10 curiositeiten over termieten
Er zijn veel curiositeiten over termieten, maar helaas willen veel mensen er niets van weten! Hoewel het waar is dat ze echte schade aanrichten aan gebouwen, hebben deze kleine insecten veel biologische eigenschappen die uniek zijn voor hun groep en die ze heel bijzonder maken.
Termieten vormen enorme kolonies, organiseren zich in kasten, en verteren voedsel dat andere levende wezens niet kunnen assimileren. Wil je meer over ze weten? Hier laten we je 10 curiositeiten zien over termieten, hun biologische opbouw, en hun ecologie. Mis ze niet!
1. Termieten zijn verwanten van kakkerlakken
Alvorens het over hun sociale organisatie te hebben, moeten we de taxonomische status van deze ongewervelde dieren preciseren. Termieten behoren tot de klasse Insecta (met kevers, sprinkhanen, en meer) en tot een onderorde van de Blattodea . Dit betekent dat ze op genetisch niveau zeer nauw verwant zijn aan huiskakkerlakken.
Op hun beurt vormen termieten hun eigen lagere groep, de onderorde Isoptera. Binnen dit taxon zijn zo’n 3.000 soorten beschreven, maar er zijn er vrijwel zeker nog veel meer. Meer dan 1.000 van deze soorten komen voor in Afrika, waar de heuvels en ondergrondse galerijen een algemeen kenmerk van het landschap zijn.
Termieten zijn directe verwanten van kakkerlakken en zijn uit deze insecten geëvolueerd.
2. Termieten zijn geen mieren
Termieten worden vaak verward met mieren vanwege hun koloniale karakter en kleine afmetingen, maar het zijn geen naaste verwanten. De groep insecten waar het hier om gaat is witachtig van kleur, heeft geen ogen en heeft een veel vlakker en dikker lichaamsvlak dan dat van een typische mier.
Het lichaam van deze dieren is verdeeld in dezelfde segmenten als dat van alle insecten: prothorax, mesothorax en metathorax. Elk van deze 3 delen heeft een paar poten en beschermende platen. Het laatste segment van de metathorax (achterlijf) wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een paar ribbels.
Werkstertermieten hebben nooit vleugels, maar broedende mannetjes en vrouwtjes zijn voor korte tijd gevleugeld.
3. Alle termieten zijn toch klein?
Termieten worden geassocieerd met zeer kleine afmetingen, want gemiddeld meten ze tussen de 0,4 en 1,5 centimeter. Er zijn echter bepaalde uitzonderingen op deze regel: de koningin van de soort Macrotermes bellicosus kan tot 10 centimeter lang worden, terwijl de werksters zelden groter zijn dan 0,36 centimeter. Het ras bepaalt haar grootte.
4. Curiositeiten over termieten: de koninginnen van de eusocialiteit
Ondanks dat termieten geen directe verwanten zijn, delen ze een duidelijk eusociaal organisatiesysteem met bijen en mieren. Dit betekent dat de bevolking naar morfologie in kasten verdeeld is en dat ze in groepen werken. In de termietenheuvel vinden we de volgende vertegenwoordigers:
- Werksters: Deze zijn belast met het zoeken naar voedsel, het opslaan ervan, het bouwen van het nest, het verzorgen van de larven, en het voeden van de koningin. Het lijkt erop dat de minder ervaren werksters hun tijd besteden aan het beschermen van hun koningin, terwijl de meer ervaren naar buiten gaan om te foerageren.
- Soldaten: Hun enige taak is het beschermen van de kolonie. Ze hebben duidelijke kaken en grote koppen en zijn door hun anatomie soms niet in staat zich zelfstandig te voeden. De werksters zorgen voor hen.
- Koningin en koning: Deze blijven levenslang bij elkaar en de koningin legt voortdurend eitjes.
Bij eusociale organismen is de biologische structuur veel groter dan de som van de delen. De werksters en soldaten zijn steriel en slechts één paar plant zich voort.
5. Een andere eusocialiteit
Zoals je ziet, is de sociale structuur heel anders dan die van mieren. Bij mieren leven de gevleugelde mannetjes maar heel kort en hun enige taak is zich voort te planten. Daarom sterven ze, zodra ze op de bruidsvluchten een gevleugeld vrouwtje bezwangerd hebben. Bij termieten is dit niet het geval, want de koning en koningin blijven levenslang bij elkaar.
Deze verandering komt ook op genetisch niveau tot uiting. Mannelijke mieren zijn haploïde, wat betekent dat ze de helft van de genetische informatie hebben en uit onbevruchte eitjes komen. Bij termieten is dat niet het geval, want de koningen zijn het product van seksuele voortplanting en hebben evenveel DNA als de rest van de leden van de kolonie.
