Konie wyścigowe i ich najczęstsze schorzenia

U koni wyścigowych występują pewne powtarzalne schorzenia. Dzieje się tak ze względu na intensywny wysiłek, któremu podlegają. Ich narząd ruchu nie jest do tego odpowiednio przystosowany, co odbija się na ich zdrowiu i wynikach sportowych.

Napisane i zweryfikowane przez weterynarza Érica Terrón González.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Częste schorzenia, na które narażone są konie wyścigowe, są spowodowane różnymi czynnikami. Skutkuje to podatnością tych zwierząt na problemy z narządem ruchu.

Konie wyścigowe należą zazwyczaj do wyspecjalizowanych, szybko rosnących ras z genetyczną skłonnością do wspomnianych schorzeń. Stały, wzmożony wysiłek jest głównym promotorem tych problemów.

Choć konie wydają się pełne wdzięku i wytrzymałe, to bez odpowiedniej opieki i troski właścicieli, mogą szybko utracić pełnię zdrowia. W dalszej części artykułu opiszemy najczęściej występujące schorzenia koni wyścigowych i jak im zapobiegać.

Urazy kopyt – jedne z najczęściej występujących problemów zdrowotnych koni wyścigowych

Kopyta są z pewnością najważniejszą częścią ciała biegnącego zwierzęcia. Kopyta koni wyścigowych są stale narażone na:

• erozję ze strony piaskowych torów,
• oddziaływanie podków,
• stałe kąpiele,
• długie pobyty w ciasnych boksach.

Każde schorzenie, które dotyczy kopyt, przerwie treningi zwierzęcia. Wymienić tu można urazy, ropnie, uderzenia itd. Leczenie może okazać się wyzwaniem, ponieważ kontrola antydopingowa uniemożliwia systematyczne podawanie leków, w tym leków przeciwzapalnych.

Konie wyścigowe – schorzenia kości i stawów

Omówmy najczęstsze urazy kości i stawów u tego typu zwierząt.

Złamania kości pęcinowej (paliczek pierwszy)

Najczęstsze są złamania podłużne, które zwykle pojawiają się nagle pod koniec ostrego treningu lub wyścigu. Urazy te często mają tendencję do pogarszania; w rzeczywistości mogą nawet uszkodzić stawy międzypaliczkowe.

Złamania wieloodłamkowe (dwa lub więcej fragmentów) są jeszcze bardziej skomplikowane. Można je leczyć chirurgicznie lub unieruchamiając kończynę. Złamania te są jednoznaczne z zakończeniem sportowej kariery zwierzęcia.

Konie wyścigowe – zapalenie trzeszczki

Jak sama nazwa wskazuje, jest to stan zapalny trzeszczki, kości pomocniczej wspierającej pęcinę. U koni wyścigowych te schorzenie jest dość powszechne ze względu na nadmierne wystawianie kończyn na wysiłek.

Mimo odpoczynku, po wznowieniu treningów problem zwykle powraca. Należy więc określić zasadniczą przyczynę problemu. Może nią być wadliwa postawa zwierzęcia.

Jednym z powikłań zapalenia trzeszczki jest jej złamanie z powodu nadmiernej trakcji. Jeśli choroba obejmie obie kości, nastąpi całkowita utrata wsparcia dla pęciny.

Szybka interwencja chirurgiczna skutkuje dość korzystnym rokowaniem. Jeśli jednak więzadło trzeszczki kopytowej zostanie zerwane, zwierzę nie będzie mogło wznowić aktywności sportowej.

Bukszyny

Ta nazwa obejmuje szereg urazów kości śródręcza, które są typowe dla młodszych koni wyścigowych. Urazy te są wynikiem ciągłych ćwiczeń, które nieustannie powodują stany zapalne kości i okostnej.

Prowadzi to do mikrozłamań kości, krwotoków, a wreszcie do powstania kostniny. W takich warunkach powrót kończyny do zdrowia jest niezwykle trudny.

W przypadku tej choroby profilaktyka jest najlepszym lekarstwem. Warto więc wstrzymać się od trenowania zbyt młodych zwierząt, kiedy ich szkielet wciąż się rozwija.

Konie wyścigowe – zapalenie ścięgien

Pierwszym objawem jest stan zapalny okolicy, znany jako “wygięte ścięgno”. Nie zawsze prowadzi to do kulawizny, więc często pozostaje niezauważone przez opiekuna.

Jest to problem, ponieważ koń będzie kontynuował treningi, a jego kontuzja będzie się pogarszać. Może to prowadzić do zwłóknienia. Zwłókniałe ścięgno nie będzie miało takiej samej elastyczności, jak zdrowe i ograniczy możliwości wyczynowe konia.

Z tego powodu leczenie musi obejmować łagodne ćwiczenia, na przykład w basenie przystosowanym do fizjoterapii dużych zwierząt.

Oddzielająca martwica kostno-chrzęstna

Jest to choroba rozwojowa chrząstki stawowej i występuje u koni stosunkowo często. Po pierwsze, chrząstki stają się słabsze niż normalnie i ulegają fragmentacji podczas intensywnych ćwiczeń.

Oddzielone fragmenty mogą potem częściowo przyczepić się do kości. Mogą też luźno unosić się wokół stawu.

Konie wyścigowe – choroba zwyrodnieniowa stawów

Te schorzenie jest powszechne u koni wyścigowych i dotyczy ruchomych stawów, takich jak nadgarstek i pęcina. Zatem nadmierny wysiłek stawów sprzyja zwyrodnieniu chrząstki stawowej i torebki maziowej.

Co więcej, uruchamia to błędne koło urazów i stanów zapalnych, prowadzące do trwałego uszkodzenia stawów.

Dostępne metody leczenia obejmują stosowanie prekursorów kwasu hialuronowego. Substancje te stymulują naturalną regenerację stawu.

Rabdomioliza – jedno z najczęstszych schorzeń koni wyścigowych

Przyczyna tego schorzenia jest wciąż mało znana. Istnieje jednak wspólna cecha w wielu udokumentowanych przypadkach: intensywny trening po kilku dniach odpoczynku z dietą bogatą w zboża. Objawy schorzenia obejmują:

• przede wszystkim ból i niechęć do ruchu,
• nadmierne pocenie,
• wzrost częstości akcji serca,
• stwardnienie masy mięśniowej,
• ciemne zabarwienie moczu (mioglobinuria).

Istnieje wiele metod leczenia i większość z nich poprawia słaby stan mięśni. Terapia obejmuje suplementację witamin B1 i E, selenu, podawanie leków przeciwzapalnych i zwiotczających mięśnie.