Poznaj kormorany: siedlisko, cechy charakterystyczne i rozmnażanie

Kormoran jest nie tylko ptakiem o niezwykłych zdolnościach, ale stanowi też pewne zagrożenie dla środowiska. Dzieje się tak dlatego, że produkuje on bardzo kwaśne odchody, które mogą zabijać roślinność i zmieniać właściwości gleby.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Ostatnia aktualizacja: 22 listopada, 2022

Kormorany to fantastyczne ptaki wędrowne, który żyją w regionach przybrzeżnych i różnych zbiornikach wodnych na całym świecie. Choć potrafią nurkować jak inne ptaki żyjące w wodzie, te osobliwe gatunki mają unikalną cechę, która pozwala im lepiej poruszać się w wodzie.

Termin “kormoran” odnosi się nie tylko do jednego konkretnego gatunku, ale do kilku, które są zgrupowane w rodzinie Phalacrocoracidae. Choć prawdą jest, że cechy charakterystyczne różnią się u poszczególnych osobników, wszystkie wykazują mniej lub bardziej jednolite ubarwienie i szczególne upierzenie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o kormoranie.

Rozmieszczenie i środowisko

Ponieważ termin “kormoran” jest używany do określenia kilku gatunków, trudno jest określić jego rozmieszczenie. W rzeczywistości, jeśli wszystkie okazy o tej wspólnej nazwie zostaną zebrane razem, można powiedzieć, że są kosmopolityczne. Większa różnorodność występuje jednak w klimacie tropikalnym i umiarkowanym.

Ponadto, ponieważ wszystkie mają pewne zwyczaje wodne, są ograniczone do życia w pobliżu zbiorników wodnych, takich jak rzeki, strumienie, jeziora i morza. Jedynym wymogiem stawianym przez ich środowisko jest obecność ryb, ponieważ są one głównym składnikiem ich diety.

Charakterystyka fizyczna kormorana

Kormorany to średniej wielkości ptaki o długości ciała od 45 do 100 centymetrów. Mają długi dziób i wysuwany worek gardłowy, w którym gromadzą ofiary. Mają też parę kolczastych stóp, które dobrze służą im do pływania, ale są osadzone daleko z tyłu ciała, przez co dziwnie chodzą po lądzie.

Jeśli chodzi o ubarwienie, kormorany zwykle mają tylko dwa różne wzory: ciemne (czarne lub brązowe) z metalicznym połyskiem na całym ciele (jednobarwne) lub ciemne górne partie ciała z białym podszyciem (dwubarwne).

Rodzaje kormoranów

Według badań opublikowanych w czasopiśmie naukowym Filogenetyka molekularna i ewolucja na świecie występuje około 40 gatunków kormoranów. Wszystkie one są pogrupowane w 3 różne rodzaje:

• Microcarbo phalacrocorax: znane również jako małe kormorany. Żyje w nim 5 gatunków, w tym kormoran koroniasty i kormoran afrykański.
• Phalacrocorax: Rodzaj ten obejmuje duże kormorany żyjące w Starym Świecie. Najbardziej reprezentatywnym gatunkiem jest kormoran wielki.
• Leucocarb: Nazywane są kormoranami niebieskookimi. Grupa ta obejmuje zwykle gatunki występujące na półkuli południowej, głównie w obu Amerykach. Istnieją jednak okazy żyjące na Antarktydzie i w Nowej Zelandii.

Zachowanie

Jak już wspomniano, te piękne ptaki potrafią nurkować do wody na głębokość prawie 10 metrów. Zawdzięczają to dwóm głównym czynnikom: potężnym, pajęczym stopom, które je napędzają, oraz upierzeniu przystosowanemu do zamoczenia, które ułatwia zanurzenie się w wodzie. Jednak kormoran nie odpoczywa w wodzie, lecz wychodzi na ląd i zatrzymuje się na drzewach lub skałach, aby się wysuszyć.

W przeciwieństwie do innych ptaków półwodnych kormoran nie ma wodoodpornego upierzenia, które odpycha wodę. Jednak dzięki mokrym piórom kormoran przybiera na wadze i może nurkować głębiej, co ułatwia mu łapanie zdobyczy.

Chociaż kormoran ma gruczoły, które wydzielają specjalny olej do impregnacji upierzenia, to właśnie struktura jego piór pozwala im się zamoczyć. Oznacza to, że ta cecha jest w rzeczywistości adaptacją, która zwiększa ich zdolność do nurkowania.

Dieta kormoranów

Jak można sobie wyobrazić, podstawą diety kormoranów są ryby, choć czasem można je zobaczyć jedzące inne zwierzęta, takie jak mięczaki, skorupiaki, robaki i głowonogi. Ogólnie rzecz biorąc, dieta większości gatunków zawiera co najmniej 50% ryb.

Podczas polowania ryby nie tylko lokalizują ofiarę z góry, ale po zanurkowaniu aktywnie ścigają ją w wodzie. Gdy tylko je złapią, wypływają na powierzchnię i połykają w całości. Nie stanowi to problemu dla ich trawienia, ponieważ wymiotują twardsze, niestrawne części, takie jak kości i łuski.

Rozmnażanie

Rozmnażanie kormoranów odbywa się zwykle raz w roku, krótko przed wiosną. Jednak ze względu na ich szerokie rozmieszczenie i różnorodność, czas ten może być różny dla poszczególnych gatunków. Zazwyczaj samce wykonują zaloty polegające na prezentowaniu skrzydeł i upierzenia, próbując w ten sposób zwabić samicę, by zgodziła się zostać ich partnerką.

Jeśli samica się zgodzi, oboje zaczynają budować gniazdo z różnych materiałów znalezionych w ich środowisku. Podczas gdy samiec przenosi wszystkie przedmioty do budowy, samica układa je aż do ukończenia gniazda. Po ich zakończeniu nowa matka złoży od dwóch do czterech jaj, które będą inkubowane przez maksymalnie 35 dni.

Jest oczywiste, że kormoran jest niesamowitym ptakiem o wspaniałych zdolnościach wodnych. W rzeczywistości już w XVII wieku niektóre populacje w Azji zawiązywały sobie sznury na szyi, aby zapobiec połknięciu ryby. Dzięki temu mogli je łowić, a potem odbierać od nich ryby, co ułatwiało im pracę. To tylko potwierdza, że ludzie już dawno docenili wartość i umiejętności kormorana.