Omgaan met het verlies van een huisdier: wat zegt de wetenschap?
Zoals alle verzorgers van huisdieren weten, is het verlies van een huisdier een heel delicaat rouwproces, in veel gevallen vergelijkbaar met de dood van een familielid of kennis en daarmee omgaan is lastig. Immers, hondachtige, katachtige of andere metgezellen hebben ons zien groeien en ontwikkelen. Ze zijn bij ons geweest in de beste en droevigste momenten.
Toch zijn er takken van wetenschap die onze reactie op het verlies van een huisdier proberen te begrijpen die verder gaan dan het louter speculatieve gebied. Hier is een studie die probeert te beschrijven hoe wij als mensen dit proces begrijpen. Lees verder om te ontdekken wat de wetenschap te zeggen heeft over het verwerken van het verlies van een huisdier.
De emotionele reactie bij het omgaan met het verlies van een huisdier
De helft van alle huishoudens in de Verenigde Staten heeft een huisdier, en in de meeste gevallen beschouwen zowel volwassenen als kinderen ze als leden van het gezin. Dieren produceren ongelooflijk heilzame reacties bij mensen, waarbij studies (Engelse link) aantonen dat ze de cardiovasculaire druk verlagen, het stressniveau verlagen, en gezonde gewoonten zoals routineuze lichaamsbeweging bevorderen.
Op dit punt is het belangrijk op te merken dat ieder mens het verlies van een geliefde op een andere manier waarneemt, en elk is even geldig. Op een algemeen niveau melden verschillende bibliografische overzichten de volgende symptomen bij verzorgers die onlangs hun huisdier verloren hebben:
- een verandering in normale sociale patronen.
- moeite met slapen.
- moeite met eten.
- terugkerende gedachten aan het verloren huisdier.
- tijd vrij nemen van je werk.
Maar er is meer aan de hand. Volgens een statistische analyse vertoonde 93% van de mensen die na de dood van een huisdier sociale interventie nodig hadden, veranderingen in eet- en slaapritme. Daarvan had 70% ook episodes van sociaal isolement en een behoefte om alleen te zijn.
Het is duidelijk dat deze reacties niet voor alle verzorgers gelden. De mate van verdriet hangt af van vele factoren af. Denk hierbij aan zaken zoals de mate van gehechtheid, de sterkte van de gehechtheid, en de reden van de gehechtheid.
Een statistische benadering van het omgaan met het verlies van een huisdier
Een studie (Engelse link) gepubliceerd in het tijdschrift Antrhozoos dagboek probeert enig licht te werpen op de reactie van baasjes op het verlies van een huisdier. Daartoe werden 49 mensen die de dood van een dier in hun huiselijke omgeving hadden meegemaakt drie weken lang gevolgd. Emotionele variabelen werden verzameld via zorgvuldig opgestelde vragenlijsten.
Enkele van de waargenomen resultaten waren als volgt:
- Na de eerste weken van het verlies vertoonden de baasjes emotionele variabelen (verdriet en schuldgevoel, o.a.). Die leken sterk op die van mensen die een geliefde verloren hadden.
- Hoe groter de directe gezinsomgeving, hoe minder verdriet de eigenaar ervoer.
- Meer dan de helft van de gecontroleerde voogden besloot na zes maanden rouw een nieuw huisdier te nemen.
- In deze gevallen namen de emotionele symptomen sneller af bij de voogden met een nieuwe dierenvriend dan bij degenen die besloten niet opnieuw te adopteren.
- Een derde van de mensen wist dat de dood van het dier aanstaande was. Dit maakte het rouwproces echter niet gemakkelijker.
Deze gegevens kunnen verrassend lijken voor iemand die nog nooit lang met een huisdier geleefd heeft. Ze zijn echter zeker niet onbekend voor elke ervaren huisdierbezitter. Huisdieren zijn immers in sommige gevallen de enige levende elementen in de routine van veel mensen.
Een oefening in betrokkenheid
Na het verinnerlijken van de bovenstaande feiten kunnen sommige mensen tot de conclusie komen dat het niet de moeite waard is om een huisdier in het gezin op te nemen als het omgaan met de pijn van het verlies van een huisdier zo acuut en intens is.
Aan hen vragen we, is het beter om te rouwen om het verlies van een huisdier, of om spijt te hebben dat je er in de eerste plaats nooit plezier aan beleefd hebt er een te hebben?
De band die een eigenaar met zijn huisdier kan voelen is uniek en onvervangbaar. Bovendien brengt, zoals we al zeiden, de aanwezigheid van een dier in het gezin vele voordelen voor alle leden. Dit varieert van respect voor en begrip van de natuur tot de verbetering van fysiologische variabelen in het lichaam.
Tenslotte willen we alle baasjes eraan herinneren dat het rouwproces gewoon weer een deel van het leven is, net als de dood zelf. Huilen, verdriet en ongemak zijn normaal, maar beetje bij beetje verdwijnt die pijn uiteindelijk en maakt plaats voor herinnering.
Uiteindelijk zal dat huisdier dat eens in je huis rondliep altijd een belangrijk deel van je geest en hart blijven. Je huisdier zal dus nooit helemaal verdwijnen.
Alle aangehaalde bronnen zijn grondig gecontroleerd door ons team om hun kwaliteit, betrouwbaarheid, actualiteit en geldigheid te waarborgen. De bibliografie van dit artikel werd beschouwd als betrouwbaar en wetenschappelijk nauwkeurig.
- Kingwell, B. A., Lomdahl, A., & Anderson, W. P. (2001). Presence of a pet dog and human cardiovascular responses to mild mental stress. Clinical Autonomic Research, 11(5), 313-317.
- Gerwolls, M. K., & Labott, S. M. (1994). Adjustment to the death of a companion animal. Anthrozoös, 7(3), 172-187.