Veelvoorkomende ziekten bij wedstrijdpaarden

Er komen vaak ziekten voor bij wedstrijdpaarden. Dat komt omdat ze intense inspanningen moeten leveren waar hun bewegingsapparaat niet op is voorbereid en dat eist zijn tolwat betreft hun gezondheid en het racen.

Geschreven en geverifieerd door de dierenarts Érica Terrón González.

Laatste update: 14 augustus, 2023

De veelvoorkomende ziekten bij wedstrijdpaarden zijn te wijten aan verschillende factoren die hen vatbaar maken voor problemen in hun bewegingsapparaat. Meestal zijn dit soort dieren gespecialiseerde, snelgroeiende rassen met een genetische aanleg voor deze ziekten. In feite zijn het juist de voortdurende extraneuze inspanningen die ze bevorderen.

Hoe sierlijk en stoer ze ook lijken, paarden kunnen snel ziek worden als hun eigenaren ze niet goed verzorgen. Lees verder om erachter te komen wat de meestvoorkomende ziektebeelden bij wedstrijdpaarden zijn en hoe je ze kunt voorkomen.

Hoefverwondingen behoren tot de meestvoorkomende ziekten bij wedstrijdpaarden

Hoeven zijn misschien wel het belangrijkste deel van de anatomie van elk lopend dier en die van renpaarden worden voortdurend blootgesteld:

• De erosie van de zanderige sporen
• Hoefijzers
• Voortdurende baden
• Lang verblijf in kleine stallen

Elke ziekte die de hoeven aantast zal de training van een dier onderbreken, of het nu gaat om blessures, abcessen, klappen, enz. De aanpak van de pathologie kan ingewikkeld worden, omdat de antidopingcontrole het onmogelijk maakt om systematisch geneesmiddelen toe te dienen, waaronder ontstekingsremmers.

Bot- en gewrichtsproblemen bij wedstrijdpaarden

Vervolgens bespreken we de meestvoorkomende bot- en gewrichtsblessures bij dit soort dieren.

Eerste kootfracturen

Longitudinale fracturen komen het meest voor en ze ontstaan meestal abrupt aan het eind van een veeleisende training of een wedstrijd. Het is gebruikelijk dat deze verwondingen verergeren; ze kunnen zelfs de interfalangeale gewrichten in gevaar brengen.

Comminutiefracturen (twee of meer fragmenten) zijn nog gecompliceerder. Het is mogelijk ze te behandelen met een operatie of met immobilisatie, maar het sportieve leven van het dier is vrijwel voorbij.

Sesamoiditis

Zoals de naam al zegt, is dit een ontsteking van de sesambeentjes, de hulpbeentjes die de vetlok helpen ondersteunen. Deze aandoening komt veel voor bij wedstrijdpaarden door overmatige blootstelling van de ledematen aan inspanning.

Het probleem heeft de neiging terug te komen na hervatting van de training, ondanks rust. Je moet dus de onderliggende oorzaak vaststellen — het kan een overbelastingsfout zijn.

Een van de complicaties van sesamoïditis is de breuk van deze botten door overmatige trek. Er zal een totaal verlies van steun voor de vetlok zijn als beide botten zijn aangetast.

De snelle chirurgische ingreep voorspelt een tamelijk gunstige prognose. Het dier zal echter de atletische activiteit niet kunnen hervatten als de opschortende band gescheurd is.

Dorsale metacarpale ziekte

Deze naam omvat een reeks verwondingen aan de middenhandsbeentjes, die typisch zijn voor jongere renpaarden. Deze verwondingen komen voort uit voortdurende inspanning, waardoor het bot en het periosteum voortdurend ontstoken raken. Het resulteert in botmicrofracturen, bloedingen, en, ten slotte, de vorming van eelt. Het is moeilijk voor een ledemaat in deze omstandigheden om te herstellen.

Preventie is de beste remedie tegen deze ziekte. Train dieren bijvoorbeeld niet als ze te jong zijn, omdat hun skelet nog in ontwikkeling is.

Tendinitisziekten bij wedstrijdpaarden

Dit verwijst naar de ontsteking van de pezen, in dit geval de oppervlakkige en diepe digitale buiger. In het algemeen is de oorzaak rek door mechanische belasting.

Het eerste symptoom is ontsteking in het gebied, bekend als “gebogen pezen.” Het leidt niet altijd tot kreupelheid, zodat het vaak onopgemerkt blijft door de verzorger. Dit is een probleem, want het paard zal blijven trainen en hun blessure zal verergeren, wat kan leiden tot fibrose. Een vezelige pees zal niet dezelfde elasticiteit hebben als een gezonde en zal de atletische mogelijkheden van het paard beperken.

Om deze reden moet de behandeling zachte oefeningen omvatten, bijvoorbeeld in een zwembad dat is aangepast voor fysiotherapie bij grote dieren.

Ontbrekende osteochondritis

Dit is een ziekte van de ontwikkeling van het gewrichtskraakbeen en het komt relatief vaak voor bij paarden. Ten eerste wordt hun kraakbeen zwakker dan normaal en fragmenteert het bij intensieve inspanning. Vervolgens kunnen de ontstane fragmenten gedeeltelijk aan het bot vastgroeien, of los zitten en rond het gewricht zweven.

Artrose of degeneratieve gewrichtsziekte

Deze aandoening komt veel voor bij wedstrijdpaarden en tast de beweeglijke gewrichten aan, zoals de carpus en de vetlok. Zo bevordert de overbelasting van de gewrichten de degeneratie van het gewrichtskraakbeen en het synoviale kapsel. Bovendien zet dit een vicieuze cirkel van trauma en ontsteking in gang, die leidt tot blijvende gewrichtsschade.

Momenteel zijn er behandelingen zoals het gebruik van hyaluronzuurprecursoren. Deze stoffen stimuleren de natuurlijke regeneratie van het gewricht.

Rhabdomyolysis is een van de meestvoorkomende ziekten bij wedstrijdpaarden

De oorsprong van deze aandoening is nog onbekend, maar er is een gemeenschappelijke factor voor veel van de gevallen: er wordt krachtig getraind na enkele dagen rust met een graanrijk dieet. De symptomen zijn onder andere:

• Eerst pijn en onwil om te bewegen
• Overmatig zweten
• Verhoging van de hartfrequentie
• Verharding van de spiermassa
• Donkergekleurde urine (myoglobinurie)

Tenslotte zijn er veel behandelingen en de meeste daarvan kunnen een slechte spierconditie corrigeren. Dat geldt voor vitamine B1 en E, selenium, ontstekingsremmers en spierverslappers.