Przepisy dotyczące ochrony zwierząt na świecie
Rok 1978 na zawsze pozostanie w historii, jeśli chodzi o przepisy dotyczące ochrony zwierząt na świecie. W tym właśnie roku ogłoszono bowiem pierwszą Powszechną Deklarację Praw Zwierząt. Ta ważna kompilacja została stworzona przez Międzynarodową Ligę Praw Zwierząt a następnie odczytana w siedzibie UNESCO.
Wśród wielu postanowień dotyczących walki o godne traktowanie zwierząt inicjatywa ta uznaje, że wszystkie zwierzęta mają równe prawa do istnienia. W konsekwencji oddziaływanie człowieka na zwierzęta powinno być zgodne z pewnymi normami etycznymi. W tym względzie preambuła wspomnianej deklaracji określa, co następuje:
„B) Człowiek jako gatunek zwierzęcy nie może rościć sobie prawa do eksterminacji innych zwierząt lub wykorzystywania ich z naruszeniem ich praw. Ma również obowiązek oddać swoją wiedzę służbie zwierzętom.
c) Wszystkie zwierzęta mają prawo do troski, opieki i ochrony ze strony człowieka. ”
Ogłoszenie przez UNESCO tej Powszechnej Deklaracji Praw Zwierząt w konsekwencji podzieliło ruch animalistów na świecie. Działo się to na przestrzeni lat 70-tych i 80-tych. A stało się tak dlatego, że z koncepcji związanej z prawami zwierząt rodzą się dwa prądy o zupełnie różnych celach.
Bardziej tradycyjny prąd nadal dążył do tego, aby koncentrować się na ochronie państwa nad zwierzętami. Natomiast drugi, zupełnie nowy prąd zaczął walczyć o uznanie praw zwierząt na poziomie legislacyjnym.
Dobrostan zwierząt w UE: europejskie przepisy dotyczące ochrony zwierząt domowych
Prawie 10 lat po Powszechnej deklaracji Praw Zwierząt została opublikowana Europejska konwencja o ochronie zwierząt domowych. Ta inicjatywa wzmocniła przepisy dotyczące ochrony zwierząt na świecie, szczególnie w krajach członkowskich UE.
Rozporządzenie to zapewniło praktyczną i natychmiastową poprawę jakości życia wielu zwierząt. Osiągnięto to poprzez takie kwestie, jak zakaz okaleczeń estetycznych i regulacja wykorzystywania zwierząt do zajęć rekreacyjnych, w tym polowań sportowych.
Konwencja europejska oznaczała także znaczący postęp w polityce sektora publicznego. Przepisy te regulują na przykład odpowiedzialność właścicieli zwierząt, a także wprowadzają kontrolę populacji zwierząt żyjących na ulicy.
Ratyfikowano odpowiedzialność rządów centralnych za promowanie konkretnych środków zwalczania nadużyć i zaniedbań, a także promowanie odpowiedzialnej adopcji zwierząt do towarzystwa.
Postępy i ograniczenia obowiązującego prawa w Hiszpanii
W Hiszpanii na przykład nadal nie ma jednak krajowej ustawy ramowej, która regulowałaby dobrostan lub prawa zwierząt dzikich lub domowych. Natomiast każda autonomiczna społeczność wprowadziła we własnym zakresie różne zarządzenia zwalczające wykorzystywanie zwierząt.
W każdym regionie ustanawia się też różne sankcje dotyczące przypadków porzucenia, przemocy oraz złego traktowania pod względem fizycznym lub emocjonalnym.
Jednak art. 337 hiszpańskiego Kodeksu Cywilnego przewiduje karę do jednego roku więzienia, a także możliwość specjalnych ograniczeń dla każdego, kto:
„(…) Za pomocą wszelkich środków lub procedur bez uzasadnienia źle traktuje, powodując obrażenia, które poważnie ograniczają ich zdrowie lub narażając na wykorzystywanie seksualne, następujące zwierzęta:
a) zwierzę domowe lub oswojone dzikie zwierzę,
b) zwierzę, którego zwykle jest udomowione,
c) zwierzę, które czasowo lub na stałe żyje pod kontrolą człowieka, lub
d) każde zwierzę, które nie żyje na wolności”.
Z kolei hiszpański Kodeks Karny, w swoim artykule 334.1, mówi o ochronie dzikich zwierząt i przewiduje pozbawienie wolności od sześciu miesięcy do dwóch lat dla każdego, kto:
„(…) działając niezgodnie z prawem lub przepisami o charakterze ogólnym:
a) Poluje, łowi, nabywa, posiada lub niszczy chronione gatunki dzikiej przyrody;
b) przemyca je, ich części lub produkty pochodne; lub
c) Wykonuje czynności, które uniemożliwiają lub utrudniają ich rozmnażanie i migrację ”.
Przepisy dotyczące ochrony zwierząt w Argentynie, Kolumbii i Meksyku
W 1954 r. Kongres Narodowy Republiki Argentyńskiej zatwierdził ustawę 14 346, której tekst obowiązuje do dziś. Oprócz określenia, co rozumie się jako znęcanie się i okrucieństwo wobec zwierząt na terytorium krajowym, prawo to zabrania także uboju psów i kotów w prowincji Buenos Aires.
Jeśli chodzi o sankcje, przewiduje się, że może być „represjonowany więzieniem przez 15 dni do jednego roku każdy, kto będzie maltretował zwierzęta lub będzie dokonywał okrucieństwa wobec zwierząt”.
Wiele lat później, a konkretnie w 2013 r., pierwsze prawo zawierające przepisy dotyczące ochrony zwierząt w całym kraju zostało opublikowane w Mieście Meksyk.
Tekst tej ustawy przewiduje pozbawienie wolności do czterech lat, a także znaczące sankcje ekonomiczne dla tych, którzy popełniają akty okrucieństwa wobec wszystkich zwierząt innych niż ludzie, bez względu na to, czy są to zwierzęta do towarzystwa, dzikie czy udomowione.
Wreszcie, w roku 2018, Kolumbia uchwaliła również ustawę nr 1774 w sprawie wykorzystywania zwierząt i ochrony zwierząt na swoim terytorium państwowym. Od momentu publikacji akty okrucieństwa, znęcania się lub przemocy wobec domowych, dzikich lub egzotycznych kręgowców zaczynają być uważane za przestępstwa. Obowiązujące kary mogą wynosić od 12 do 36 miesięcy więzienia.
Jakie to smutne, że potrzebujemy sankcji prawnych, aby lepiej traktować otaczający nas wspaniały świat zwierzęcy!
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- http://www.aspac.org.es. Declaración Universal Derechos Animales. Extraído de: http://www.aspac.org.es/protectora/archivo/legislacion/pdf/declaracion_dchos_animales.pdf
- LEY DE PROTECCION A LOS ANIMALES DE LA CIUDAD DE MÉXICO. 2002. Extraído de: http://www.paot.org.mx/centro/leyes/df/pdf/2018/LEY_PROTECCION_ANIMALES_04_05_2018.pdf