De 10 gevaarlijkste woestijndieren
Lees het artikel van vandaag en maak kennis met de 10 gevaarlijkste woestijndieren. Woestijnen zijn een van de ruwste leefgebieden ter wereld, want de buitensporige hitte en de schaarste aan water maken ze tot zeer moeilijke plaatsen om te leven.
Daar komt nog bij dat de temperatuurvariatie overdreven is, met intense hitte in de namiddag en extreme kou ‘s nachts. Al deze kenmerken zorgen ervoor dat woestijndieren gevaarlijke mechanismen ontwikkelen om met hun omgeving om te gaan.
Ook al is het moeilijk om in een woestijnomgeving te leven, toch lukt het een groot aantal soorten om er te overleven. Een ontmoeting met sommige van hen kan echter fataal zijn.
De 10 gevaarlijkste woestijndieren
1. Zaagschubadder (Echis carinatus)
Dit is een giftige adder die voorkomt in Centraal Azië en het Midden-Oosten en behoort tot de groep van de “Grote 4 slangen,” beroemd om hun gevaarlijke gif. De beet van deze soort is in staat zijn slachtoffer te doden, maar ze spuiten niet allemaal genoeg gif in om dat te doen.
Dit is een van de dodelijkste terrestrische slangen die we kennen. Toch heeft het gebruik van antigif (Engelse link) de dodelijke afloop van de beet van deze soort sterk verminderd.
2. Gilamonster (Heloderma suspectum)
Het Gilamonster is het enige geslacht van giftige hagedissen dat bestaat. In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, gebruikt dit reptiel geen gif om zijn slachtoffers te doden, want zijn gifstoffen veroorzaken alleen intense pijn en verlamming. Het gevaar van deze soort schuilt echter niet in het feit dat hij de dood kan veroorzaken, maar in de vreselijke ervaring die hij je kan bezorgen.
3. Schorpioenen
Ondanks hun grootte kunnen sommige ongewervelde dieren ook een dodelijk gevaar voor de mens vormen. De meeste schorpioenen worden door de maatschappij gevreesd, omdat hun gif verantwoordelijk is geweest voor verscheidene dodelijke afloop. Door hun aard zijn dorre en hete omgevingen uitstekend geschikt voor hen om in te gedijen, waardoor de woestijn een van hun meestvoorkomende leefgebieden is.
4. Woestijnkluisspin (Loxosceles deserta)
De woestijnkluisspin is een van de gevaarlijkste spinachtigen die in woestijnomgevingen voorkomen. Dit komt omdat hun gif necrotische bestanddelen bevat die ernstige verwondingen (of zelfs de dood) kunnen veroorzaken als de verwonding niet met voldoende zorg behandeld wordt.
5. Afrikaanse honingbij
De Afrikaanse honingbij (Engelse link) is slechts een variant van de gewone honingbij, dus zijn gif is even gevaarlijk als dat van de gewone honingbij. Zoals je je kunt voorstellen, is zijn angel op zichzelf niet dodelijk. Het gevaar schuilt in het grote aantal bijen dat tegelijk een doelwit aanvalt.
Bovendien kan het gif dat ze inspuiten een allergische reactie opwekken die het leven van het slachtoffer kan bedreigen. Opgemerkt moet worden dat Europese bijen niet zo agressief zijn als Afrikaanse bijen.
6. Poema (Puma concolor)
Poema’s zijn gevaarlijke dieren die zich aan uiteenlopende omgevingen hebben aangepast, en ze komen voor in bepaalde gebieden van bergachtige woestijnen. Deze katachtige is de op één na grootste van Amerika en is een geboren jager die niet zal aarzelen om elke soort prooi aan te vallen. Zijn kracht, snelheid, klauwen en hoektanden maken hem tot een geduchte soort.
7. Vuurmieren (geslacht Solenopsis)
Vuurmieren omvatten een groot aantal soorten, waaronder exemplaren die aan het dorre klimaat van de woestijn zijn aangepast. Alsof dat nog niet genoeg is, veroorzaakt het door deze insecten geproduceerde gif een ernstige irritatie in het lichaam.
