Bazyliszek płatkogłowy: opieka i charakterystyka

Bazyliszek płatkogłowy to zwierzę o tak imponującym wyglądzie, że zainspirował on niezliczone opowieści i baśnie w folklorze. Ta jaszczurka jest jednak czymś więcej niż mitem lub zagadką.
Bazyliszek płatkogłowy: opieka i charakterystyka
Luz Eduviges Thomas-Romero

Napisane i zweryfikowane przez biochemiczkę Luz Eduviges Thomas-Romero.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Penetrujące żółte oczy, które wyróżniają się na tle szmaragdowej, chropowatej skóry, sprawiają, że bazyliszek płatkogłowy jest wzbudzającym strach i jednocześnie wielbionym stworzeniem. Ten gad jest niewątpliwie jednym z naturalnych zagadek lasu deszczowego. W dzisiejszym artykule chcielibyśmy opowiedzieć o tej jaszczurce, jej cechach oraz diecie.

Anatomia bazyliszka płatkogłowego przypomina smoka. Piękno tego zwierzęcia zdecydowanie przyczynia się do legendy o fikcyjnej gadziej bestii. W końcu ma swoją nazwę.

Najbardziej rozpowszechnionym mitem wokół tego zwierzęcia jest to, że jedno proste spojrzenie na nie może zmienić człowieka w kamień. Jednak już od kilku wieków są szanowane. Nawet w tej erze istnieją plemiona tubylcze, które wierzą, że bazyliszki płatkogłowe to magiczne stworzenia.

Jaskrawe piękności

Bazyliszek płatkogłowy (Basiliscus plumifrons) swoją nazwę zawdzięcza greckiemu słowu basilískos, co oznacza „mały król”, z uwagi na jego ozdobę głowy, podobną do korony. Ten gatunek jaszczurki jest bez wątpienia najpiękniejszym z czterech uznanych w rodzaju Basiliscus.

Jego kolory to intensywne odcienie elektrycznej zieleni, do tego zazwyczaj ma białe, żółte lub niebieskie plamki. Samiec Basiliscus plumifrons często ma na głowie wysoki płat skórny w kształcie trójkąta, a na ciele i ogonie ma grzebień. Są to zwierzęta niezwykle atrakcyjne po względem wyglądu.

Samica ma znacznie mniej imponujący kształt i mniejszy grzebień na głowie. Jest mniejsza niż samiec. Dorosłe zwierzę mierzy około 60 do 76 centymetrów. To około dwóch trzecich długości ich ogona.

Zwinność, cecha charakterystyczna

Bazyliszki są dość zwinne i wyposażone w długie paliczki, które zakończone są ostrymi pazurami. To pozwala im szybko wspinać się na drzewa. Tylne nogi pokryte są małymi łuskami skierowanymi w dół, co zwiększa to powierzchnię ich „palca” względem powierzchni wody i pomaga im chodzić po niej.

Umiejętność chodzenia i biegania po powierzchni wody jest jedną z najważniejszych cech bazyliszka płatkogłowego. Jest jednak obecny także w gatunkach z konwergentnej ewolucji. Na przykład, u jaszczurek ze Starego Świata z rodzaju Hydrosaurinae. Dzięki tej umiejętności w języku angielskim są znane jako “jaszczurki Jezusa Chrystusa”.

Bazyliszek płatkogłowy: naturalne siedlisko i reprodukcja

Rodzaj Basiliscus występuje głównie w Ameryce Środkowej – od południowego Meksyku po północną Amerykę Południową. Bazyliszek płatkogłowy zamieszkuje głównie obszar od Gwatemali po Kostarykę.

Bazyliszek płatkogłowy na gałęzi

Zwykle można je zobaczyć wzdłuż dużych dróg wodnych i zatoczek otoczonych bujnymi i gęstymi lasami. To w tych obszarach ich populacja jest największa. Można je także znaleźć w wierzchołkach drzew na wysokości około 15 metrów.

Dzieje się tak, ponieważ bazyliszki są zwykle zbyt widoczne w pobliżu wody, gdy chodzi o polowanie lub ucieczka przed zbliżającym się niebezpieczeństwem.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, ciężarne samice przygotowują płytkie rowy, w których składają do 20 jaj. Samica po prostu zostawia jaja, a młode rodzą się z umiejętnością biegania, wspinania się oraz pływania.

Dieta bazyliszka płatkogłowego w naturze

Dzikie bazyliszki mają bardzo zróżnicowaną dietę.Składa się ona z ryb, żab, ptaków, a nawet innych jaszczurek. Obejmuje także bezkręgowce, takie jak krewetki, mrówki, chrząszcze, muchy, koniki polne, homary, świerszcze i raki.

Jeśli chodzi o rośliny w ich diecie, bazyliszki jedzą głównie nasiona, owoce, jagody i liście. Z tego powodu można powiedzieć, że bazyliszki płatkogłowe są wszystkożerne.

Dieta bazyliszka płatkogłowego w niewoli

W niewoli bazyliszek zjada głównie żywe owady. Owady te mają wysoką zawartość białka i stanowią podstawę ich diety. Są również stosunkowo łatwe do strawienia. Świerszcze domowe smakują im najbardziej, ale można też karmić je świerszczami polnymi, karaluchami i konikami polnymi.

dieta bazyliszka

Jeśli zależy Ci na urozmaiceniu ich diety, możesz nakarmić je innymi owadami gatunku wapiennego. Na przykład, mącznikami, larwami ćmy woskowej i odwodnionymi larwami muchy.

Ważne jest, aby codziennie rano spryskiwać ich zbiornik wodą. Nie tylko zapewnia to odpowiednie nawodnienie, ale także symuluje środowisko tropikalne. Możesz również dodać pojemnik na wodę jako źródło wody pitnej.

Bazyliszek płatkogłowy: suplementy diety

Aby zapewnić optymalne odżywienie i utrzymać bazyliszka w najlepszej formie, uwzględnij kilka suplementów diety. Mogą być w postaci wapnia, witamin i minerałów, i są powszechnie dostępne w formie proszku.

Codzienna dieta bazyliszka powinna być uzupełniana w wapń. Wysyp go bezpośrednio na jedzenie. Możesz również dodawać witaminy do diety młodych bazyliszków. Pamiętaj jednak, że dorosłe okazy potrzebują ich tylko co dwa dni.

Każde „żywe jedzenie”, którym karmisz bazyliszka, powinno być również „załadowane” pokarmem dla owadów. Zasadniczo oznacza to, że musisz karmić te żywe pokarmy bogatym w składniki odżywcze pożywieniem przed podaniem ich bazyliszkowi. Niektórzy dostawcy żywej żywności oferują już załadowane opcje.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • Hsieh, S. T. (2003). Three-dimensional hindlimb kinematics of water running in the plumed basilisk lizard (Basiliscus plumifrons). Journal of Experimental Biology, 206(23), 4363-4377.
  • Lattanzio, M. S., & LaDuke, T. C. (2012). Habitat use and activity budgets of emerald basilisks (Basiliscus plumifrons) in northeast Costa Rica. Copeia, 2012(3), 465-471.
  • Campos, L. D. A. (2016). Reptiles de la cuenca del río Unión, Valle de El General, Costa Rica. Research Journal of the Costa Rican Distance Education University (ISSN: 1659-4266), 8(2), 127-129.
  • Macip-Ríos, R., & Muñoz-Alonso, A. (2008). Diversidad de lagartijas en cafetales y bosque primario en el Soconusco chiapaneco. Revista mexicana de biodiversidad, 79(1), 185-195.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.