Chory kot – jak powinna wyglądać jego dieta?

Chory kot – jak powinna wyglądać jego dieta?

Ostatnia aktualizacja: 18 listopada, 2020

Dla każdego typu kota istnieje rodzaj diety, zwłaszcza jeśli jest to chory kot ze specjalnymi wymaganiami. Nie wszystkie koty powinny jeść ten sam rodzaj i ilość pokarmu. W zależności od wieku, wagi, statusu rozrodczego czy stanu zdrowia dieta jest różna.

Musimy wziąć pod uwagę, który skład najlepiej pasuje do każdego przypadku, zwłaszcza jeśli musimy karmić chorego kota, w którym to przypadku dieta może być ważna w leczeniu choroby.

Chory kot i znaczenie odpowiedniej diety

Niektóre choroby kotów lub psów wymagają kontroli diety, aby można było je wyleczyć. Obecność lub brak pewnych składników odżywczych, określony skład lub większy lub mniejszy udział dziennych kalorii są czasami kluczem do utrzymania stabilnego stanu zdrowia.

Dieta kota z chorobą nerek

Problemy z nerkami są bardzo częste u kotów i wymagają specjalnego postępowania dietetycznego, aby zmniejszyć uszkodzenie nerek. W takim przypadku zmniejsza się ilość białek, fosforu i sodu obecnych w kompozycji żywności.

Ponadto dodawane są kwasy tłuszczowe omega 3 w celu poprawy przepływu krwi przez nerki i witaminy z grupy B. Zwiększa się spożycie węglowodanów, aby utrzymać poziom energii i zmniejszyć metabolizm białek, a tym samym nie obciążać nerek.

Karmienie kota z cukrzycą

Specjalna dieta dla kotów z cukrzycą jest bogata w białko i błonnik oraz uboga w tłuszcze i węglowodany. Ten rodzaj diety ma na celu zapobieganie otyłości i obniżenie poziomu glukozy we krwi. Czasami używa się suplementu argininy, który stymuluje wydzielanie insuliny.

Chory kot: karmienie kota z problemami ze stawami

Starsze koty mogą mieć problemy ze stawami. Aby zmniejszyć ból stawów i opóźnić zwyrodnienie – do karmy dodaje się większą ilość kwasów omega 3 i omega 6 ze względu na ich właściwości przeciwzapalne. Jako środki konserwujące dodaje się kwas eikozapentanowy lub inne prekursory chrząstki.

Otyły kot

Zwykle karmy te mają niską zawartość tłuszczu i energii i są uzupełniane L-karnityną, aby pomóc utrzymać wagę. Nadwaga obciąża dotknięte stawy, a tym samym pogarsza ich stan.

Zmniejszona zostaje również ilość białka, wapnia, fosforu i sodu, co czyni go idealnym pokarmem dla starszych zwierząt.

Karmienie kota z kamieniami nerkowymi

Kontrolując dietę tych kotów można zmniejszyć tworzenie się kamieni nerkowych. W tym celu ogranicza się ilość minerałów tworzących struwit i kryształy szczawianu wapnia.

Zmniejsza się również ilość białka, podobnie jak w przypadku chorób nerek. Ponadto pasze te modyfikują pH moczu, aby utrudniać wytrącanie się minerałów:

  • U zwierząt ze skłonnością do tworzenia kryształków struwitu, mocz staje się kwaśny.
  • Dla kotów, które tworzą kryształy szczawianu zaleca się karmę alkalizującą mocz.

Do tej paszy dodaje się więcej witaminy E i karotenów jako przeciwutleniaczy, które neutralizują wolne rodniki i pomagają zwalczać kamicę moczową.

Karmienie kota chorującego na alergie

Dla kota z alergią lub nietolerancją pokarmową są karmy z wysokostrawnymi białkami, takimi jak łosoś, jajko, kaczka. Węglowodany są zredukowane do tych najmniej reaktywnych, takich jak ziemniaki, ryż czy kukurydza. Istnieją również pasze z białkiem hydrolizowanym.

młody kot

W tym przypadku wzrasta również ilość kwasów tłuszczowych i przeciwutleniaczy, które pomagają zachować zdrową sierść i skórę.

Chory kot: karmienie kota z problemami trawiennymi

W przypadku kotów, które od czasu do czasu lub okresowo cierpią na biegunkę lub wymioty zaleca się stosowanie wysokostrawnej diety z dużą ilością błonnika w celu przywrócenia flory jelitowej i niskiej zawartości tłuszczu.

Elektrolity i witaminy dodaje się również w celu wyrównania strat spowodowanych wymiotami i biegunką.


Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.


  • McDonald, Edwards Grennhalgh y Morgan. Nutrición animal.Zaragoza, Editorial Acribia, 1995.
  • Hand, Tharcher, Remillard y Roudebush. Nutrición clínica en pequeños animales. Buenos Aires; Panamericana, 2000.

Ten tekst jest oferowany wyłącznie w celach informacyjnych i nie zastępuje konsultacji z profesjonalistą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze swoim specjalistą.