Węże morskie: jadowite i paradoksalne
Węże morskie, znane również jako hydrophiinae, to zwierzęta paradoksalne. Niektórzy ludzie lubią nawet pływać obok nich, nawet jeśli na lądzie nie zbliżyliby się do ich lądowych odpowiedników.
Z jednej strony mają reputację spokojnych zwierząt, które atakują jedynie w samoobronie, i z którymi ludzie mogą wchodzić w interakcje podczas nurkowania.
W rzeczywistości są bardziej jadowite niż jakikolwiek inny wąż. Te piękne stworzenia są spokrewnione z australijskimi wężami lądowymi i, w przeciwieństwie do zwierząt całkowicie wodnych, węże morskie regularnie wychodzą na powierzchnię, aby oddychać.
Biologia węży morskich
Węże te w wyjątkowy sposób przystosowały się do królestwa wodnego i potrafią przyjmować tlen przez powierzchnię skóry. W ten sposób mogą zaspokoić nawet 25% zapotrzebowania na tlen.
Kolejną cechą ewolucyjną jest to, jak węże morskie radzą sobie z solą. Są to pierwotnie zwierzęta lądowe i w przeciwieństwie do innych stworzeń morskich nie tolerują wysokiego poziomu zasolenia.
Jednak węże morskie rozwinęły specjalne gruczoły pod językiem i wokół niego, które pozwalają im usunąć nadmiar soli z ich ciał.
Ostatnią cechą ewolucyjną u węży morskich są ich łuski. Większość węży lądowych ma nakładające się łuski zaprojektowane w celu ochrony ich ciała przed ciągłym ścieraniem się o glebę.
Węże morskie nie potrzebują tego rodzaju ochrony, więc ich łuski są miękkie i nie nachodzą na siebie. Zostały zaprojektowane tak, aby były hydrodynamiczne i działały, jak zbroja przeciwko ostrym koralowcom.
Węże morskie: siedlisko
Węże morskie żyją na całym świecie w ciepłych i umiarkowanych wodach. Jak większość gadów, nie lubią zimnej pogody. Można je znaleźć w tropikalnych wodach od Karaibów po Australię, a także na wschodnim wybrzeżu Afryki.
Co ciekawe, z powodów, które nie są do końca zrozumiane, jedynymi częściami wód niezamieszkanymi przez ten gatunek są Ocean Atlantycki i Morze Śródziemne. Dzieje się tak pomimo faktu, że oba są wystarczająco ciepłe, aby mogły w nich wytrzymać węże morskie.
Jest to szczególnie interesujące, ponieważ z nieznanego powodu węże morskie nie chcą ani nie mogą przekroczyć Kanału Panamskiego ani Kanału Sueskiego, w przeciwieństwie do wielu innych gatunków, którym udała się ta przeprawa.
Śmiertelna trucizna
Wąż morski, podobnie jak jego kuzyni lądowi, jest jadowity. Nie gryzie zbyt często, ale moc jego ugryzień nadrabia ich sporadyczność! W przeciwieństwie do węży lądowych, węże morskie nie wstrzykują dużo jadu podczas ugryzienia.
Ze względu na niewielką ilość jadu początkowe ugryzienie często jest bezbolesne, a objawy nie pojawiają się natychmiast. Jednak pomimo niewielkiej ilości toksyny dostarczanej przez ugryzienie jest ono niebezpieczne ze względu na siłę działania jadu.
W przypadku braku leczenia śmierć może nastąpić o 8 do 12 godzin później.
Węże morskie – mity
Najczęstszym mitem, który usłyszysz o wężach morskich, jest to, że ze względu na niewielki rozmiar kłów mogą ugryźć nurka tylko w płatek ucha i obszar skóry między kciukiem a palcem wskazującym.
Jest to w 100% mit. Większość węży morskich jest z natury łagodna i bojaźliwa, a wielu rybaków odwija je z sieci i wrzuca z powrotem do morza. Ale braku agresywności węża morskiego nie należy mylić z brakiem zdolności do niej.
Wąż morski może ugryźć i przebić odsłoniętą skórę ludzką, a ponieważ większość z nich jest jadowita, może nawet doprowadzić do śmierci, jeśli leczenie nie zostanie wprowadzone na czas.
Zwyczaje żywieniowe i reprodukcyjne
Ulubionym pożywieniem tego gatunku węży są ryby, które zostają połknięte w całości. Lubi także węgorze i skorupiaki, a niektóre z węży jedzą również ikrę.
Wąż wodny jest gatunkiem jajożyworodnym. Jajka rozwijają się w ciele matki, dopóki nie będą gotowe do wyklucia. Tylko rodzaj laticauda jest jajorodny i składa jaja na ziemi.
Młode węże morskie rodzą się żywe w wodzie, gdzie kończą cały cykl życia. U niektórych gatunków potomstwo jest dość duże – czasami jest wielkości około połowy ciała matki.
Potomstwo węży morskich staje się niezależne tuż po urodzeniu. To jeden z niewielu gatunków zwierząt, który nie wymaga opieki ze strony matki.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.