Zakopywanie jedzenia – czemu psy to robią?

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Chociaż mamy do czynienia z gatunkiem całkowicie udomowionym, psy czasami wykazują zachowania odziedziczone po przodkach. Zakopywanie jedzenia jest jednym z nich.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, skąd bierze się zjawisko zakopywania jedzenia u psa? Z antropicznego punktu widzenia nie ma to większego sensu, ponieważ psy domowe zawsze mają do dyspozycji pożywienie, o czym z pewnością „muszą wiedzieć”.

Głównym powodem tego typu zachowań są szczątkowe cechy odziedziczone po przodkach. Przedstawiają je nie tylko psy. Doskonałym przykładem wszystkim znany jest obecność zębów mądrości u dużego odsetka populacji ludzi na Ziemi.

O udomowieniu psów i ich przodkach

Aby zrozumieć ten typ zachowania należy cofnąć się do drzewa filogenetycznego i do ewolucyjnej historii psa domowego (Canis lupus familiaris).

Niektóre badania genetyczne próbowały wyjaśnić przeszłość psów, które nam dzisiaj towarzyszą. Ku naszemu zdziwieniu obecne wilki i psy domowe to dwie wzajemnie monofiletyczne grupy, to znaczy wyraźnie rozdzielone.

Oznacza to, że pies domowy nie jest genetycznie zbliżony do żadnej obecnej populacji wilka, a zatem jego przodek (prawdopodobnie jakiś rodzaj wilka plejstoceńskiego) już wymarł.

Dlaczego konieczne jest ograniczenie tego typu ewolucyjnych relacji? Żeby było jasne, że w wielu przypadkach próbując odkryć zachowania psów domowych nie musimy odnosić się do wilka. W każdym razie konieczne byłoby zbadanie cech jego przodka, który obecnie nie istnieje.

Zakopywanie jedzenia – skąd bierze się to zachowanie?

Stowarzyszenie American Kennel Club daje nam odpowiedź. Dostarczanie zasobów jest zachowaniem szczątkowym i odpowiedzią na środowisko, w którym brakuje pożywienia.

Termin ten jest znany w języku angielskim jako surplus killing (coś w rodzaju „zabijania nadmiaru”) i pojawia się u wielu ssaków, wśród których znajdziemy niedźwiedzie polarne, rysie, lisy, orki, kojoty, szopy i oczywiście pies domowy.

Zachowanie polegające na gromadzeniu pożywienia zaobserwowano również u dzikich wilków, które zakopują zdobycz pod śniegiem, gdzie mięso jest przechowywane przez kilka dni lub tygodni. Jest to mechanizm ewolucyjny, który jest łatwy do zrozumienia, ponieważ odpowiada na zapotrzebowanie na pożywienie.

Istnieje teoria, że ​​ta grupa myśliwych z dnia na dzień wykazuje więcej „instynktu drapieżnego”, więc ma sens, że szczątkowe zachowania, takie jak wspomniane już surplus killing są bardziej widoczne.

Z tego powodu jamniki, beagle, bassety i sznaucery miniaturowe częściej kopią doły, gdy otrzymują nagrodę. Zwierzęta z pełnym żołądkiem mogą przechowywać pożywienie na czas, gdy go brakuje.

Co zrobić w przypadku takiego zachowania?

Oczywiście ganienie psa za szczątkowe zachowanie, które jest zapisane w jego kodzie genetycznym nie ma większego sensu. Sztuczka pozwalająca uniknąć tego typu zachowań polega na ukierunkowaniu aktywności w inny sposób.

Na przykład możesz zarezerwować miejsce na koce lub poduszki, w którym pies może zakopać swoje zabawki i cenne rzeczy. Innym rozwiązaniem byłoby danie psu własnej kuwety, w której będzie mógł kopać bez rujnowania podwórka opiekuna.

Nuda może być również ważnym czynnikiem warunkującym takie zachowanie. Jeśli właściciel zapewni psu wystarczającą stymulację, pies może nie musieć uciekać się do swojej najbardziej instynktownej części, aby skierować energię. Z tego powodu gry są zawsze dobrą odpowiedzią na problemy behawioralne.

Zaleca się również, aby nie dawać psom z pełnym żołądkiem kości i bibelotów. Wtedy pies nie będzie interpretował tych przedmiotów jako „nadmiaru pożywienia” i ograniczy chęć przechowywania ich pod ziemią.

Zakopywanie jedzenia – odziedziczone, ale pozytywne zachowanie

Jak widzimy, psy zakopujące pożywienie są całkowicie normalne i reagują na szczątkową cechę ewolucyjną. Jednak dopóki nie stanie się to obsesją karcenie psa za okazywanie najbardziej podstawowych instynktów może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego.

Należy pamiętać, że psy wymagają wzbogacenia środowiska i zabaw wzmacniających ich instynkty, takich jak czynności promujące zmysł węchu. Pozwolenie psu na kontakt z jego najstarszym „ja” jest konieczne, aby był szczęśliwy.