Przedrzeźniacz północny i jego wspaniała pieśń
Niektóre ptaki są znane z jaskrawych kolorów, a inne ze swojego śpiewu, np. przedrzeźniacz północny (Mimus polyglottos). Ten mały ptak wróblowy ma osobliwość naśladowania śpiewu innych ptaków, odgłosów zwierząt, a nawet sztucznych dźwięków.
Szyderca zamieszkuje tereny Ameryki Północnej, Środkowej i Karaibów, a w Puerto Rico znany jest jako słowik. Mimo tej samej nazwy nie należy do tej samej rodziny co słowik szary, choć fizycznie są bardzo podobne.
Jak wygląda przedrzeźniacz północny?
Przedrzeźniacz północny jest ptakiem wróblowatym. Jest długości około 22 centymetrów i rozpiętości skrzydeł od 31 do 36 centymetrów, podobnej do wielkości kosa. Ma szary kolor, ciemniejszy na częściach grzbietowych i blady na częściach brzusznych.
Ma również parę białych pasów na skrzydłach. Szczególnie na końcach średnich i dużych pokryw oraz po obu stronach ogona, który jest długi, zaokrąglony na końcu i z centralną czarną linią.
Z czego słynie jego piosenka?
Ptak ten naśladuje nawoływania innych ptaków i odgłosy zwierząt. Mowa o sztucznych tonach – ale ten gatunek ma też podstawową pieśń, którą samce wabią samice wiosną i wczesnym latem. Może to powodować niewielkie różnice we wzorze sylab ich pieśni pomiędzy odległymi terytoriami.
Ogólnie rzecz biorąc, ptaki naśladowcze – te, które naśladują pieśń innych ptaków – preferują gęste, zarośnięte siedliska, w których są mało widoczne. Dlatego dla tych gatunków śpiew jest ważnym narzędziem socjalizacji i robią to nieustannie. To po części zapewnia im sukces lęgowy.
Dobór płciowy przedrzeźniacza północnego
Przedrzeźniacze północne są dziennymi, samotnymi ptakami. Samce są terytorialne i wyznaczają swoją przestrzeń za pomocą śpiewu, którego używają także do wabienia samic. Podczas zalotów wykonują pokazy, które wraz z ich śpiewem służą przyciągnięciu uwagi potencjalnych partnerów do rozrodu.
Wzór śpiewu przedrzeźniacza północnego sprawia, że można go odróżnić, niezależnie od wzorów, których używa, ze względu na dużą ciągłość jego śpiewu. Wszechstronne ptaki śpiewające mają tendencję do ciągłego śpiewania. Ponadto naśladownictwo pomaga im podkreślić indywidualny charakter pieśni, ponieważ nie ma dwóch osobników o dokładnie takich samych tonach.
Samce z większym repertuarem pieśni mają większą przewagę w zdobywaniu terytoriów, przyciąganiu partnerek i wykluczaniu potencjalnych konkurentów ze swojego terytorium.
Wiek i doświadczenie wskazują na umiejętności przetrwania i zdobywania zasobów i są odzwierciedlone w różnych pieśniach, które samiec przedrzeźniacza północnego może wykonać. Te cechy są cenione przez samice przy wyborze partnera i wydawaniu potomstwa.
Chociaż obecnie przedrzeźniacz północny zamieszkuje również tereny miejskie, wydaje się, że zachował tę strategię ewolucyjną od swoich leśnych przodków.
Inne ptaki naśladowcy
Przedrzeźniacz północny nie jest jedynym gatunkiem ptaka naśladowcy. Jednym z najbardziej znanych jest lirogon wspaniały (Menura novaehollandiae), endemit w lasach Australii.
Ten podobny do bażanta ptak ma krótką, charakterystyczną dla gatunku pieśń, którą można usłyszeć nawet w odległości kilometra, a także posługuje się lokalnymi dialektami, jak np. kpiarz, ale najbardziej charakterystyczna jest jego zdolność do mimikry.
Samce mogą naśladować niemal każdy dźwięk. Poczynając od starszych samców i innych gatunków ptaków po dźwięki mechaniczne, takie jak migawka aparatu fotograficznego, alarm samochodowy czy nawet piła łańcuchowa.
Podobnie jak u kpiarza, pieśń wydaje się być ważna w poszukiwaniu partnera i unikaniu potencjalnych konkurentów, a naśladownictwo zapewnia wystarczające umiejętności, by uczynić ją uniwersalną.
Pieśń jest jedną z najważniejszych form komunikacji u ptaków. Istotnie ważną w wielu aspektach ich życia: m.in. w oznaczaniu terytorium, poszukiwaniu partnera, lokalizowaniu i wywoływaniu partnerki. Śpiew jest ważnym elementem wrodzonym i wyuczonym. Jak widzieliśmy, nie jest unikalny dla jednego gatunku, ponieważ istnieją dialekty i ptaki, które naśladują inne ptaki.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Structure in Primary Song of the Mockingbird (Mimus polyglottos). (1965). The Auk, 82(2), 161–189.
- Howard, R. (1974). The Influence of Sexual Selection and Interspecific Competition on Mockingbird Song (Mimus polyglottos). Evolution, 28(3), 428-438.