Ontdek meer over laryngitis bij honden
Het strottenhoofd is een orgaan in het ademhalingskanaal tussen de luchtpijp en de keelholte. Deze structuur is verantwoordelijk voor de bescherming van de luchtwegen, maar bevat ook de stembanden die de stem voortbrengen. Bij honden kunnen infecties of het inademen van een irriterende stof ontstekingen veroorzaken, die leiden tot een aandoening die laryngitis heet. Lees meer over laryngitis bij honden.
Blaffen wordt geproduceerd door de stembanden in het strottenhoofd van de hond, en een ontsteking van dit orgaan leidt dus meestal tot verlies van de vocalisatie. Bovendien kan deze aandoening, als het9 niet goed onder controle gehouden wordt, de luchtwegen van het dier gaan belemmeren.
Wat is het strottenhoofd?
Het strottenhoofd is een structuur die als klep fungeert en de doorgang van vreemde voorwerpen in de luchtwegen verhindert. Het bevat ook een reeks kraakbenen die het mogelijk maken te bewegen of te herstructureren naargelang de behoeften van het lichaam.
Deze verandering is ook nodig om de hond in staat te stellen te blaffen. Daarom heeft dit orgaan twee hoofdfuncties: de bescherming van de luchtwegen en de vocalisatie.
Het strottenhoofd ligt tussen de keelholte en de luchtpijp, waar het verantwoordelijk is voor het tegenhouden van alles wat geen lucht is uit de longen. Daarom werkt dit orgaan meer als een klep om elke obstructie in de luchtwegen te voorkomen.
Wat is laryngitis bij honden?
Laryngitis is de term die gebruikt wordt voor de ontsteking van de slijmvliezen of het kraakbeen van het strottenhoofd. Het grootste probleem met deze ziekte is hoe ze de luchtwegen aantast, want de zwelling verhindert de hond goed te kunnen ademen. Omdat er bovendien voortdurend lucht in en uit gaat, raakt de streek nog meer geïrriteerd als je niet oppast.
Wat zijn de symptomen van laryngitis bij honden?
Deze aandoening heeft voor de eigenaar meestal heel duidelijke en herkenbare symptomen, want laryngitis tast een van de meest noodzakelijke en belangrijke delen van het lichaam van de hond aan. Enkele van de klinische verschijnselen die kunnen helpen om laryngitis te diagnosticeren zijn de volgende:
- Verlies of verandering van de toon van de blaf. De bewegingen van het strottenhoofd zijn verantwoordelijk voor de productie van de blaf, dus elke ontsteking in dit gebied kan het vocaliseren verhinderen of de toon drastisch veranderen.
- Hoesten. Omdat het betrokken is bij de luchtopname, is het strottenhoofd voortdurend geïrriteerd, en daardoor ontstaat een droge hoest.
- Moeite met ademhalen. De luchtwegen raken verstopt als de ontsteking te sterk toeneemt, waardoor het voor honden moeilijk wordt goed te ademen.
- Ademhalingsgeluiden. Een lichte obstructie van de luchtwegen betekent dat de ademhaling van de hond gepaard zal gaan met vreemde geluiden.
- Hijgen. Honden kunnen ongemak in hun keel voelen (alsof ze iets “vastzitten”), wat frequent hijgen veroorzaakt in een poging zich beter te voelen.
- Verlies van eetlust. Deze aandoening kan ook moeilijkheden veroorzaken bij het passeren van voedsel door de slokdarm. Als gevolg daarvan zal het huisdier minder eten of voedsel helemaal vermijden.
- Koorts. Dit wordt veroorzaakt wanneer een infectie laryngitis veroorzaakt.
- Overvloedig neusvocht. Deze aandoening gaat vaak gepaard met andere pathologieën zoals distemper, dus het is mogelijk dat je een erg waterige neusuitvloeiing of een andere kleur dan normaal waarneemt.
- Futloosheid. Voortdurend ongemak en slechte voeding zorgen ervoor dat het huisdier zich moe of zonder energie voelt.
- Paarse slijmvliezen. Dit is een teken van zuurstofgebrek bij ernstige ontsteking van het strottenhoofd.
Wat veroorzaakt laryngitis?
