Leki przeciwhistaminowe - czy są bezpieczne dla psów?

Leki przeciwhistaminowe są bezpieczne dla psów, o ile są przepisane przez lekarza weterynarii, który dokonał oceny zdrowia i odpowiednio zdiagnozował stan zwierzęcia.
Leki przeciwhistaminowe - czy są bezpieczne dla psów?

Ostatnia aktualizacja: 05 kwietnia, 2021

Leki przeciwhistaminowe to leki stosowane w długotrwałym leczeniu alergii. Stosuje się je również w weterynarii, ale nie są często przepisywane psom.

Ze względu na ich powszechne stosowanie u ludzi, zazwyczaj nasuwa się pytanie, czy ta grupa leków jest bezpieczna również dla psów. Zasadniczą sprawą jest to, aby tego rodzaju leczenie było zawsze przepisywane przez lekarza weterynarii.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o lekach przeciwhistaminowych. Być może znajdziesz tu odpowiedzi na niektóre z Twoich pytań.

Histamina

Jak sama nazwa wskazuje, lek przeciwhistaminowy oddziałuje bezpośrednio na histaminę. Histamina to cząsteczka o działaniu miejscowym, która wpływa na układ odpornościowy ssaków w procesach alergicznych. Histamina pełni również inne funkcje w krwiobiegu i układzie nerwowym.

Związek ten odgrywa rolę w reakcjach nadwrażliwości na alergeny (pyłki traw, kurz, niektóre rodzaje żywności itp.).

  • Wywołuje zapalenie tkanek poprzez zwiększenie objętości krwi w procesie rozszerzenia naczyń krwionośnych. Umożliwia to wypływ płynów do zajętego obszaru i nagromadzenie leukocytów. Stan zapalny skutkuje zaczerwienieniem, uczuciem ciepła, obrzękiem i swędzeniem.
  • Reguluje cykl snu i czuwania, działa jako neuroprzekaźnik w układzie nerwowym. Histamina przedłuża czuwanie i ogranicza sen. Działa więc odwrotnie niż melatonina.

Leki przeciwhistaminowe – mechanizm działania u psów

Warto wiedzieć, że istnieją trzy rodzaje leków przeciwhistaminowych. Każdy z nich cechuje się innym mechanizmem działania:

  • Fizjologiczni antagoniści to związki chemiczne, które wywołują fizjologiczne skutki przeciwne do działania histaminy: adrenalina, efedryna, ksantyna.
  • Inhibitory uwalniania histaminy zmniejszają skutki działania histaminy w organizmie, zapobiegając jej uwalnianiu do krwiobiegu.
  • Kompetycyjni (konkurencyjni) antagoniści lub leki przeciwhistaminowe to leki, które wiążą się z receptorami histaminowymi. Wskutek tego histamina nie może się z nimi związać. W tej kategorii istnieją trzy różne rodzaje leków przeciwhistaminowych stosowanych u psów, w zależności od rodzaju receptora, z którym oddziałują: H1, H2 i H3.
Weterynarz z fiolką leku i pies

Leki przeciwhistaminowe – czy są bezpieczne dla psów?

Leki przeciwhistaminowe są bezpieczne, jeżeli są prawidłowo przepisane przez lekarza weterynarii, a właściciel przestrzega jego zaleceń.

Głównym efektem tych preparatów jest zahamowanie objawów wywołanych wydzielaniem wysokich stężeń histaminy (typowym dla reakcji alergicznych) oraz ochrona błony śluzowej przewodu pokarmowego.

Leki przeciwhistaminowe H1 działają na receptory histaminowe H1, odpowiedzialne za rozszerzenie i przepuszczalność naczyń krwionośnych i skurcz mięśni oskrzeli i jelit.

Ten rodzaj leków jest stosowany w reakcjach alergicznych i wstrząsie anafilaktycznym. Również wtedy, gdy występuje świąd, pokrzywka, zapalenie skóry, egzema, a także po ukąszeniach owadów. Często podaje się je w połączeniu z innymi lekami.

Ponadto receptory histaminowe H2 regulują wydzielanie kwasu solnego w żołądku i działają stymulująco na serce. Dlatego lekarze stosują antagonistów przeciwhistaminowych tego receptora, aby złagodzić oddziaływanie histaminy na układ pokarmowy – szczególnie w przypadku wrzodów żołądka i dwunastnicy, a także w zapaleniu żołądka.

Wrzody żołądka pojawiają się z powodu braku równowagi w wydzielaniu kwasu żołądkowego, co prowadzi do zmian w błonie śluzowej. Ten brak równowagi może być spowodowany stresem i długotrwałym stosowaniem leków, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne.

Lekarze przepisują przeciwhistaminowych antagonistów receptora H2, ponieważ mają one działanie przeciwwydzielnicze. Zaleca się ich stosowanie do czasu przywrócenia bariery ochronnej żołądka.

Skutki uboczne stosowania leków przeciwhistaminowych u psów

Leki przeciwhistaminowe są zazwyczaj przepisywane wraz z innymi lekami w celu leczenia objawów alergii. Co może wydać się irytujące, swędzenie nie ustępuje natychmiastowo. Możesz wzmocnić działanie wspomnianych leków, dodając do zwykłej diety psa kwasy omega-3 lub omega-6.

Pies gryzący swędzące miejsce

Leki te mogą wywoływać pewne skutki uboczne. Lekarz weterynarii powinien Cię o nich poinformować przed ich zastosowaniem u psa. Głównym skutkiem ubocznym leków przeciwhistaminowych jest senność. Mogą jednak wystąpić inne skutki, takie jak:

  • jadłowstręt,
  • wymioty,
  • biegunka,
  • zwiększone swędzenie.

Uczucie swędzenia u psów

Ważne jest, aby nie podawać psu leków przeciwhistaminowych bez wyraźnego zalecenia ich stosowania przez lekarza weterynarii. Nie staraj się leczyć swojego pupila samodzielnie. Wszelkich leków należy zawsze używać ostrożnie, ale szczególnie dotyczy to zwierząt.

Zwiększoną ostrożność należy wykazać zwłaszcza w przypadku pupili z chorobami wątroby, drgawkami, zatrzymaniem moczu, jaskrą i atonią przewodu pokarmowego, a także u suczek w ciąży.

Warto wiedzieć, że istnieją alternatywy dla stosowania leków przeciwhistaminowych, zarówno w postaci leków doustnych, jak i tych aplikowanych miejscowo. Przed zastosowaniem jakichkolwiek leków u swojego psa, zawsze skonsultuj się z lekarzem weterynarii.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Affinity petcare. Antihistamínico para perros. ¿Cuál elegir y cuándo administrarlo?
  • Psicología y mente. Histamina: funciones y trastornos asociados.
  • Soy un perro. Efectos de los Antihistamínicos para perros, 2020.
  • Axonveterinaria. Enfoque diagnóstico y control del prurito en el perro.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.