6. De werksters hebben meer “persoonlijkheid”
Binnen mierenhopen zijn alle werksters vrouwelijk en gedragen ze zich op dezelfde manier. In termietenheuvels is dat niet het geval, want er zijn mannelijke en vrouwelijke werksters die verschillende rollen binnen de kolonie kunnen hebben. Hun kleur is echter altijd bleekgeel en ze zijn kleiner en kwetsbaarder dan de koning en koningin.
Behalve ecologische verschillen hebben beide insecten ook dingen gemeen. Zoals de studies (Engelse link) aangeven, wijst de aanwezigheid van vleugels bij koningen en koninginnen vóór het stichten van de kolonie in de twee families op een duidelijke evolutionaire convergentie.
Het is ook merkwaardig dat bij beide groepen de werksters zich aangepast hebben aan het ondergronds graven en daardoor het vermogen om vleugels te hebben verloren hebben.
7. Kolonies van astronomische aantallen
Een van de meest schokkende curiositeiten van termieten is dat ze in reusachtige samenlevingen leven. Aardse “wolkenkrabbers” zijn beroemd in landen als Afrika en wijzen op het bouwvermogen van deze insecten. Een enkele kolonie kan bestaan uit 60.000 tot 1.000.000 werksters, afhankelijk van de soort en de omgevingsomstandigheden.
Er is een termieten-“megastad” geregistreerd in Brazilië, die 230.000 vierkante kilometer beslaat, de grootte van Groot-Brittannië.
8. De basis van het ecosysteem
Termieten zijn detritivore organismen die verantwoordelijk zijn voor het metaboliseren van plantaardig organisch materiaal op elk niveau van afbraak.
Interessant is dat ze beschouwd worden als een van de belangrijkste biologische fabrieken van atmosferisch methaan (11%), omdat ze het vrijmaken bij het afbraakproces van cellulose. Om deze complexe plantaardige verbinding te verteren hebben ze de hulp nodig van bepaalde micro-organismen.
Een van de meest fascinerende eigenaardigheden van termieten is dat ze in hun spijsverteringsstelsel protozoa en protisten herbergen. Deze zijn verantwoordelijk voor de productie van de enzymen die nodig zijn om cellulose af te breken, en in ruil daarvoor krijgen ze een geschikt medium voor hun voortbestaan. Het is een duidelijk voorbeeld van symbiose, want beide partijen winnen.
Meer “geëvolueerde” soorten kunnen het enzym cellulase produceren en cellulose afbreken, maar ze zijn nog steeds afhankelijk van bacteriën om het meeste werk te doen.
9. De jongen worden niet geboren met hun symbiotische mechanisme
Een andere curiositeit van termieten is dat de jongen niet ter wereld komen met de enzym-producerende micro-organismen in hun spijsverteringsstelsel. Daarom moeten ze zich voeden met de restjes van volwassen exemplaren en het dan voor zichzelf verkrijgen zodra hun vermogen om cellulose te verteren ontwikkeld is.
10. Een conflictueuze relatie met de mens
Ten slotte moet opgemerkt worden dat de relatie van bepaalde soorten termieten met de mens zeer conflictueus is. Alleen al in de Verenigde Staten veroorzaken deze insecten een verlies van 5.000 miljard dollar per jaar, omdat ze zich installeren in de scheidingswanden en houten meubels van huizen en gebouwen en daar zeer ernstige schade kunnen aanrichten.
Hoewel deze insecten gewoon hun instincten volgen, is het soms nodig ze te doden vanwege hun toestand als plaagdier. In elk geval blijft de discussie open: zijn wij het die hun ecosystemen bezetten, waardoor ze hun toevlucht nemen tot menselijke constructies?
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Bourguignon, T., Lo, N., Dietrich, C., Šobotník, J., Sidek, S., Roisin, Y., … & Evans, T. A. (2018). Rampant host switching shaped the termite gut microbiome. Current biology, 28(4), 649-654.
- Maurice, N., & Erdei, L. (2018). Termite gut microbiome. In Termites and Sustainable Management (pp. 69-99). Springer, Cham.
- Nishimura, Y., Otagiri, M., Yuki, M., Shimizu, M., Inoue, J. I., Moriya, S., & Ohkuma, M. (2020). Division of functional roles for termite gut protists revealed by single-cell transcriptomes. The ISME Journal, 14(10), 2449-2460.
- Snyder, T. E. (1926). The biology of the termite castes. The Quarterly Review of Biology, 1(4), 522-552.