De woestijnbuizerd: de wolf van de lucht
De Woestijnbuizerd, ook bekend als Harris’ buizerd (Parabuteo unicinctus), is een middelgrote roofvogel, bekend om zijn unieke gedrag en populariteit in de valkerij.
Eigenschappen van de Woestijnbuizerd
Deze middelgrote roofvogel doet in sommige opzichten denken aan de in Europa wijdverspreide buizerd. Het is echter een Amerikaanse vogel met donkerbruin verenkleed en witachtige tinten, evenals gelige klauwen en snavel.
Zijn habitat beslaat de sub-woestijngebieden in het zuiden en midden van het Amerikaanse continent, waardoor hun nesten compact en droog zijn, vaak in cactussen. Vrouwtjes bouwen de nesten en ze leggen blauwwitte eieren met vlekken.
Deze vogel heeft een zeer merkwaardig broedgedrag, en het komt vaak voor dat twee mannetjes hetzelfde nest verzorgen. Dit gedrag staat haaks op het gedrag van veel soorten waarbij concurrentie tussen mannetjes tot kindermoord kan leiden.
De jongen verlaten het ei na een maand, en beginnen na 50 dagen te vliegen. Normaal gesproken blijven de jongen tot 3 jaar bij hun ouders, en helpen dan bij het grootbrengen van nieuwe kuikens. Coyotes en andere grotere roofvogels hebben de neiging de nesten van de havik te verwoesten.
Een uniek gedrag
De havik is uniek onder de roofvogels. Terwijl de overgrote meerderheid van deze luchtroofdieren solitair is, jaagt de Woestijnbuizerd in kleine groepjes van twee tot zes individuen.
Wetenschappers geloven dat de groepsjacht een aanpassingsgedrag is aan de schaarste van voedsel in het woestijnklimaat waar hij leeft. Dit vergroot zijn prooibereik, waardoor hij op volwassen hazen en andere soorten kan jagen, wat voor een vogel van zijn grootte onmogelijk zou zijn zonder samenwerking.
Deze haviken hebben verschillende technieken. Wat ze meestal doen is oprukken door het territorium en, terwijl sommigen de prooi wegjagen, vangen anderen hem. Door in groepen te jagen (Engelse link) kunnen ze hinderlagen opzetten of prooien uit hun schuilplaats halen, terwijl ze andere uitgangen dekken. Op deze manier vergroten deze vogels hun jachtsucces.
De relatie van de mens met de buizerd
Zoals reeds vermeld, is zijn gebruik in de valkerij wijdverbreid. Zijn geschiedenis in deze praktijk is echter betrekkelijk recent, en is vooral te danken aan het feit dat hij gemakkelijk te trainen is.
In feite worden deze roofvogels het meest gebruikt om mussen, duiven en andere vogels weg te jagen van vliegvelden of openbare plaatsen, en zelfs om drones neer te halen.
Woestijnbuizerds worden gebruikt om op hazen en andere dieren te jagen, naast het optreden in shows. Omdat het meestal de eerste vogel is die mensen aanschaffen om te trainen, komt het helaas vaak voor dat ze ontsnappen. En in feite is het een van de meestvoorkomende invasieve soorten in sommige landen.
Met de juiste discipline en kennis is deze vogel echter gemakkelijk te trainen. Ze kunnen leren naar de handschoen te komen op ons signaal, en zelfs enkele kunstjes uitvoeren. Ten slotte maken de capaciteiten van woestijnbuizerds hen tot geduchte vliegende metgezellen. Het zijn bekwame jagers en geweldige ambassadeurs van hun wilde soortgenoten.