Het wonderlijke lied van de spotlijster
Sommige vogels staan bekend om hun kleurrijke kleuren en andere om hun zang, zoals de spotlijster (Mimus polyglottos). Deze kleine zangvogel heeft de eigenaardigheid dat hij de zang van andere vogels, dierlijke tonen en zelfs kunstmatige geluiden imiteert.
De spotlijster leeft in Noord-Amerika, Midden-Amerika, het Caribisch gebied en Puerto Rico. Ondanks dat hij bijna dezelfde naam draagt, behoort hij niet tot dezelfde familie als de spotvogel, hoewel ze fysiek wel veel op elkaar lijken.
Hoe ziet de spotlijster eruit?
De spotlijster is een trekvogel van ongeveer 22 centimeter lang en 31 tot 36 centimeter spanwijdte. Dit is vergelijkbaar met de grootte van een merel. Hij is grijs van kleur, donkerder op de dorsale delen en bleek op de ventrale delen.
Hij heeft ook een paar witte strepen op de vleugels, met name aan de uiteinden van de middelgrote en grote dekveren en aan beide zijden van de staart, die lang is, afgerond aan de punt en met een centrale zwarte lijn.
Waar is zijn zang bekend om?
Deze vogel imiteert de roep van andere vogels en dierengeluiden – zelfs kunstmatige tonen – maar de soort heeft ook een primair lied. Dat wordt door de mannetjes gebruikt om vrouwtjes aan te trekken in het voorjaar en de vroege zomer. Dit lied kan enigszins variëren, afhankelijk van de territoria.
In het algemeen geven mimidae (spotlijsters) – vogels die het lied van andere vogels imiteren – de voorkeur aan dichte, op struiken gebaseerde habitats die weinig zichtbaarheid bieden. Voor deze soorten is zingen dus een belangrijk socialisatiemiddel, en ze doen dat onophoudelijk. Deels zorgt dit voor hun broedsucces.
De seksuele selectie van de spotlijster
Spotlijsters zijn dagactieve, solitaire vogels (Engelse link). Mannetjes zijn territoriaal en bakenen hun gebied af met zang, waarmee ze ook vrouwtjes aantrekken. Tijdens de balts voeren ze vertoningen op die, samen met hun zang, dienen om de aandacht van potentiële broedpartners te trekken.
De zangstijl van de spotlijster maakt hem onderscheidbaar, ongeacht de patronen die hij gebruikt, door de grote continuïteit van zijn zang. Veelzijdige zangvogels zijn meestal continue zangers. Bovendien helpt imitatie hen het individuele karakter van een lied te versterken. Dit omdat geen twee individuen waarschijnlijk precies dezelfde tonen hebben.
Mannetjes met een groter zangrepertoire hebben een groter voordeel bij het verwerven van territoria, het aantrekken van partners evenals het uitsluiten van potentiële concurrenten uit hun territorium.
Leeftijd en ervaring zijn indicatief voor overlevingsvaardigheden en het verwerven van hulpbronnen. Deze worden weerspiegeld in de verschillende liedjes die een mannelijke spotlijster kan uitvoeren. Deze kwaliteiten worden door vrouwtjes gewaardeerd bij het kiezen van partners en het achterlaten van nageslacht.
Hoewel de spotlijster nu ook in stedelijke gebieden leeft, lijkt hij deze evolutionaire strategie van zijn bosvoorouders te hebben behouden.
Andere mimische vogels
De spotlijster is niet de enige mimische vogelsoort. Een van de bekendste is de liervogel (Menura novaehollandiae), endemisch in de bossen van Australië.
Deze fazantachtige vogel heeft een kort, soortspecifiek lied dat tot op een kilometer afstand te horen is. Het vertoont ook lokale dialecten zoals de spotlijster, maar het meest kenmerkend is zijn mimiekvermogen.
Mannetjes kunnen bijna elk geluid imiteren, zoals oudere mannetjes en andere vogelsoorten, tot mechanische geluiden, zoals een camerasluiter, een autoalarm of zelfs een kettingzaag.
Net als bij de spotlijster lijkt zang belangrijk te zijn bij het zoeken naar een partner en het vermijden van potentiële concurrenten, en imitatie biedt voldoende vermogen om het veelzijdig te maken.
Zang is een van de vormen van communicatie bij vogels, en is erg belangrijk in veel aspecten van hun leven. Het helpt hen onder andere bij het afbakenen van territoria en het zoeken, lokaliseren en oproepen van een partner. Zingen heeft een belangrijke aangeboren en aangeleerde component en is, zoals we gezien hebben, niet uniek voor een bepaalde soort.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Structure in Primary Song of the Mockingbird (Mimus polyglottos). (1965). The Auk, 82(2), 161–189.
- Howard, R. (1974). The Influence of Sexual Selection and Interspecific Competition on Mockingbird Song (Mimus polyglottos). Evolution, 28(3), 428-438.