De oorzaken van laryngitis bij honden zijn meestal op korte termijn gemakkelijk te behandelen. Er moet echter op gelet worden dat de situatie niet gecompliceerd wordt, en dus moet je het dier snel verzorgen. Enkele van de factoren die ontsteking van het strottenhoofd kunnen veroorzaken zijn de volgende:
- Overmatig of zeer uitbundig blaffen
- Inademen van irriterende stoffen (rook, stof of irriterend gas)
- Trauma (klappen of trekken aan de halsband)
- Blootstelling aan koude lucht
- Directe beschadiging van het strottenhoofd (van pogingen pillen te geven aan een zieke hond of het eten van te groot voedsel)
- Inname van vreemde voorwerpen
- Infectie (virus of bacterie)
Hoewel laryngitis meestal door externe factoren veroorzaakt wordt, kan het nu en dan ook door een reeds bestaande pathologie veroorzaakt worden. Ze kunnen dus een neveneffect zijn van andere ziekten of zelfs van een operatie. De meestvoorkomende triggers zijn de volgende:
- Allergieën
- Tracheobronchitis
- Distemper
- Chirurgie (schade door intubatie)
- Obesitas (door geforceerde ademhaling)
- Verlamming van het strottenhoofd
- Bovenste luchtweginfecties (keelholte, mond, of neus)
Alsof dat nog niet genoeg is, hebben sommige hondenrassen zoals mopshonden (die brachiocephalisch zijn) meer kans op laryngitis. Dit komt door de vorm van hun schedel, die de doorgang van lucht belemmert en de ademhaling bemoeilijkt. Als gevolg daarvan ontstaat voortdurende irritatie als de hond te snel ademhaalt.
Hoe wordt laryngitis vastgesteld?
Een voorlopige diagnose kan gesteld worden op basis van de eigenlijke symptomen. Maar om zeker te zijn kan de dierenarts een endoscopie uitvoeren, zodat hij het strottenhoofd van de hond kan observeren. Op die manier kan laryngitis bevestigd of uitgesloten worden. Als de ontsteking in deze streek de ademhaling volledig belemmert, kan de vakman op dit moment een noodintubatie uitvoeren.
Het is belangrijk op te merken dat de diagnose ook gericht is op het vaststellen van de oorzaak van de ontsteking. Dit gebeurt via de medische voorgeschiedenis en de aanvullende analyse. De dierenarts is echter verantwoordelijk voor het bestellen van de tests die voor elk geval van belang zijn.
Behandeling van laryngitis bij honden
De behandeling van laryngitis richt zich op het verbeteren van de ademhaling van de hond. Dit wordt bereikt met ontstekingsremmende medicijnen (corticosteroïden), hoewel in de ernstigste gevallen onmiddellijk een tracheotomie nodig kan zijn. Als de zuurstoftoevoer van de hond te laag is, wordt bovendien vaak zuurstoftherapie aanbevolen.
Als de hond van de eerste symptomen hersteld is, is de volgende stap het aanpakken van de secundaire ziekten die de laryngitis kunnen veroorzaken.
Volgens een wetenschappelijk artikel in het tijdschrift Bulgaars Tijdschrift voor Diergeneeskunde (Engelse link), zijn de meestvoorkomende oorzaken van deze aandoening opportunistische bacteriële infecties. In de meeste gevallen zal behandeling met antibiotica nodig zijn.
Is laryngitis gevaarlijk voor mijn hond?
Laryngitis is meestal mild en zal op zichzelf geen fatale gevolgen hebben. Dit hangt echter af van de veroorzaker, want in sommige gevallen schuilt het gevaar in de secundaire pathologie. Zo kan de ontsteking alleen het huisdier niet doen stikken, maar, in combinatie met larynxverlamming, wel.
Zoals je ziet is laryngitis een veelvoorkomende pathologie die alleen bepaalde zorg vereist om complicaties te voorkomen. Dit betekent niet dat je niet naar een dierenarts moet gaan, want professionele evaluatie is noodzakelijk.
Zo niet, dan breng je je huisdier ernstig in gevaar door de oorzaken van de ziekte niet te kennen. Bedenk dat een tijdige diagnose het leven van je hond kan redden.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Uzunova, K. I., & Koleva, K. A. (2005). Importance of microclimate, floor type and floor bedding for the incidence of catarrhal rhinitis and laryngitis in dogs. Bulgarian Journal of Veterinary Medicine, 8(2), 135-139.
- ITOH, T., NISHI, A., KUSHIMA, K., UCHIDA, K., CHAMBERS, J., & SHII, H. (2016). Obstructive Pyogranulomatous Laryngitis in A Dog Treated with Permanent Tracheostomy. Jpn J Vet Anesth Surg, 47(1), 1-5.
- Aravena, L. A., Rico, B., Flores, E., & Cattaneo, G. (2004). Laringe canina y humana: um estudio para establecer homologia. Arquivos de Ciências Veterinárias e Zoologia da UNIPAR, 7(2).
- Mateo, A. G., Silva, L. B., & Sánchez, H. L. (2016). Anatomía e histología de las articulaciones de la laringe canina. Un modelo experimental. Revista Argentina de Anatomía Online, 7(2), 64-69.
- Pérez, B., Gómez, M., Mieres, M., Galecio, J. S., Yefi, C., & Aburto, P. (2010). Tomografía computarizada de la laringe en perros mesocefálicos. Archivos de medicina veterinaria, 42(1), 91-99.
- Eguren Silva, J. M. (2019). Síndrome del perro braquicefálico: actualización en su fisiopatología, diagnóstico y tratamiento.
- Baschar, H. A. (2017) CAPÍTULO 4: Laringoscopía y faringoscopía en Aprea, A. y Giordano, A., (Eds) Manual de endoscopía veterinaria, 46. Universidad Nacional de La Plata.