Een achtergelaten hond adopteren: dingen om te overwegen

Geduld en tolerantie zijn twee belangrijke factoren waar bij het adopteren van een achtergelaten hond rekening mee moet worden gehouden.

Het adopteren van een achtergelaten hond geeft toekomst aan twee dieren: aan de verlaten hond en aan een andere die zijn plaats in het asiel zal kunnen innemen. Als je tegen dierenmishandeling wilt helpen vechten, dan is het adopteren van een dier een van de beste opties.

Een achtergelaten hond adopteren

Je kunt in dierenasielen en kennels allerlei soorten honden adopteren. Achterlating maakt geen onderscheid tussen de leeftijd, het ras of de kleur van honden. Bureaus die achtergelaten dieren redden, zijn gewend om met heel verschillende honden om te gaan, omdat er geen specifiek ‘type’ van een achtergelaten hond is.

Hier is een van de grote mythen over achterlating: mensen geloven vaak dat als een hond werd achtergelaten, dit met een reden is gebeurd. Die ‘reden’ kan slecht gedrag, gezondheidsproblemen of een ‘slecht ras’ zijn.

Niets is minder waar: duizenden rashonden, pups en dieren met onberispelijke eigenschappen worden elk jaar achtergelaten. Er zijn ook honden met angsten, gedragsproblemen of honden van gemengd ras die niet het meest aantrekkelijk zijn.

Elke achtergelaten hond in het asiel en kennels is uniek. We kunnen hun verhalen of aard niet generaliseren. Bij het adopteren van een achtergelaten hond is het daarom het beste om rechtstreeks met de instelling die ze heeft gered te spreken en proberen ze te leren kennen zonder bevooroordeeld te zijn.

Hun geschiedenis

Niet alle achtergelaten dieren zijn hetzelfde. Je kunt je een dramatische situatie voorstellen waarin een hond maandenlang alleen op straat heeft geleefd, maar dat is niet noodzakelijkerwijs het geval. Er zijn er verschillende honden, die nog nooit hebben hoeven zwerven, maar gewoon bij de deur van een opvangcentrum zijn achtergelaten.

Enkelen zijn direct vanuit die situatie naar een pleeggezin gegaan, dus hebben ze altijd in een huis gewoond. Nestjes van pups groeien meestal op in opvanghuizen, dus voordat ze worden geadopteerd, hebben ze altijd in een huis gewoond.

Bij het adopteren van een achtergelaten hond is het handig om de geschiedenis van de hond te kennen. Met wie woonden ze eerder samen? Wat waren zijn gebruiken? Waarom zijn ze in de steek gelaten? Die vragen kunnen je helpen om de aard van de hond te begrijpen en wat zijn exacte behoeften zijn.

Helaas is het niet altijd mogelijk om de geschiedenis van een hond te achterhalen. Sommigen komen aan in opvangcentra zonder een vermelding van hun vorige leven te hebben. Vele anderen zijn op straat gevonden en je kunt alleen raden of ze lang alleen zijn geweest door naar hun hygiënische toestand te kijken.

Hun oorsprong

Naast hun geschiedenis is het, voordat je een achtergelaten hond adopteert, goed om te weten waar het asiel hem heeft geplaatst. Er zijn verschillende plaatsen waar ze geredde dieren houden:

• Pleeggezin: de hond woont bij een pleeggezin in huis. Je kunt de persoon die voor de hond heeft gezorgd dan vragen naar zijn persoonlijkheid en gewoonten om hem te helpen zich aan je huis aan te passen.
• Asiel met kooien: de hond zat alleen of met een kleine groep andere honden in een kooi. De vrijwilligers van de opvang zijn degenen die hen goed zullen kennen. Ze kunnen je vertellen over zijn persoonlijkheid.
• Open asiel: dit is ongebruikelijk, maar er zijn kleine asielen die geen kooien gebruiken en een kleine groep vrije of semivrije honden in een omheind gebied hebben. Je kunt met de vrijwilligers praten voor advies over het gedrag van de hond.

Honden die in een asiel wonen, hebben vaak hogere stressniveaus dan honden die in pleeggezinnen wonen. Ze kunnen de eerste paar dagen bij je thuis wat nerveuzer of gedesoriënteerd zijn. Dat is echter ook geen algemene regel.

Ook hebben honden die in een asiel wonen geen vaste routines. Je moet een vast schema opstellen voor wandelingen en rust wanneer je de achtergelaten hond mee naar huis neemt. Als hij in een pleeggezin zat, probeer dan de routines te houden die hij al heeft om de overgang te vergemakkelijken.

Er zullen in ieder geval mensen zijn die de persoonlijkheid en gewoonten van je hond kennen. Praat met alle vrijwilligers om je thuis voor te bereiden op een hond die onder andere het volgende kan zijn:

• Nerveus
• Angstig
• Dapper
• Blaffend
• Lui
• Aanhankelijk
• Vraatzuchtig

Je geduld en tolerantie

Er zijn verschillende dingen die je moet overwegen om je voor te bereiden op de overgang van de hond naar jouw huis. Het proces is in elk geval anders en hangt van zowel de hond, je gezin als je routines af. Over het algemeen moet je:

• Geduldig zijn met de hond: hij kent je huis, de regels of je gezinsleden nog niet. Geef hem dus een of twee weken de tijd om aan de dingen te wennen. Scheld hem niet uit als hij zich misdraagt. Leer hem in plaats daarvan hoe hij het goed moet doen.
• Maximale veiligheid op straat: laat de hond niet los als je gaat wandelen totdat er een paar maanden zijn verstreken. Gebruik op straat altijd een riem. Wil je hem ruimte geven, kies dan voor een riem van 5 of 10 meter lang.
• Maak het hem gemakkelijk: onthoud alles wat je van de vrijwilligers hebt geleerd en voorkom dat de hond iets verkeerds doet, om je relatie met hem te verbeteren. Als hij bijvoorbeeld niet in de keuken mag komen, sluit dan de deur. Als je hem niet uitscheldt en de overgang gemakkelijker maakt, dan word je een rolmodel voor hem en zal hij je vertrouwen.

Het adopteren van een achtergelaten hond is een goede keuze voor elk gezin die het zich kan veroorloven. Het is niet altijd gemakkelijk en sommige honden hebben ook heel speciale behoeften. Raadpleeg het asiel voor hulp van een hondentrainer die je individueel kan adviseren.