Wdrukowanie u uratowanych zwierząt: szanse na przetrwanie

Ludzie, którzy ratują dzikie zwierzęta, powinni jak najbardziej ograniczać z nimi kontakt, aby tym samym unikać przywiązania. W ten sposób zwierzęta mają większą szansę na ponowne połączenie się z naturą.

Napisane i zweryfikowane przez biologa Ana Díaz Maqueda.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Wdrukowanie u uratowanego zwierzęcia to przywiązanie powstałe w wyniku ocalenia bardzo młodego dzikiego okazu.

Chcesz dowiedzieć się więcej? Przyjrzyjmy się bliżej temu interesującemu tematowi poniżej.

Istota ratowania dzikiej przyrody a wdrukowanie

Nowo narodzone ptaki lub ssaki to grupy zwierząt, w których może wystąpić wdrukowanie. Kiedy te zwierzęta zostaną uratowane i nie podejmuje się dalszych działań, potraktują swojego opiekuna jako swoją „matkę”, gdy tylko zaczną rosnąć i będą miały większą autonomię.

Niemniej jednak ratowanie fauny (zarówno dzikiej, jak i miejskiej) ma jednocześnie fundamentalne znaczenie dla ochrony gatunku.

Nie tylko zostaje ocalony okaz, ale uzyskuje się ważne dane o gatunku. Na przykład:

• Dane anatomiczne
• Rozkład geograficzny
• Szlaki migracyjne
• Główne choroby
• Potencjalne zagrożenia i zagrożenia ich ochrony, itp.

Jednak przywiązanie nie jest problemem w przypadku uratowanych zwierząt, które nie mogą wrócić na łono natury i muszą pozostać w centrum ochrony przyrody.

W rezultacie rozwój więzi między opiekunem a niezdolnymi do wyzdrowienia zwierzętami ułatwia trwałość i zarządzanie jednostką w ośrodku.

W jaki sposób uratowane zwierzęta docierają do ośrodków?

Każdego roku tysiące gatunków przybywa do ośrodków pomocy dzikim zwierzętom lub ośrodków oceny i rehabilitacji. Mogą one należeć do dowolnej grupy zwierząt, od stawonogów typu pająki, po ssaki, takie jak niedźwiedzie.

Powody, dla których zwierzę może trafić do takiego ośrodka, są różne:

W większości przypadków zwierzęta były ofiarami nielegalnego handlu gatunkami. Zwykle jednak pochodzą one z innych krajów, co sprawia, że ​​zwrot ich do miejsca pochodzenia jest praktycznie niemożliwy. Ponadto rzadko przeżywają po podróży, podczas której podróżowali w złych warunkach.

• Zwierzęta zranione w wyniku potrącenia i ucieczki, ptaki po kolizji z liniami energetycznymi lub zwierzęta z chorobami ograniczających mobilność
• Gatunki schwytane na lotniskach lub w innych urzędach celnych, które pochodzą z nielegalnego handlu zwierzętami
• Miejska fauna (wróble, jerzyki, czajki) uratowana przez mieszkańców
• Gatunki egzotyczne porzucone przez nieodpowiedzialnych właścicieli
• Wolne gatunki egzotyczne schwytane przez leśniczych lub przeszkolony personel

Jak widać, zwierzę może trafić do ośrodka z wielu różnych powodów.

W większości przypadków zwierzęta były ofiarami nielegalnego handlu gatunkami. Zwykle jednak pochodzą one z innych krajów, co sprawia, że zwrot  zwierząt do miejsca pochodzenia jest praktycznie niemożliwy.

Ponadto rzadko przeżywają podróż, podczas której podróżowały w złych warunkach.

Zarządzanie dziką przyrodą

Zazwyczaj, zwierzęta należące do inwazyjnych gatunków egzotycznych, które nie dotarły do ośrodka, są systematycznie poddawane eutanazji. Oto procedura, która następuje, ponieważ tego wymagają przepisy. Z drugiej strony zwierzęta te stanowią poważne zagrożenie dla rodzimej fauny i flory.

Jednak zwierzęta, które przybywają po zatrzymaniu (tj. przechwyceniu przez funkcjonariuszy organów ścigania na urzędzie celnym) zwykle pozostają w ośrodkach przez lata, aż do zakończenia procesu. Zwykle oznacza to eutanazję zwierząt.

Z drugiej strony, kiedy do ośrodków docierają gatunki należące do rodzimej fauny, obowiązuje inny protokół:

• Jeśli zwierzę jest zdrowe i nie przejawia żadnych nieprawidłowości, opiekunowie zwrócą je do natury.
• Jeśli zaś cierpi na jakąkolwiek patologię, uraz lub jest jeszcze bardzo młode, pozostanie w centrum aż do całkowitego wyzdrowienia. Ostatnim krokiem jest wypuszczenie zwierzęcia do jego naturalnego środowiska.
• Jeśli zwierzę, które przybywa do ośrodka, cierpi na jakąś chorobę, która uznana zostanie za „nieodwracalną”, pozostanie w ośrodku przez resztę życia. Zazwyczaj będzie uczestniczyć w programach badawczych, takich jak rozmnażanie w niewoli.

Problem, jaki niesie wdrukowanie u uratowanych zwierząt

W wielu przypadkach zwierzęta, które trafiają do ośrodków ratunkowych, są zwykle bardzo młode. Dlatego należy je karmić z butelki (jeśli są ssakami) lub specjalnej karmy w zależności od gatunku (jeśli są to ptaki).

W takich sytuacjach najlepiej jest trzymać zwierzęta razem z osobnikami tego samego gatunku i w tym samym wieku, gdy tylko jest to możliwe. Z drugiej strony opiekunowie powinni jak najszybciej zacząć podawać im pokarm stały.

Pomieszczenie zwierzęcia również musi być odpowiednie. Dlatego, gdy osiągną odpowiedni wiek, opiekun musi zamienić je na specjalne klatki (dla ptaków) lub większe zagrody (w przypadku ssaków).

Podobnie, zwierzęta muszą nauczyć się znajdować pożywienie, zwłaszcza gatunki mięsożerne. Dlatego mięsożercy będą musieli doskonalić strategię łowiecką w ośrodku.

Jeśli nie zostanie to zrobione prawidłowo lub w sposób podobny do wspomnianego powyżej, uratowane zwierzęta mogą nie nadawać się do wypuszczenia z kilku powodów.

• Prawdopodobnie nie będą się bać ludzi (co może narazić je na niebezpieczeństwo, jeśli łowca podejdzie, aby je schwytać i sprzedać, ponieważ nie będą uciekać)
• Nie będą wiedzieć, jak zachowywać się wśród zwierząt z własnego gatunku
• Opiekunowie nie będą w stanie ich całkowicie zrehabilitować
• Cały czas, wysiłek i zasoby ekonomiczne pójdą na marne.

Podsumowując, ratowanie zwierząt to szlachetny (i odważny) akt. Jednak ważne jest, abyśmy pamiętali, jak bardzo możemy zagrozić przetrwaniu zwierzęcia, jeśli nie weźmiemy pod uwagę ważnych czynników, takich jak wdrukowanie u uratowanego zwierzęcia.