Brief van kind aan overleden hond wordt beantwoord
Een kind te moeten vertellen dat zijn of haar lievelingsdier is overleden is één van de moeilijkste dingen om te doen. Het dier is voor ons net zo belangrijk als ieder ander familielid, maar voor een kind is het hun vriend, speelmakker en broertje of zusje. Kleine kinderen begrijpen niet wat de dood inhoudt. Sommigen zeggen dat het niet goed is om verhaaltjes te verzinnen om ze te helpen. Anderen vinden het wel goed omdat het dier meer was dan een lievelingsdier.
Luke z’n moeder behoort tot de tweede categorie. Luke is een driejarig jongetje dat overmand was door verdriet toen Moe, z’n braque, overleed. Z’n moeder wist niet goed hoe ze hem kon troosten. Ze stelde voor om een brief te schrijven aan de overleden hond in de hemel. En hij kreeg nota bene antwoord. Lees verder om te weten wat Moe aan Luuk vertelde!
De brief van Luke aan z’n overleden hond Moe
De moeder van Luke, zich inlevend in haar rol, gaf haar zoon het adres van zijn dode hond: “Moe Westwood, Hondenhemel, Wolk 1.”
Het was haar plan om de brief niet te bezorgen, maar ze vergat het uit de te verzenden brieven te halen.
In de brief van Luke, die zijn moeder schreef terwijl hij dicteerde, stond:
“Moe, je bent weggegaan zonder dag te zeggen, maar mama zei dat je naar de hemel moest gaan. Het is daar denk ik wel leuk en je bent daar vast gelukkig, maar ik mis je heel erg.
Mama vertelde dat je niet terug kan komen, maar ik wil je zeggen dat ik het héél fijn vond met je. Ik zal je altijd missen als ik speel. En je bent niet meer hier, maar je blijft altijd m’n vriend.
Ik hou van je,
Luke”
De moeder kon haar tranen niet bedwingen terwijl ze de nauwelijks verstaanbare woorden van haar driejarig zoontje opschreef. Ze deed de brief in een envelop, maakte hem dicht, en legde hem bij de post die nog verstuurd moest worden. Nu zou Luke denken dat de brief verstuurd zou worden.
De moeder vergat echter later om de brief weg te halen en verzond hem. Nooit had ze gedacht dat er een antwoord zou komen.
Het antwoord van Luke z’n overleden hond
Binnen enkele dagen, kreeg Luke een antwoord van “Moe Westwood, Hondenhemel, Wolk 1.” Luke z’n moeder was heel verbaasd en verwonderd. Dat kon toch niet! Nieuwsgierig en tegelijk wat bang, opende ze de brief waarin stond:
“Beste Luke,
Ik ben in de hondenhemel, ik speel de hele dag en ben blij. Bedankt dat je m’n vriend bent. Ik hou van je Luke.
Moe.”
Toen de moeder de brief van Moe aan Luke voorlas, zag hij er niet meer bezorgd uit. Hij wist tenslotte dat z’n vriend het goed maakte en dat hij nog van hem hield.
Maar voor Luke z’n moeder was er nog iets – ze moest weten wie de brief had geschreven.
Wie heeft de brief van de overleden hond geschreven?
Het antwoord was ongetwijfeld te vinden in het postkantoor van het dorp waar Luke en z’n moeder woonden. En dat is waar Luke z’n moeder naartoe ging. Er waren niet veel postbodes in dat gebied. Als ze eenmaal de lijst had, hoefde ze alleen ze allemaal een voor een te vragen of hij of zij degene was die de brief van kleine Luke beantwoord had.
Zina Owens was degene die bijdroeg aan dit mooie verhaal. Zina werkte als postbode. Toen ze Luke z’n brief aan de overleden hond zag, kon ze haar ontroering niet bedwingen. Ze vond dat er iets gebeuren moest om het ventje te troosten, en schreef daarom de opbeurende brief.
De moeder dankte haar voor het lieve en onbaatzuchtige gebaar. Zina’s antwoord was als volgt:
“De wereld is vol slecht nieuws dat mensen niet raakt zolang het henzelf niet aangaat. Een beetje onbaatzuchtige zorg en menselijkheid kunnen de wereld een betere plaats maken met gelukkigere mensen. Ik wilde alleen uw zoon een beetje blijer maken en tegelijk zelf een beetje blijer worden. Dank u.”