Kanker bij golden retrievers, een opkomend probleem
Kanker bij golden retrievers is een gezondheidsprobleem dat zowel dierenartsen, onderzoekers als eigenaren aangaat. Het is bij dit ras een steeds vaker voorkomende ziekte. Het is zelfs zo dat ongeveer 70% van de honden van dit ras aan twee soorten neoplasie sterft: hemangiosarcoom en lymfoom.
De gemiddelde levensverwachting van een golden retriever is 9,5 jaar, mede door de langzame maar dodelijke werking van kwaadaardige tumoren. Wat is de oorzaak van deze zorgwekkende gegevens? Als je alles over kanker bij golden retrievers wil weten, lees dan verder.
De oorzaken van kanker bij golden retrievers
Laten we bij het begin beginnen. De term ‘kanker’ verwijst naar een groep ziekten die door de abnormale groei van een groep cellen wordt veroorzaakt. Dit komt door genetische mutaties die de normale celcycli verstoren, waardoor ze zich ongecontroleerd delen en uiteindelijk andere weefsels aantasten.
Wanneer cellen ongecontroleerd groeien, dan verschijnen er gevreesde kwaadaardige tumoren. Als deze gemuteerde cellen in de bloedbaan of lymfestroom terechtkomen en zich in andere organen nestelen, dan treedt metastase op. Deze definitie van kanker is universeel of we het nu over mensen, olifanten of golden retrievers hebben.
In het geval van het ras waar we het hier over hebben, zijn de veroorzakers niet volledig bekend. Wat duidelijk is, is dat het een genetisch probleem is, aangezien de prevalentie van neoplasmata bij andere honden 20% is, terwijl het bij golden retrievers 60% is.
Hoewel er geen specifieke oorzaak is gevonden, hebben meerdere onderzoeken (Engelse link) kanker bij dit ras aan erfelijkheid gekoppeld. Chromosomale afwijkingen en genveranderingen zoals VEGFR-1 lijken met kanker bij golden retrievers verband te houden.
Soorten kanker bij golden retrievers
Zoals we hierboven al vermeldden, lopen tot zeven op de tien honden van dit ras het risico om gedurende hun leven kanker te ontwikkelen. Het heeft de neiging om meer mannetjes (66%) dan vrouwtjes (57%) te treffen, zoals ook het geval is bij mensen.
De meestvoorkomende histologische diagnose bij overleden honden laat zien dat in de meeste gevallen twee soorten neoplasmata voorkomen: hemangiosarcomen en lymfomen. Hieronder vertellen we je er meer over.
1. Hemangiosarcoom
Ongeveer 23% van de golden retrievers sterft aan neoplasma. Het is een zeer kwaadaardige tumor die in elk vaatbed zit, dat wil zeggen in de aderen, slagaders en bloedcapillairen. Aangezien deze systemen door het hele lichaam van het dier lopen, kunnen tumoren bijna overal voorkomen.
Het kan moeilijk zijn om dit type kanker te detecteren, tenzij het zich in een oppervlakkig bloedvat bevindt. Als dit het geval is, dan zal de hond een massa onder zijn huid hebben, wat de diagnose zou vergemakkelijken. Inwendige tumoren zorgen ervoor dat het dier continu bloed verliest. De meestvoorkomende symptomen zijn dus vermoeidheid en bleek tandvlees.
Na de veterinaire diagnose zijn chirurgie en daaropvolgende chemotherapie de enige mogelijke behandelingsopties. De prognose is echter nog steeds niet positief. Slechts 10% van de honden is een jaar na de diagnose en behandeling nog in leven.
2. Lymfoom
Dit is de oorzaak van ongeveer 18% van de sterfgevallen bij golden retrievers. Dit type kanker tast het lymfestelsel en de lymfeklieren aan. Het kan zich op een gelokaliseerde of algemene manier manifesteren. Er zijn bijna 30 soorten lymfomen bij honden, waar we nu niet op ingaan.
Je moet echter gewoon weten dat het meestvoorkomende type lymfoom bij honden multicentrisch is. Het is goed voor tot 85% van alle gevallen en veroorzaakt zwelling van de lymfeklieren van het dier.
Chemotherapie is de enige manier om deze ziekte te bestrijden. De prognose is zeer variabel.
Wat te doen om kanker bij golden retrievers te voorkomen
Helaas kan de eigenaar niets doen. Deze last rust op zowel onderzoekers als fokkers, aangezien deze professionals de enigen zijn die de genen kunnen ontdekken die deze ernstige ziekten veroorzaken. Zodra dit gebeurt, moeten mutatiedragende monsters worden geïsoleerd en voorkomen dat ze zich voortplanten.
Dit is de enige manier om de genetica van het ras van kankerverwekkende mutaties te zuiveren. Helaas is er dus nog een lange weg te gaan om dat te bereiken.