De Indische koël: kenmerken, habitat en voortplanting
De Indische koël is een zeer algemene vogel die leeft in Zuid-Azië en Australië, bekend om het karakteristieke lied waaraan hij zijn naam ontleent (een mix tussen kik-kik-kik en ko-ooo, afhankelijk van geslacht en populatie). Hoewel hij wat moeilijk te herkennen is, wordt hij onmiddellijk herkend zodra hij zingt.
Bovendien is zijn broedstijl een van de beroemdste in de landen waar hij leeft, omdat hij parasiteert op de nesten van andere vogels. Daarom vind je in deze ruimte een volledige beschrijving van zijn biologische samenstelling, want deze roodogige gevederde vogel verdient veel aandacht.
Als je nieuwsgierigheid is gewekt, stop dan niet met lezen, want je zult met plezier meer te weten komen over deze fascinerende vogel!
Taxonomie en kenmerken
De Indische koël, waarvan de wetenschappelijke naam Eudynamys scolopaceus is, is een vogel die behoort tot de orde Cuculiformes, waartoe ook vogels als de koekoek (Cuculus canorus) behoren. Vogels van deze orde worden gekenmerkt door hun gebogen en langgerekte snavel, evenals door hun zang en hun gewoonte om op nesten te parasiteren.
De Indische koël behoort tot de familie Cuculidae en tot het geslacht Eudynamys.
Het uiterlijk van deze vogel laat heel duidelijk hun seksueel dimorfisme zien. Mannetjes zijn helemaal zwart, op wat witte aftekeningen aan de rand van de vleugels na, met een beige snavel en dieprode ogen. Het vrouwtje daarentegen vertoont een donkerbruin, met wit gevlekt verenkleed, met een gestreepte staart.
Het zijn middelgrote vogels, die tot 46 centimeter lang worden en meer dan 300 gram wegen. Jonge exemplaren hebben een verenkleed dat meer lijkt op dat van de mannetjes, maar krijgen hun definitieve kleur bij hun eerste volwassen vervelling.
Leefgebied van de Indische koël
Tijdens de koelere delen van het jaar verblijft de Indische koël in Zuid-Azië, in landen als Iran, Pakistan, India, Bangladesh en Sri Lanka, maar ook in Zuid-China. In het voorjaar trekken veel van deze vogels naar Australië om te broeden.
In deze periode hoor je ze het vaakst – de volwassenen roepen om een partner en de jongen bedelen om voedsel. Ze komen veel voor in voorstedelijke gebieden en in bossen met hoge bomen. Het is gemakkelijk om ze te zien in gewassen en lichte bosjes, waar ze voedsel in overvloed vinden en andere vogels van vergelijkbare grootte die ze in het broedseizoen kunnen parasiteren.
Voedsel
De Indische koël is een omnivore vogel die in zijn dieet zowel vruchten als kleine dieren verzamelt. Hun snavel heeft een grote openingscapaciteit, zodat ze sommige hele vruchten kunnen eten, evenals vogeleieren. Hoewel ze als kuiken vooral insecten eten, voeden ze zich als volwassen dier voornamelijk met vruchten.
De Indische koël is een belangrijke verspreider van sandelhout (Santalum album) zaden, omdat ze de zaden van zijn vruchten in de buurt uitbraken of ver weg uitpoepen.
Het gedrag van de Indische koël
Deze vogel is een dagdier en solitair. Hij zoekt alleen anderen van zijn soort op om zich voort te planten in het voorjaar, wanneer sommige exemplaren naar Australië trekken. Waarschijnlijk is zijn meest bestudeerde gedrag de voortplanting. Zoals we al zeiden, zijn het vogels die parasiteren op de nesten van andere soorten om daar hun eieren af te zetten en de gastheren brengen ze groot.
Voortplanting
Het vrouwtje legt meestal hooguit 2 eieren in het nest van de gastheer. De kuikens trekken, in tegenstelling tot andere soorten van de koekoeksfamilie, hun gastheerbroertjes en -zusjes niet uit het nest, maar leven met hen samen.
De biologische moeder komt bovendien af en toe in de buurt om voedsel naar haar eigen kuikens te brengen, een gedrag dat ook ongewoon is, hoewel ze eieren van de gastheer kunnen weghalen om hun eigen eieren te leggen.
Afhankelijk van het gebied waarin hij leeft, zal de Indische koël nesten bezetten van verschillende soorten die op elkaar lijken, zoals kraaien, papegaaiduikers of roodwild.
De jongen brengen gemiddeld 35 dagen in het nest door voordat ze uitvliegen en voor het eerst vliegen. Het broedseizoen loopt van september tot maart en in die periode groeit het kuiken tot twee keer zijn grootte. Als het uitkomt in een nest van een kleinere soort, zal het werk van de adoptieouders zeer vermoeiend voor hen zijn, omdat de vraag naar voedsel veel groter zal zijn.
Beschermingsstatus
Momenteel staat deze vogel volgens de IUCN in een staat van Minst Bezorgd (LC) (Engelse link). Zijn populatie wordt echter als stabiel beschouwd, omdat er niet veel gegevens over zijn.
Deze vogel is een tijdlang uit het wild gevangen om als huisdier gekooid te worden, vooral in India. De soort wordt ook internationaal verhandeld als siervogel en lokaal als voedsel geconsumeerd. Onlangs werden in een studie verschillende oorzaken van sterfte binnen populaties vastgesteld, zoals:
- luchtsocculitis
- aspergillose
- psittacose
- myocarditis
Hoewel specifieke gebieden waarvan bekend is dat ze broeden en zich voeden beschermd zijn, is er nog veel werk te doen met de Indische koël, vooral wat betreft studie. Laten we dus doorgaan met de bewustwording van deze over het hoofd geziene soorten, die ook hulp nodig hebben om te overleven.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Pizzey, G. and Knight, F. 1997. Field Guide to the Birds of Australia. Angus and Robertson, Sydney.
- Strahan, R. (ed) 1996. Finches, Bowerbirds and Other Passerines of Australia.Angus and Robertson and the National Photographic Index of Australian Wildlife, Sydney.
- BirdLife International. 2016. Eudynamys scolopaceus. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22684049A93012559. https://dx.doi.org/10.2305/IUCN.UK.2016-3.RLTS.T22684049A93012559.en. Accessed on 15 December 2022.
- The Australian Museum. (s. f.). Eastern Koel (formerly Common Koel). https://australian.museum/learn/animals/birds/eastern-koel/
- Manjunatha, V., Rout, M., Satish, R., Muniyellappa, H. K., & Byregowda, S. M. (2019). Diagnosis of various pathological conditions causing mortality in Asian koels (Eudynamys Scolopaceus). Indian Journal of Animal Research, 53(10), 1367-1371.