Potencjalnie niebezpieczny pies - co kryje to określenie?

Do dziś specjaliści nie osiągnęli pełnej zgody co do tego, co konkretnie oznacza określenie „potencjalnie niebezpieczny pies”. Obecnie różne kraje wciąż stosują własną interpretację tej definicji i mają własną klasyfikację ras psów uznawanych za groźne.

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Termin potencjalnie niebezpieczny pies oznacza rasy psów, które mają określone wzorce morfologiczne lub behawioralne. Wiele z tych ras było wcześniej wykorzystywanych do hodowli psów przeznaczonych do walk lub pilnowania.

Jednak wśród specjalistów nadal nie istnieje pełna zgoda co do tego, co konkretnie oznacza termin “potencjalnie niebezpieczny pies“. Obecnie każdy kraj może stosować własne kryteria definiowania i kategoryzacji ras psów, które uznaje za niosące ze sobą niebezpieczeństwo dla ludzi.

Potencjalnie niebezpieczny pies – główne kryteria oceny

Każdy kraj może zdefiniować pewne istotne cechy oraz kryteria oceny tak, aby określić listę ras psów uznawanych za potencjalnie niebezpieczne. Ogólnie rzecz biorąc, najważniejsze cechy tych zwierząt, z którymi większość krajowych instytucji się zgadza obejmują następujący zestaw:

• Siła fizyczna, ze względu na charakterystykę fizjologiczną zwierzęcia.
• Muskulatura całego ciała, która jest w pełni naturalna, ale jednocześnie rozwinięta na wysokim poziomie.
• Minimalna masa ciała w ogólności dla danej rasy wynosząca powyżej 20 kg.
• Potężne szczęki, zwykle w połączeniu z dużą i kwadratową głową.
• Godna uwaga, ponadprzeciętna odporność na ból.
• Przejawianie skłonności do zachowań typowo agresywnych.

Odpowiednio zdefiniowane ustawodawstwo na przykładzie Hiszpanii

W Hiszpanii ustawą regulującą prawo do posiadania zwierzęcia takiego, jak potencjalnie niebezpieczny pies jest dekret królewski o nr 287/2002 z dnia 22 marca 2002 r. Jednak klasyfikacja potencjalnie niebezpiecznych zwierząt nie jest tak prosta, jak się wydaje. Ogólnie rzecz biorąc kwestia ta może czasami wydawać się dość arbitralna w swojej nieprecyzyjności.

W rzeczywistości jednak każda wspólnota autonomiczna w Hiszpanii ma prawo do modyfikowania lub dodawania kryteriów do oryginalnej koncepcji zawartej w dekrecie królewskim.

To tłumaczy na przykład to, że chociaż hiszpański rząd definiuje 8 potencjalnie niebezpiecznych ras psów, to już Andaluzja ma ich 9 w swoim wykazie. Z kolei Wyspy Kanaryjskie definiują 10 ras psów jako potencjalnie niebezpieczne, Galicja 15, Walencja 14, a Katalonia 13.

Wynika on z tego, że zdaniem ustawodawstwa Andaluzji doberman to potencjalnie niebezpieczny pies. Z tego tytułu będziesz zmuszony do spełnienia szeregu obowiązków i zakazów dotyczących standardowego postępowania zarówno samego psa, jak i jego właściciela.

Wszystko to oznacza, że krzyżówki zwierząt zawierające geny takich ras psów również stają się potencjalnie niebezpieczne według lokalnego prawa. To może z kolei bardzo skomplikować sytuację, zwłaszcza wtedy jeśli adoptujesz psa mieszanych ras – czyli popularnego kundelka.

Potencjalnie niebezpieczny pies w wersji zdefiniowanej przez prawo Hiszpanii

Na poziomie państwowym dekret królewski nr 287 z 2002 r. definiuje psy następujących ras jako potencjalnie niebezpieczne:

• Amerykański pitbulterier
• Amerykański staffordshire terier
• Rottweiler
• Dog argentyński
• Tosa Inu
• Akita Inu
• Fila brasileiro (mastif brazylijski)
• Staffordshire Bull Terrier

Inne cechy typowe dla psów “niebezpiecznych”

Niezależnie od tego, co określa prawo ogólnokrajowe, zwierzę może zostać również uznane jako “potencjalnie niebezpieczny pies” w całej Hiszpanii, niezależnie od tego, czy dysponuje rodowodem czy też zwykłym mieszańcem, jeśli ma następujące cechy:

• Muskularne i zwarte ciało.
• Masa ciała większa niż 20 kg.
• Charakterystyczne cechy morfologiczne, takie jak kwadratowa głowa, potężne szczęki lub wielki pysk.

Wymagania dotyczące zaadoptowania zwierzęcia zaklasyfikowanego jako potencjalnie niebezpieczny pies w Hiszpanii

W Hiszpanii posiadanie groźnego psa nie jest zabronione. Jednak należy spełnić określone wymagania, aby móc legalnie być właścicielem zwierzęcia klasyfikowanego jako potencjalnie niebezpieczny pies. Są to kolejno:

Licencja na wyprowadzanie psa

Licencja na wyprowadzanie psa jest wymagana nie tylko od samego właściciela. Muszą nią dysponować także wszystkie osoby, które zamierzają zabrać takiego psa do przestrzeni publicznej. Licencja taka musi również być odnawiana co pięć lat. Aby ją uzyskać, należy spełnić wszystkie poniższe warunki:

• Być w wieku powyżej 18 lat i dysponować oryginalnym krajowym numerem identyfikacyjnym (hiszp. Documento Nacional de Identidad – DNI).
• Nie być notowanym za przestępstwa związane z handlem narkotykami, morderstwem lub byciem członkiem zorganizowanej grupy przestępczej.
• Być ubezpieczonym od odpowiedzialności cywilnej na minimalną wartość 120 000 euro.
• Zdać odpowiednie testy psychiatryczne i fizyczne.
• Dysponować zaświadczeniem o dobrym stanie zdrowia wystawionym przez lekarza weterynarii (nie tylko lekarza rodzinnego), u którego zarejestrowany został potencjalnie niebezpieczny pies.

Proces rejestracji psa rasy uznanej za potencjalnie niebezpieczną

Po uzyskaniu licencji na wyprowadzanie psa musisz udać się do lokalnego ratusza, aby zarejestrować swoje zwierzę w miejskim rejestrze zwierząt potencjalnie niebezpiecznych. Następnie, jeśli Twój pies kiedykolwiek Ci ucieknie, musisz złożyć na temat tego wydarzenia raport do miejskiego ratusza.

Podstawowe zasady dotyczące bezpiecznego wyprowadzania psa klasyfikowanego jako potencjalnie niebezpieczny są następujące:

• Właściciel psa lub osoba wyprowadzająca zawsze musi mieć przy sobie świadectwo tożsamości oraz zezwolenie na wyprowadzanie psa (licencję). Jest to obowiązkowe za każdym razem, gdy idziesz ze swoim pupilem na spacer.
• Właściciel psa lub osoba wyprowadzająca zawsze musi prowadzić psa na smyczy. Zgodnie z ustawą, smycz taka musi być nierozciągliwa, o maksymalnej długości wynoszącej 2 metry. Pies dodatkowo musi mieć kaganiec na pysku.
• Nie wolno wyprowadzać więcej niż jednego potencjalnie niebezpiecznego psa naraz.