królowej w locie godowym.
• Dziewicze królowe: te królowe są produkowane, gdy gniazdo jest dobrze ugruntowane i można je znaleźć w sezonie lęgowym. Są znane jako tworzące kolonie, ponieważ ich rolą jest kojarzenie się i odejście w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca, w którym można założyć własne mrowisko.

Jak widać, tylko robotnicy są odpowiedzialni za budowę, modyfikację i rozbudowę gniazda. Z tego powodu są zwykle najliczniejszą kastą mrówek. Aby mrowisko stało się największym na świecie, musi wyprodukować wystarczającą liczbę roboników, aby utrzymać pracę i konserwację.

Gigantyczne mrowiska

Wielkość mrowiska nie jest łatwa do oszacowania, ponieważ podziemne budowle nie są widoczne gołym okiem. Co więcej, architektury te mogą osiągać kilometrowe rozmiary, co sprawia, że bardzo trudno jest dokopać się do ich struktury i spróbować ją opisać. Aby dać Ci wyobrażenie o tym, jak ogromne mogą być gniazda, poniższa lista zestawia niektóre z największych.

Kolonia kalifornijska

W 2000 r. naukowcy z Kalifornii odkryli jedno z największych istniejących mrowisk. Rozciągał się on od północnej Kalifornii do granicy z Meksykiem, a jego długość wynosiła około 965 kilometrów. Gatunkiem odpowiedzialnym za tę niesamowitą konstrukcję była mrówka argentyńska (Linepithema humile).

Kolonia Hokkaido

Badacz mrówek, Seigo Higashi, od lat badał formicydy z Hokkaido. Jednak w latach 70. odkrył, że na wybrzeżach tej wyspy znajduje się duża sieć połączonych mrowisk (superkolonia). Oszacowano, że zawiera około 45 000 połączonych gniazd i ma prawie 12 mil długości.

Gatunkiem, który zdominował tę superkolonię, była japońska mrówka (Formica yessensis ). W pewnym momencie uznano je za jedno z największych istniejących mrowisk, ale w 1993 roku tsunami zniszczyło znaczną część jego struktury. Jakby tego było mało, od 2000 odkryto nowe kolonie o gigantycznych rozmiarach, które ostatecznie pozostawiły te organizmy w zapomnieniu.

Kolonia melbourne

Mrówka argentyńska jest uważana za gatunek inwazyjny w kilku krajach, ponieważ wiadomo, że tworzy całkiem ogromne superkolonie. Tym stawonogom udało się również dotrzeć do Australii, gdzie opisano mrowisko o długości prawie 100 kilometrów. Ta sytuacja nie wydaje się być wielkim odkryciem, ale niepokoi naukowców, ponieważ ma negatywny wpływ na rodzimą faunę.

Kolonia południowoeuropejska

Ta kolonia rozciąga się od północnych Włoch, poprzez Francję, aż do wybrzeża Atlantyku w Hiszpanii. Uznawane jest przez Księgi Rekordów Guinnessa za największe mrowisko na świecie. Mierzy około 6000 kilometrów długości i został zbudowany przez argentyńską mrówkę (gatunek inwazyjny).

Dlaczego mrówka argentyńska jest tak popularna?

Niesamowita zdolność tej mrówki do tworzenia gigantycznych mrowisk jest całkowicie sprzeczna, ponieważ jej zachowanie jest zwykle bardziej terytorialne. Członkowie tych wielkich struktur nigdy nie są wobec siebie agresywni, pomimo dzielących ich mil. Z tego powodu jest przedmiotem badań nad superkoloniami.

Argentyńska mrówka została rozproszona po całym świecie ponad 100 lat temu za pomocą statków. Dzięki temu miały okazję tworzyć tak duże mrowiska w różnych krajach. Ogólnie rzecz biorąc, gatunek ma doskonałe zdolności adaptacyjne, dlatego bardzo dobrze radzi sobie z inwazją i kolonizacją nowych środowisk.

Jak widać, niesamowita sieć tuneli budowanych przez mrówki nie powstaje w ciągu jednego dnia. Osiągnięcie rozmiarów poprzednich przykładów zajmuje kilka lat. Trzeba przyznać, że jest to zdumiewający i fascynujący fakt. Niepokoi jednak również konflikty, jakie mogą wywołać u ludzi i innych zwierząt.