Red de Californische bruinvis of vaquita: op de rand van uitsterven

De vaquita of Californische bruinvis staat op de rand van uitsterven, omdat er momenteel slechts een klein aantal overlevenden is dat de basis vormt voor een eventueel toekomstig herstel.

Geschreven en geverifieerd door biochemie Luz Eduviges Thomas-Romero.

Laatste update: 23 februari, 2023

De Californische bruinvis of vaquita (Phocoena sinus)  is een van de zes soorten tandwalvissen (bruinvissen) die samen de zeehondenfamilie vormen. Ze vormen de kleinste groep walvisachtigen, en als volwassen dieren worden ze niet groter dan 150 centimeter en 50 kilogram. Helaas staat de Californische bruinvis op het punt van uitsterven. Kunnen we deze soort nog redden?

Qua habitat heeft deze soort een uiterst beperkt verspreidingsgebied. In feite leeft hij uitsluitend in het reservaat van de bovenste Golf van Californië, in Mexico. De wateren van deze golf variëren per seizoen sterk in temperatuur: van 14 tot 36 graden Celsius van januari tot augustus.

De Californische bruinvis onderscheidt zich dus door zijn belangrijke aanpassing om grote jaarlijkse temperatuurschommelingen te verdragen. De meeste vaquita’s leven uitsluitend in koude wateren, onder de 20 graden Celsius.

Hoe identificeer je de Californische bruinvis?

Kenmerkend voor deze soort is het uitstekende uiterlijk van hun lippen. Bovendien is het bovenlichaam donkergrijs, terwijl de buik bijna wit of lichtgrijs is. Bovendien zijn zijn vinnen in verhouding groter dan bij andere bruinvissen.

Wat zijn gezichtsprofielen betreft, die zijn in veel opzichten stomp. De vaquita lijkt op de (gewone) bruinvis Phocoena phocoena, behalve dat de vaquita dunner is.

Deskundigen verklaren dit uit zijn warmere habitat. Het dunne lichaam van het dier verhoogt de verhouding oppervlakte/volume, wat de warmteafvoer bevordert. Bij deze soort hebben deskundigen hetzelfde argument gebruikt om het bestaan van grotere aanhangsels te verklaren.

In de Golf van Californië leeft de felbegeerde Totoaba macdonaldi. Helaas lijken de vaquita en de totoaba qua grootte en vorm op elkaar, zodat het gemakkelijk is de twee te verwarren. Bovendien staan beide soorten op de rand van uitsterven.

Het gedrag van de vaquita

Deze raadselachtige soort is erg schuw en je ziet ze zelden boven het zeeoppervlak springen zoals dolfijnen. Dat komt omdat hij gewoon een paar seconden tevoorschijn komt om adem te halen voordat hij weer onder water gaat. De vaquita leeft op geringe diepte, minder dan 50 meter.

Wat zijn voedingsgewoonten betreft, zijn dieet bestaat uit een verscheidenheid aan teleostvissen en inktvissen, die vlak bij het wateroppervlak zwemmen. Hoewel sommige studies melden dat hij solitair leeft, hebben sommige vaquita’s waargenomen in kleine groepen van maximaal 8-10 individuen.

Net als veel andere bruinvissen gebruikt de vaquita sonar als communicatie- en navigatiemiddel in zijn leefgebied.

De Californische bruinvis staat op de rand van uitsterven

Volgens het register van de International Union for Conservation of Nature (IUCN) is deze soort “kritisch bedreigd” (CR).

In feite is de Californische bruinvis de walvisachtige die het grootste risico loopt. Deskundigen telden in 2017 slechts 18 volwassen individuen, zodat het zien van een levend exemplaar van deze soort bijna onmogelijk is.

In visnetten die bedoeld zijn voor andere zeedieren wordt de Californische bruinvis vaak ook gevangen. Bijvoorbeeld in kieuwnetten voor garnalen of totoaba. In feite hebben deskundigen de sterfte in netten aangewezen als de ernstigste en meest directe bedreiging voor het voortbestaan van dit dier.

Andere mogelijke bedreigingen zijn inteelt, blootstelling aan pesticiden, en ook ecologische veranderingen als gevolg van de verminderde stroom van de rivier de Colorado.

Wat is er bekend over de voortplanting van de vaquita?

De voortplanting van de Californische bruinvis verloopt synchroon, met geboortes van eind februari tot begin april. Bovendien wordt aangenomen dat de geslachtsrijpheid wordt bereikt tussen de leeftijd van drie en zes jaar.

Wetenschappers weten ook dat deze soort niet monogaam is, want mannetjes paren met zoveel mogelijk vrouwtjes. Bovendien hebben vrouwtjes slechts één nakomeling per zwangerschap en duurt het geven van borstvoeding minder dan een jaar. Bovendien kunnen Californische bruinvissen voortplantingscycli hebben van twee of meer jaren.

Kunnen we de Californische bruinvis redden?

Het voortplantingsvermogen van een soort is van grote invloed op het vermogen van een kleine populatie om zich te herstellen na een ernstige achteruitgang.

Helaas weten deskundigen maar heel weinig over veel belangrijke voortplantingsparameters van deze soort. In ieder geval is er nog een kans om de Californische bruinvis te redden, zolang er nog voldoende exemplaren in leven zijn.