Hoe kun je rachitis bij katten behandelen?

Rachitis kan worden veroorzaakt door vele fysiologische en omgevingsfactoren, waaronder concurrentie tussen zogende jonge katten.

Geschreven en geverifieerd door de bioloog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Laatste update: 04 januari, 2023

Rachitis bij katten is een ziektebeeld dat de botsterkte aantast. Deze ziekte komt voort uit een voedingstekort, dat uiteindelijk leidt tot ontkalking van de botten van het dier. Indien onbehandeld, leidt rachitis tot verweking van de botten en misvormingen.

Momenteel komt deze aandoening niet meer zo vaak voor, dankzij de zorg die wordt besteed aan de juiste voeding van huisdieren. Toch blijft het nodig om aandacht te besteden aan mogelijke waarschuwingssignalen die ons helpen de gezondheid van het huisdier te voorkomen en te handhaven. Leer meer over rachitis bij katten en de kenmerken ervan in dit artikel.

Wat is rachitis bij katten?

Rachitis is een ziekte die de botten zacht maakt en misvormingen veroorzaakt. Dit ontstaat als gevolg van een tekort aan vitamine D, fosfor of zelfs door overerving. Het gebrek aan deze micronutriënt verhindert de darm om calcium uit het voedsel op te nemen. Daardoor wordt het groeiende bot en kraakbeen onvoldoende gemineraliseerd.

Vitamine D is een prohormoon (Engelse link) dat het gebruik van calcium mogelijk maakt. Als er niet genoeg van is, onderbreekt het de stofwisseling waardoor het bot kan verkalken. Dit probleem komt meer voor bij kleine katten dan bij volwassenen.

Wat zijn de oorzaken van rachitis bij katten?

De belangrijkste oorzaak van rachitis bij katten is het gebrek aan vitamine D in het lichaam van het dier. Dit wordt veroorzaakt door een keten van gebeurtenissen, en het resultaat is dat het metabolisme van de katachtige niet in staat is de botten te “harden” -kalken-.

In de eerste plaats veroorzaakt dit een slecht gebruik van calcium in de darm. Omdat het lichaam een ernstig tekort aan calcium constateert, wordt het lichaam gedwongen het te onttrekken aan zijn belangrijkste bron: de botten. Met andere woorden, het lichaam heeft calcium nodig, maar kan het niet uit de voeding halen, en daarom is het bottenstelsel de enige plaats die aan de vraag kan voldoen.

Hoewel er verschillende oorzaken zijn, kunnen we ze in drie grote groepen indelen.

• Voedingstekort. Een tekort aan vitamine D in het dieet van de katachtige.
• Erfelijk. Weerstand tegen vitamine D of verstoring van het metabolisme van de kat.
• Afgeleid van een andere ziekte. Als gevolg van alternatieve pathologieën die een vitaminetekort veroorzaken, zoals parasitisme, darmontsteking, enz.

Soorten rachitis

Rachitis kan worden ingedeeld in drie soorten.

• Deficiëntie rachitis. Dit verwijst naar een tekort aan vitamine D, als gevolg van oorzaken buiten het lichaam.
• Primaire rachitis. Hieronder vallen aangeboren ziekten, waarbij er weerstand is tegen vitamine D-metabolieten.
• Secundaire rachitis. Hier is rachitis een secundair effect van een andere ziekte, zoals nierfalen, kankerproblemen, erfelijk hypofosfatemisch tekort, enz.

Symptomen van rachitis bij katten

Hoewel niet veel mensen het weten, moeten we verduidelijken dat calcium niet alleen gebruikt wordt voor botten. Het is ook een gemeenschappelijk element is binnen de cellen van het lichaam. In de cellulaire omgeving is dit mineraal behulpzaam voor spiercontractie, stolling, het functioneren van het zenuwstelsel, de synthese van enzymen, en vele andere zaken.

Hierdoor kunnen de symptomen van rachitis divers zijn. Toch komen verschillende van de volgende klinische verschijnselen voor bij katachtigen.

• Misvormde botten in de ledematen.
• Lichamelijke zwakte.
• Vergroting of verkleining van de botten.
• Aangetast lopen (mank lopen).
• Hurken – een misvorming van de benen.
• Ontstaan van de diafysen.

Diagnose van de ziekte

Wat betreft de diagnose is een dierenarts de enige die dit kan uitvoeren. Hoewel de symptomen spaarzaam kunnen zijn, moet de arts de ernst van de ziekte beoordelen. Daarom zal de dierenarts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om eventuele misvormingen van de kat op te sporen. Daarnaast kunnen ze radiografisch en bloedonderzoek doen, om de gezondheidstoestand van de katachtige te beoordelen.

Radiografische diagnose

Bij dit onderzoek zullen ze röntgenfoto’s van de botten maken. Dit is om elke manifestatie van de ziekte op te sporen, door botverkleining, verdikking of misvormingen, of de vergroting van de groeischijf.

Bloed biochemie

Wat betreft een bloedonderzoek zijn de criteria voor het vaststellen van rachitis de volgende.

• Lage calcemie.
• Hoge fosforwaarden en de calcium/fosforverhouding ruim onder de 1.
• Hoge alkalische fosfatase.
• Opsporing van bloedarmoede – in 80% van de gevallen aanwezig.
• Lage concentratie vitamine D of metabolieten.

Behandeling van rachitis bij katten

De behandeling is meestal eenvoudig en effectief en tracht het gebrek aan vitamine D in het systeem te compenseren. Daartoe worden voedingssupplementen gebruikt die het niveau van de vitamine verbeteren, evenals calcium. Bovendien heeft de stofwisseling van deze stof zonlicht nodig voor de verwerking ervan, dus blootstelling aan de zon is ook noodzakelijk.

Je dierenarts zal waarschijnlijk een aanvullende ontworming aanbevelen. Hiermee zullen ze proberen een andere factor te elimineren die het voedingsprobleem veroorzaakt. Behandeling van pijn en botmisvormingen moet ook worden overwogen, want dat zijn problemen die zijn afgeleid van rachitis.

Onthoud dat alleen een dierenarts medicatie of behandeling mag voorschrijven. Zij zijn de enigen die getraind zijn om je huisdier de juiste zorg te geven.

Je moet altijd aandacht besteden aan de voeding van je huisdier. Ook al is rachitis geen veel voorkomende ziekte meer, je wilt geen onnodig bezoek aan de dierenarts veroorzaken. Zorg voor hen, zorg voor jezelf, en voorkom elke ziekte in je woonomgeving.