Alles over zeeslangen: giftig en paradoxaal
Zeeslangen, ook bekend als koraalslangen, zijn paradoxale wezens. Sommige mensen zwemmen er zelfs graag bij in de buurt, zelfs diegenen die niet in de buurt zouden komen van landslangen, de neven van de zeeslang.
Aan de ene kant hebben ze de reputatie vreedzame dieren te zijn die alleen uit zelfverdediging aanvallen en waarmee mensen tijdens het duiken kunnen omgaan.
Aan de andere kant zijn deze koraalslangen zeer giftig. Meer dan enige andere soort slang, in feite. Deze prachtige wezens zijn verwant aan de Australische landslangen en, in tegenstelling tot de zuiver aquatische dieren, komen zeeslangen regelmatig naar de oppervlakte om adem te halen.
Biologie van zeeslangen
Deze slangen hebben het vermogen om zuurstof op te nemen via het oppervlak van hun huid. Op die manier kunnen ze tot 25% van hun zuurstofbehoefte dekken, en daardoor kunnen ze in het water leven.
Een andere evolutionaire eigenschap is de manier waarop zeeslangen met zout omgaan. Ze zijn van oorsprong landdieren en kunnen niet tegen een hoog zoutgehalte, zoals andere zeedieren. Zeeslangen hebben echter speciale klieren onder en rond hun tong ontwikkeld, waardoor ze het overtollige zout uit hun lichaam kunnen verwijderen.
De laatste evolutionaire eigenschap van zeeslangen is hun schubben. De meeste landslangen hebben overlappende schubben om hun lichaam te beschermen tegen constante schuring van de bodem.
Zeeslangen hebben dat soort bescherming niet nodig en dus zijn hun schubben zacht en overlappen ze elkaar niet. Ze zijn ontworpen om hydrodynamisch te zijn, en als pantser tegen scherp koraal.
Leefgebied zeeslang
Zeeslangen leven over de hele wereld in warme en gematigde wateren. Zoals de meeste reptielen houden ze niet van koud weer. Je vindt ze in tropische wateren van de Caraïben tot Australië, en ook aan de oostkust van Afrika.
Interessant is dat, om onbegrijpelijke redenen, de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee de enige wateren zijn die niet door deze soort worden bewoond. Dit ondanks het feit dat beide warm genoeg zijn voor zeeslangen om er te kunnen overleven.
Dit is bijzonder merkwaardig omdat zeeslangen om een onbekende reden niet bereid of in staat zijn het Panamakanaal of het Suezkanaal over te steken, in tegenstelling tot vele andere soorten die deze oversteek wel hebben gemaakt.
Dodelijk gif
De zeeslang is, net als zijn neven op het land, giftig. Hij bijt niet vaak, maar als hij bijt, maakt hij het goed! In tegenstelling tot landslangen injecteren zeeslangen bij een beet geen grote hoeveelheden gif.
Door de kleine hoeveelheid gif is de eerste beet vaak pijnloos en treden de symptomen niet onmiddellijk op. Ondanks de kleine hoeveelheid gif die door de beet wordt afgegeven, is het toch gevaarlijk vanwege de kracht van het gif. Als de beet niet wordt behandeld, kan de dood 8 tot 12 uur later intreden.
Mythes over zeeslangen
De meest gehoorde mythe over zeeslangen is dat ze, vanwege hun kleine hoektanden, een duiker alleen kunnen bijten in de oorlel en in de huidzone tussen duim en wijsvinger.
Dit is een complete mythe. De meeste zeeslangen zijn van nature verlegen en schuw, en veel vissers halen ze uit hun netten en zetten ze terug in zee. Het gebrek aan agressiviteit van de zeeslang moet echter niet verward worden met een gebrek aan vermogen om te bijten.
De zeeslang kan bijten en doordringen in blootgestelde menselijke huid en, aangezien de meeste giftig zijn, kan dit de dood tot gevolg hebben indien niet tijdig behandeld.
Eet- en voortplantingsgewoonten
Het favoriete voedsel van deze dieren zijn vissen, die in hun geheel worden doorgeslikt. Ze doen zich ook tegoed aan palingen en schaaldieren, en sommige eten viseieren.
De koraalslang is een levendbarende soort. De eitjes ontwikkelen zich in het lichaam van de moeder tot ze op het punt staan uit te komen. Alleen het geslacht Laticauda is eierleggend en legt zijn eieren op de grond.
Jonge zeeslangen worden levend in het water geboren, waar ze hun hele levenscyclus doorbrengen. Bij sommige soorten zijn de nakomelingen vrij groot – soms ongeveer half zo groot als het lichaam van hun moeder.
De nakomelingen van zeeslangen worden zelfstandig bij de geboorte. Dit is een van de weinige diersoorten die geen moederlijke zorg nodig heeft.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.