Żaba zombie: nowy gatunek w Amazonii
Żaba zombie to płaz odkryty w 2021 roku, o którym nadal wiele nie wiadomo. Pochodzi z jednego z najbardziej zróżnicowanych pod względem liczebności zwierząt obszarów na świecie i jest rajem dla takich organizmów. Ze względu na swoje niezwykłe zwyczaje jest ekspertem w ukrywaniu swojej obecności, dlatego do tej pory nic o niej nie było wiadomo.
Żaba ta należy do grupy synapturidów, czyli osobników żyjących w środowiskach o nadmiernej wilgotności. Konkretnie chodzi nam o Synapturanus zombie, niesamowitego płaza, który Cię zaskoczy. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o tym osobliwym zwierzęciu.
Siedlisko i rozmieszczenie żaby zombie
Cały rodzaj występuje w Amazonii, choć konkretnie żaba zombie występuje tylko w Gujanie Francuskiej i Amapie. Z tego powodu mają bliski związek z lasami deszczowymi, ponieważ tylko one zapewniają im niezbędną do przeżycia wilgotność.
Żaby te są zazwyczaj nocne i kopalne, co oznacza, że mają dużą zdolność do rycia w ziemi i preferują środowiska podziemne. Innymi słowy, większość swojego życia spędzają w ukryciu, chociaż w pewnych okresach, jeśli jest wystarczająco dużo wilgoci, wychodzą na powierzchnię.
Charakterystyka żaby zombie
Ten płaz jest bardzo mały, osiąga zaledwie 40 milimetrów długości, ale ma szerokie, zaokrąglone ciało. Ponadto ma wystające oczy i wydłużony nos zakończony dziobem, co nadaje mu osobliwy wygląd. Z drugiej strony jej kończyny nie mają tarcz na palcach, gdyż w przeciwieństwie do innych żab jej paliczki są nieco bardziej wydłużone.
Ponadto skóra tego gatunku wydaje się być całkowicie gładka i półprzezroczysta, z brązowymi kolorami i pomarańczowymi plamkami na grzbiecie. Z drugiej strony jej brzuch jest przeważnie biały, a odcienie bieli sięgają czubka nosa.
Chociaż jego cechy fizyczne są wspólne z innymi ptakami z tej samej grupy, jej wielkość, ubarwienie i śpiew to niektóre z cech szczególnych tego ptaka. W rzeczywistości, według artykułu opublikowanego w czasopiśmie naukowym Zoologischer Anzeiger, przewiduje się, że może istnieć jeszcze kilka rodzajów żab, bardzo podobnych do tej, które nie zostały jeszcze odkryte.
Dlaczego żyją w ziemi?
Organizmy te mają bardzo wrażliwą skórę i z tego powodu potrzebują wilgoci w środowisku, by przetrwać. Co więcej, wyjaśnia to ich skamieniałe zachowanie, ponieważ wilgoć jest lepiej zatrzymywana w błocie, podczas gdy na powierzchni jest szybko tracona. Dlatego tylko w czasie ulewnego deszczu żaba może wyjść na zewnątrz, wykorzystując ten moment do rozmnażania.
Żaba “zombie”
Naukowcy, którzy odkryli ten gatunek, rozpoczęli odyseję, by dowiedzieć się o nim więcej. W rzeczywistości musieli wystawiać się na tak silne opady deszczu, że niejednokrotnie kończyli pokryci błotem. W rzeczywistości nazwa “żaba zombie” nie odnosi się do cech żaby, ale do wyglądu, jaki uzyskała po godzinach poszukiwań w błocie.
Rozmnażanie
Podobnie jak kilka rodzajów żab, ten organizm używa swoich piosenek, by przyciągnąć samice. W rzeczywistości samiec wokalizuje, kiedy jest zakopany kilka centymetrów w błocie, pozostawiając całą pracę jej, która aktywnie go szuka.
Wbrew pozorom te anurany nie potrzebują zbiornika wodnego, żeby złożyć jaja, ponieważ ich środowisko jest naturalnie zbyt wilgotne. Z tego powodu jedyne, co robią, to kopią dziurę w błocie, gdzie składają jaja i zapładniają je za pomocą ampleksu. Co więcej, grupa synapturydów charakteryzuje się bardzo dużymi jajami w porównaniu do ich wielkości.
Status ochrony
Ponieważ wciąż jest mało informacji o żabach zombie, ich status populacji jest całkowicie nieznany. Jednak siedlisko, w którym występuje, jest jednym z najbardziej wylesionych w ostatnich latach. Szacuje się, że tylko w 2020 roku w Amazonii zniszczono około 11 088 kilometrów drzew, co jest jedną z największych strat w tej dekadzie.
Płazy są jednymi z najbardziej zagrożonych organizmów z powodu zanieczyszczenia środowiska i niszczenia ich domów. Dzieje się tak dlatego, że ich skóra jest niezwykle wrażliwa, więc każda zmiana wilgotności lub właściwości wody może prowadzić do różnych chorób. Co więcej, nawet niewielkie zmiany w składzie fauny w ekosystemie mogą wpłynąć na ich zdrowie.
Ponieważ organizmy te żyją w miejscach, do których dostęp jest utrudniony, są dobrze chronione i udało im się przetrwać. Jednak nie wszystko jest dobrze; właśnie ta sytuacja uniemożliwia udzielenie im pomocy w nagłych wypadkach. Kończy się to sprzecznością, bo tak postrzegany człowiek może być dla nich największym zagrożeniem lub najlepszym ratunkiem.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
- Fouquet, A., Leblanc, K., Fabre, A. C., Rodrigues, M. T., Menin, M., Courtois, E. A., … & Kok, P. J. (2021). Comparative osteology of the fossorial frogs of the genus Synapturanus (Anura, Microhylidae) with the description of three new species from the Eastern Guiana Shield. Zoologischer Anzeiger, 293, 46-73.
- López-Rojas, J., & Cisneros-Heredia, D. (2012). Synapturanus rabus Pyburn, 1977 in Peru (Amphibia: Anura: Microhylidae): filling gap. Check List, 8, 274.
- Fouquet, A., Leblanc, K., Framit, M., Réjaud, A., Rodrigues, M. T., Castroviejo-Fisher, S., … & Fabre, A. C. (2021). Species diversity and biogeography of an ancient frog clade from the Guiana Shield (Anura: Microhylidae: Adelastes, Otophryne, Synapturanus) exhibiting spectacular phenotypic diversification. Biological Journal of the Linnean Society, 132(2), 233-256.
- Junior, C. H. S., Pessôa, A. C., Carvalho, N. S., Reis, J. B., Anderson, L. O., & Aragão, L. E. (2021). The Brazilian Amazon deforestation rate in 2020 is the greatest of the decade. Nature Ecology & Evolution, 5(2), 144-145.
- MacCulloch, R. D. (2009). Introduction to the taxonomy of the amphibians of Kaieteur National Park, Guyana. Phyllomedusa: Journal of Herpetology, 8(1), 67-68.
- Nelson, C. E., & Lescure, J. (1975). The taxonomy and distribution of Myersiella and Synapturanus (Anura: Microhylidae). Herpetologica, 389-397.