Joaquín Sabina en zijn katten: dit is hun verhaal
Behalve dat hij zijn appartement met heel wat katten deelt, heeft deze beroemde zanger uit Úbeda, Spanje, zijn gedichten, tekeningen en hele refreinen in zijn liedjes aan de felis catus gewijd. Daarom gaan we vandaag op Mijn Dieren aandacht besteden aan Joaquín Sabina en zijn prachtige relatie met katten.
De zanger en zijn katachtigen
“Als je weggaat, ga ik naar de daken/als een zwerfkat,” zingt hij (in het Spaans) in een van zijn meest geliefde liedjes: ‘Y sin embargo’ (Hoe dan ook). Hij heeft ook de nodige katachtigen een thuis gegeven. Bovendien woont hij of woonde hij met meer dan een half dozijn katten samen in zijn appartement in Madrid. Hier zijn er enkele:
- Elvis
- Judas Tadeo
- Margot
- Rojo
- Lolo
- Demon
- Margarito
In zijn muziek heeft hij het meestal over de schaamteloze, bohémienachtige kant van katten. Echter, Joaquín Sabina leeft in de Spaanse hoofdstad met hen comfortabel onder hetzelfde dak.
Een andere zin die veel kattenliefhebbers aanspreekt luidt: “Ik ben als een kat/loop door de stad/op zoek naar een dame die bereid is/op dat vreselijke uur/als de bars haast dichtgaan/als mijn ziel een lichaam moet vasthouden.” Nou, dan schrijf je pas echt liedjes.
Artiesten, en vooral schrijvers, hebben een lange geschiedenis met de felis catus. Vandaag richten we ons alleen nog maar op de prachtige band tussen Joaquín Sabina en zijn katten, door te kijken naar zijn liedjes, gedichten en illustraties.
Een artiest die de wereld van katten begrijpt
“Het is moeilijk voor te stellen dat een kat duizend keer aan een bot knaagt en naar je toe komt met zijn kwijlende mond. Katten doen gewoon waar ze zin in hebben, ze zijn vrij en gedomesticeerd. (…..) De manier waarop ze leven, op de een of andere manier word je gewoon hun dienaar en bedel je om een beetje van hun liefde. Zij zijn volledig superieur,” zo zei Sabina ooit.
“Ik hoop dat een kat pist op elke kolonel die doodt,” schreef hij in een gedicht genaamd ‘Dolor de Arabia’ (De pijn van Arabië), dat geïnspireerd was door de oorlog in Irak. Het was een krachtig gedicht, en het is geen verrassing dat hij er katten in noemde.
In een ander gedicht (Gatos-“Cats”) laat hij ook zien hoezeer hij in harmonie is met hun wereld. Hier is hoe hij ze beschrijft: “Katten/ gehoorzamen niet aan hun meester/maar ze weten/ Goden zijn slechts engelen/die gevallen zijn.”
Joaquín Sabina en katten, het rijmen voorbij
Joaquín Sabina’s relatie met katten eindigt ook niet met zijn gedichten en liedjes. Iedereen die bekend is met het werk van deze universele Andalusische artiest/kunstenaar (zo omschreef zijn vriend Luis Eduardo Aute hem ooit), weet dat hij ook graag tekent.
Dit is een voorbeeld van een van zijn kattentekeningen. Hij heeft ook een heel boek, ‘Garagatos’, gemaakt met een verzameling van 66 van deze illustraties, samen met een handgeschreven tekst van Sabina zelf. Natuurlijk, zoals de titel al suggereert, zijn katten hierin aanwezig.
Het boek kwam in 2016 uit. Het is een gelimiteerde oplage met slechts 4.998 exemplaren, en ze zijn allemaal genummerd en gesigneerd door de kunstenaar zelf. Andere illustraties zijn van schepen, vissen en natuurlijk vrouwen. Heel veel vrouwen!
Een poëtische conclusie
Als de persoon van je dromen je vroeg om “de balkondeur open te laten staan voor je katachtige ogen,” hoe zou je dan reageren? Het is nogal een zin; wij geven hem een tien. Wij in ieder geval omdat we net zoveel van katten houden als hij, maar wacht, er is meer.
“Voordat je van mij kunt houden zoals iemand van een kat houdt, zal ik iedereen die op jou lijkt verlaten,” zingt hij in ‘Camas vacías’. We zijn er niet 100% zeker van wat hij hiermee bedoelt, maar één ding is zeker: zijn kattenvrienden zullen zich waarschijnlijk niets aantrekken van die teksten. Hij is zich daar terdege van bewust.
Hier op Mijn Dieren krijgen we het gevoel dat veel mensen graag zo geliefd zouden willen zijn als Joaquín Sabina van zijn katten houdt. Hij zegt ook dat hij er nooit eentje zal laten gaan. “Ik eindig als een oude dame/die alleen nog met haar katten praat,” zegt hij in ‘Lágrimas de mármol’, een nummer van zijn laatste album. Ongetwijfeld is hij de enige die weet waar hij het over heeft.