De gewaarwording daarvan lijkt op die van een brandwond. Deze zelfde giftige stoffen veroorzaken vaak allergische reacties die voor het slachtoffer dodelijk kunnen zijn. Dus ondanks hun geringe formaat behoren ze tot de gevaarlijkste woestijndieren.
Vuurmieren verdelen hun kolonie in kasten die bestaan uit een koningin, werksters, en broedende mannetjes.
8. Struisvogel (Struthio camelus)
Je zou waarschijnlijk niet verwachten dat je de struisvogel op deze lijst van de gevaarlijkste woestijndieren zou zien staan. Het zijn namelijk meestal tamelijk volgzame vogels.
Maar de kenmerkende lange poten van deze bijzondere soort geven hem een extra vermogen om aan roofdieren te ontsnappen. Door zijn grote kracht en botdichtheid, een trap (Engelse link) van dit dier kan zelfs een leeuw gedood worden.
9. Dingo (Canis lupus dingo)
De dingo is een naaste afstammeling van wolven die ook enkele fysieke trekken van moderne honden vertoont. Deze hondachtigen zijn aangeboren jagers in het wild en zijn gewoonlijk niet agressief tegen mensen. Maar de schaarste aan voedsel kan hun gedrag veranderen en hen aanzetten tot het aanvallen van elk levend wezen dat op hun pad komt.
Bovendien was er een trieste gebeurtenis (ongeveer 40 jaar geleden) waarbij een mogelijke roedel dingo’s een pas 2 maanden oude baby dodelijk aanviel (Engelse link). Deze gebeurtenis was zo schokkend dat er zelfs een film over gemaakt werd. Desondanks is er geen zeker bewijs dat deze katachtigen de daders waren, maar er zijn ook andere gevallen van aanvallen op mensen bekend.
10. Rode reuzekangoeroe (Macropus rufus)
Hoewel deze buideldieren in de maatschappij bekend en geliefd zijn, wordt niet vaak aan hun mogelijke gevaar (Engelse link) gedacht. Dit betekent niet dat ze van nature agressief zijn, maar wel dat hun reactie op onze aanwezigheid hen onbehaaglijk kan maken.
Bedenk dat we het hier hebben over een dier met goed ontwikkelde poten. Die kunnen ernstige verwondingen veroorzaken als je niet voorzichtig bent.
De trap van een rode kangoeroe kan ernstige botbreuken bij mensen veroorzaken.
Elk van de bovenstaande dieren is in staat om ernstige verwondingen te veroorzaken (of zelfs de dood). Desondanks zullen de meeste niet aanvallen tenzij ze gestoord worden. Als gevolg daarvan worden veel dodelijke ongelukken veroorzaakt door het verkeerd hanteren van dieren. Bedenk dat elk levend wezen je respect verdient, speel niet met zijn leven, laat staan met het jouwe.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Swinson, C. (1976). Control of antivenom treatment in Echis carinatus (Carpet Viper) poisoning. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene, 70(1), 85-87.
- Eng, J., Kleinman, W. A., Singh, L., Singh, G., & Raufman, J. P. (1992). Isolation and characterization of exendin-4, an exendin-3 analogue, from Heloderma suspectum venom. Further evidence for an exendin receptor on dispersed acini from guinea pig pancreas. Journal of Biological Chemistry, 267(11), 7402-7405.
- Gilbert, M. M., Snively, E., & Cotton, J. (2016). The tarsometatarsus of the Ostrich Struthio camelus: anatomy, bone densities, and structural mechanics. PloS one, 11(3), e0149708.
- Winston, M. L. (1992). The biology and management of Africanized honey bees. Annual review of entomology, 37(1), 173-193.
- Knight, D., & Bangs, M. J. (2007). Case report. Cutaneous allergic vasculitis due to Solenopsis geminata (Hymenoptera: Formicidae) envenomation in Indonesia. Southeast Asian journal of tropical medicine and public health, 38(5), 808.
- Vorhies, C. T. (1917). Poisonous animals of the desert. College of Agriculture, University of Arizona (Tucson, AZ).