7 ongelooflijke dieren in het hooggebergte
Het verbaast ons hoe deze dieren in het hooggebergte onder zulke ongunstige omstandigheden kunnen overleven. Maar, zoals het populaire gezegde luidt, “de natuur is wijs,” en heeft hen in staat gesteld zich aan zulke omstandigheden aan te passen. In dit artikel geven we je informatie over enkele soorten die de hoogste gebieden op de planeet bewonen.
Wat is de definitie van hooggebergte?
Om te beginnen is het de moeite waard enkele kenmerken van het hooggebergte te vermelden. Het is een hooggelegen terrein met koude temperaturen en neerslag in de vorm van sneeuw. Bovendien is de begroeiing er zeer schaars en dit verhindert dat bepaalde dieren zich er kunnen vestigen.
Hoewel de term “hooggebergte” van land tot land kan verschillen, wordt geschat dat het vanaf 2.500 meter ongeveer als zodanig beschouwd kan worden. Wat niemand kan betwisten is dat op 3.000 meter boven zeeniveau de klimatologische omstandigheden ruwer zijn, en de hoeveelheid veel zonnestraling hoger.
In dit verband is het vermeldenswaard dat het gebrek aan zuurstof een van de voornaamste redenen is waarom zoogdieren en vogels niet geneigd zijn in deze streken te leven. Het is zeker niet de meest gunstige omgeving.
Dieren in het hooggebergte
De fauna in dit ecosysteem wordt vooral gekenmerkt door ongewervelden, en slechts door enkele gewervelde dieren zoals reptielen en vogels. Enkele voorbeelden van dieren in het hooggebergte zijn:
1. Geiten
Deze dieren kunnen leven in alle omgevingen die een zekere helling of hoogte hebben, want ze hebben een lichaam dat aangepast is aan zowel de kou als de rotsen. Ze maken van de gelegenheid gebruik om in de vroege ochtenduren te eten, want behalve van de grassen genieten ze ook van de dauw die de bladeren nat maakt.
Ze kunnen zonder probleem klimmen en zijn kenmerkend in Zwitserland, China, Iran, en Argentinië.
2. Vale gieren
Deze gier is een van de weinige gieren die in Europa leven. Hij kan overleven op grote hoogte en in bergachtige gebieden die met diepe valleien doorsneden zijn.
Ze worden bij zonsopgang op de randen van kliffen en ravijnen gezien, wachtend tot de warmte hen bij hun vlucht helpt, terwijl ze van de opkomende bries profiteren om zich te verplaatsen. In sommige gevallen trekken ze naar warmere streken als de winter aanbreekt.
3. Rana aurora
Deze amfibie is een van de meest verspreide hooggebergte dieren in de wereld, en bewoont Europa en een groot deel van Azië. Hij brengt zijn volwassen leven bij voorkeur op het land door, en zoekt in het voorjaar vochtige plaatsen op om te broeden. De kikker heeft een robuust lichaam van tot negen centimeter, met verschillende kleuren en vlekken. De vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes.
4. Steenarenden
Dit is een van de meest verspreide vogels op de planeet, want hij komt voor in Noord-Amerika, Azië, Afrika en Europa. In Europa komt hij vooral veel voor in de Alpen en in de bergachtige gebieden van het Iberisch schiereiland.
Hij past zich heel goed aan alle omgevingen aan en voedt zich, indien nodig, met aas. Hij jaagt echter bij voorkeur vanuit de lucht, dankzij zijn sterke klauwen, gehaakte snavel, uitstekend gezichtsvermogen, en ongelooflijke snelheid.
5. Sneeuwmuis
Dit knaagdier, dat tot 70 gram weegt en 140 millimeter groot is, heeft een grijzige vacht met bruintinten. Daarnaast heeft het dier een witte buik. Hij bewoont bergachtige gebieden in Europa en Azië, o.a. de grote massieven van de Alpen, de Balkan en de Karpaten.
Hij heeft zich aangepast aan rotsachtige ecosystemen tot 4.700 meter boven zeeniveau. Hoewel hij herbivoor is, kan hij ook insecten eten en slaat gewoonlijk voedsel op voor de winter.
6. Gewone vuursalamander
Dit is een amfibie met terrestrische en nachtelijke gewoonten – hij komt alleen overdag te voorschijn als het erg vochtig is. Hij gaat alleen het water in om eieren te leggen. De vuursalamander wordt met name gezien in Europese bergstreken. Hij kan tot 30 centimeter (12 lang worden en wordt gekenmerkt door zijn opvallende kleuren: zwart en geel.
7. Pyrenese gems
Dit is een klein formaat rund dat voorkomt in de bergketens van Zuidwest-Europa, waaronder de Pyreneeën, het Cantabrisch Gebergte, en de Apennijnen. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben gehaakte hoorns, een lichtgekleurd lichaam en vlekken op het gezicht, en een korte staart.
Tenslotte broeden ze tussen oktober en november, de draagtijd duurt 20 weken, en het vrouwtje baart telkens één kalf.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Pérez-Barbería, F. J., García-González, R., Palacios, B. (2010). Rebeco – Rupicapra pyrenaica. En: Enciclopedia Virtual de los Vertebrados Españoles. Salvador, A., Cassinello, J. (Eds.). Museo Nacional de Ciencias Naturales, Madrid. http://www.vertebradosibericos.org/
- Piñeiro, A. (2017). Topillo nival – Chionomys nivalis. En: Enciclopedia Virtual de los Vertebrados Españoles. Salvador, A., Barja, I. (Eds.). Museo Nacional de Ciencias Naturales, Madrid. http://www.vertebradosibericos.org/
- Ramos, G. S., & Villalón, M. L. (2007). Los ecosistemas de montaña y sus implicaciones en el cambio climático global. CienciaUAT, 2(2), 20-23.
- Álvarez-Romero, J. y R. A. Medellín. (2005). Odocoileus virginianus. Vertebrados superiores exóticos en México: diversidad, distribución y efectos potenciales. Instituto de Ecología, Universidad Nacional Autónoma de México. Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto U020. México. D.F.