Leer welk hondenras de meeste genetische mutaties heeft
Honden zijn een van de populairste huisdieren van allemaal. Behalve dat ze meestal niet al te moeilijk zijn om voor te zorgen, zijn er zoveel verschillende rassen die aan bijna elke mens aangepast kunnen worden. Maar de enorme vraag naar sommige soorten honden heeft geleid tot het ontstaan van verschillende genetische mutaties en gezondheidsproblemen, die typisch zijn voor het ras.
In het algemeen worden bij het fokken van honden bepaalde protocollen gevolgd om inteelt (voortplanting tussen verwanten) te voorkomen of te verminderen. Dit helpt om genetische problemen door kunstmatige selectie te verminderen, maar niet alle fokkers volgen deze regels. In de loop van de tijd genereert elke hond genetische mutaties, maar er is een ras dat er meer heeft dan andere. Ontdek het hieronder.
Wat zijn mutaties?
Mutaties zijn een verandering in de DNA-volgorde die al dan niet een verandering in de eigenschappen van de soort veroorzaakt. Deze wijzigingen komen van nature voor en zijn willekeurig, hoewel bepaalde omstandigheden ook hun aanwezigheid bevorderen.
De veranderingen die een mutatie kan veroorzaken gaan van een aantasting van de stofwisseling tot een misvorming van het lichaam. Dit is afhankelijk van welke genen aangetast zijn. In de meeste gevallen staan de affectaties bekend als aangeboren ziekten en zijn ze zeer schadelijk voor de gezondheid van de soort.
Meestal is één mutatie niet genoeg om veranderingen in het uiterlijk van het organisme te veroorzaken, maar is een opeenstapeling van mutaties nodig. Paring tussen nauwe verwanten verhoogt echter de kans dat deze mutaties zich opstapelen. Dit is de reden waarom bij dit soort paringen aangeboren ziekten voorkomen.
Waarom verschijnen mutaties bij honden?
Om de “zuiverheid” van de rassen te bewaren, kiezen hondenfokkers er meestal voor om nauwe verwanten te paren. Na verloop van tijd veroorzaakte dit fokproces dat mutaties zich ophoopten en tot de aanwezigheid van aangeboren ziekten leidden.
Inteelt was ook een proces dat hielp bij het vaststellen van de representatieve kenmerken van hondenrassen. Om de schattigste of meest opzichtige eigenschappen te behouden, gaf men er de voorkeur aan honden te paren met hun naaste verwanten (kunstmatige selectie). Hierdoor ontstond de grote verscheidenheid aan rassen, maar tegelijk schaadde het hun gezondheid op lange termijn.
Dit is de reden waarom honden met “stamboom” de neiging hebben om meer gezondheidsproblemen te hebben als ze opgroeien. Natuurlijk varieert hun vatbaarheid voor aangeboren ziekten naargelang de geschiedenis van het ras, maar die waar de meeste vraag naar is hebben er het meest last van.
Heeft het proces van fokken invloed op de gezondheid van honden?
In 2008 voerde een groep wetenschappers uit Universiteit van Uppsala (Engelse link), Zweden, een analyse om te bevestigen dat honden een groter aantal schadelijke mutaties hadden. Daartoe vergeleken ze het genoom van de hond met dat van de grijze wolf (Canis lupus), die hun naaste voorouder is.
Aan het eind van het onderzoek realiseerden ze zich dat honden veel meer schadelijke mutaties hadden dan hun wilde voorouder. Dit betekent dat het fokproces de gezondheid van de honden nogal beïnvloedt, en ook het aantal mutaties in hun genoom doet toenemen.
Welk hondenras heeft de meeste mutaties?
Zoals je kunt raden is het selectief fokken dat “raszuivere” honden doormaken te schadelijk. Er is echter één hondenras dat veel te lijden heeft gehad van genetische mutaties. Dat is niemand minder dan de Cavalier King Charles Spaniel, die ook een lange lijst van aangeboren ziekten heeft.
In 2021 verscheen een artikel in het wetenschappelijke tijdschrift Plos Genetica (Engelse link) onthuld dat de Cavalier King Charles Spaniel ongeveer 10% meer mutaties in zijn genoom had dan andere populaire rassen. Dit is begrijpelijk, want ze hebben sinds de 16e eeuw geleden onder selectief fokken.
In feite stond dit ras in 2007 op de zesde plaats van populairste rassen wereldwijd, maar in 2009 klom het naar de vierde plaats. Daarom staat dit ras nog steeds onder grote druk, want de vraag is nog niet al te lang opgehouden.
De gezondheid van een Cavalier King Charles Spaniel?
Ondanks dat het een charismatisch hondenras is, lijdt het te veel onder genetische mutaties. In feite lijdt ongeveer 31% van de exemplaren van dit ras aan hartkwalen. Voornamelijk lijden de honden aan mitralisklepprolaps, een aangeboren en gevaarlijke aandoening die eigen is aan het ras.
Er komen echter ook veel andere veelvoorkomende ziekten bij deze honden voor. Tot de meestvoorkomende behoren de volgende:
- Hartruisen
- Parodontale problemen
- Conjunctivitis
- Maagdarm pathologieën
- Anaalzak-infectie
- Dermatologische problemen
- Syringomyelia (Engelse link) (verandering van het zenuwstelsel)
- Misvorming van hetChiari type
Hoewel honden uitstekende huisgenoten zijn en zeer trouwe vrienden, is de realiteit dat het fokproces hen drastisch beïnvloedt.
Om dit te voorkomen, geef je voorrang aan het adopteren van je huisdier bij gecertificeerde fokkers, want deze plaatsen garanderen de gezondheid van het ras. Hoewel het misschien iets duurder is, is het de moeite waard om zulke mooie dieren gezond te houden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Axelsson, E., Ljungvall, I., Bhoumik, P., Conn, L. B., Muren, E., Ohlsson, Å., … & Lindblad-Toh, K. (2022). Correction: The genetic consequences of dog breed formation—Accumulation of deleterious genetic variation and fixation of mutations associated with myxomatous mitral valve disease in cavalier King Charles spaniels. PLoS Genetics, 18(1), e1010039.
- Cruz, F., Vilà, C., & Webster, M. T. (2008). The legacy of domestication: accumulation of deleterious mutations in the dog genome. Molecular biology and evolution, 25(11), 2331-2336.
- Hillbertz, N. S., & Andersson, G. (2006). Autosomal dominant mutation causing the dorsal ridge predisposes for dermoid sinus in Rhodesian ridgeback dogs. Journal of Small Animal Practice, 47(4), 184-188.
- Rusbridge, C. (2005). Neurological diseases of the Cavalier King Charles spaniel. Journal of Small Animal Practice, 46(6), 265-272.
- Summers, J. F., O’Neill, D. G., Church, D. B., Thomson, P. C., McGreevy, P. D., & Brodbelt, D. C. (2015). Prevalence of disorders recorded in Cavalier King Charles Spaniels attending primary-care veterinary practices in England. Canine Genetics and Epidemiology, 2(1), 1-15.