Soorten krabben: hun kenmerken, gedrag en voortplanting

Krabben vertonen complexe gedragspatronen. We kennen veel van hun vitale kenmerken, maar andere zijn vastgesteld op basis van onjuiste populaire opvattingen.

Als je over het strand loopt, zie je vaak belletjes in het zand die uit de grond lijken te komen. De lokale bevolking zal je misschien vertellen dat het de krabben zijn die ademen, maar niets is minder waar. Eigenlijk komt dit “zandschuim” door de luchtstroom door de haarvaten in de grond, iets dat niets met krabben te maken heeft. Hoe dan ook, we gaan je vandaag vertellen over verschillende soorten krabben.

Er zijn veel mythen en vooroordelen ontstaan over krabben, omdat deze ongewervelde dieren ongrijpbaar zijn en het vaak moeilijk is om ze te observeren. Hier vertellen we je alles wat je moet weten over de volgorde van de tienpotigen en hun vertegenwoordigers.

Soorten krabben en hun kenmerken

Binnen de groep meercelligen is er een algemene classificatie tussen gewervelde en ongewervelde dieren. De eerste hebben een inwendig skelet, terwijl de laatste een uitwendig skelet hebben. Krabben maken deel uit van de groep van ongewervelde dieren, omdat ze een chitine-exoskelet hebben dat met het blote oog kan worden gezien.

Aan de andere kant, als het gaat om de taxonomische classificatie ervan, vallen de meeste – maar niet alle – krabben onder de Brachyura-orde. Als we het hebben over de kenmerken, kunnen we de volgende noemen als de meest opvallende:

1. Diurnale tienpotigen: het aantal poten en hun soort activiteit zijn veelvoorkomende classificatiekenmerken. Omdat deze groep dus 5 paar poten heeft, worden ze tienpotigen genoemd.
2. Allesetende geleedpotigen: het zijn alleseters en hun dieet is zeer gevarieerd. Maar als je ze een keuze geeft, zullen ze altijd voor garnalen kiezen, omdat dit hun favoriete eten lijkt te zijn. Onder normale omstandigheden hangt hun dieet echter af van zowel de beschikbaarheid van voedsel als de soort krab. Deze ongewervelde dieren voeden zich meestal met algen, andere ongewervelde dieren, vissen, schimmels, bacteriën of afval.
3. Seksueel dimorfisme: mannetjes zijn meestal groter dan vrouwtjes, hoewel dit niet het enige opvallende kenmerk tussen de geslachten is. Hun scharen hoeven bijvoorbeeld niet symmetrisch te zijn, zoals die van wenkkrabben, die tot het geslacht Uca behoren. De scharen zijn ongelijk bij mannen en zijn aangepast aan de verschillende activiteiten van hun dagelijks leven.
4. Ze hebben een veelkleurige schaal: afhankelijk van de soort krab, zal hun schaal verschillende tinten of zelfs patronen vertonen, allemaal beïnvloed door de habitat. Om deze reden zijn krabben niet alleen rood zoals we misschien denken; ze hebben tinten blauw, groen, geel, bruin en vele andere kleuren.

Soorten krabben

Krabben kunnen op verschillende manieren worden ingedeeld, bijvoorbeeld door te kijken naar hun grootte, de omstandigheden van hun leefgebied et cetera. Hieronder staan twee van de classificaties, hoewel dit niet de meestvoorkomende hoeven te zijn.

1. Op grootte: Twee tegenovergestelde gevallen zijn Pinnotheres pisum of erwtenkrabben – ongeveer een centimeter lang – en de Macrocheira kaempferi, of Japanse spinkrab, die 20 kilo kan wegen en tot 4 meter lang kan worden.
2. Habitat: De meeste krabben leven in zout water, terwijl sommige in zoet water leven. Hoewel ze ook veel tijd op het land doorbrengen, zullen ze niet verder dan 5 kilometer van de kust afdwalen. Dit resulteert in een duidelijk onderscheid tussen rivierkreeften en zeekrabben.

Gedrag en voortplanting van de verschillende soorten krabben

Zoölogen die deze groep hebben bestudeerd, hebben opgemerkt dat krabben zeer dynamische dieren zijn. Bovendien worden ze gekenmerkt door hun complexe gedrag, waarvan sommige gedragingen misschien niet zo bekend zijn. We laten je daar vijf voorbeelden van zien.

1. Sommige krabben lopen zijwaarts

Wanneer we ons voorstellen hoe een krab loopt, visualiseren we meestal dat het dier naar één kant loopt. Sommige soorten krabben hebben dit gedrag echter aangepast: ze lopen vooruit of achteruit. Verrassend genoeg zijn anderen in staat om in bomen te klimmen. Dit is het geval met de kokoskrab (Birgus latro), die de kokospalmen beklimt om zichzelf te voorzien van een essentieel onderdeel van zijn dieet: kokosnoten.

2. Ze vertonen agressief gedrag

Als het gaat om het trekken van de aandacht van een vrouwtje, vertonen mannen agressief gedrag. Normaal gesproken vechten ze met elkaar voor het recht om met vrouwtjes te paren. Ze doen het echter ook om de beste holen te kiezen. Daarin schuilen de krabben en verbergen ze zich voor hun roofdieren zoals zeevogels, vissen, inktvissen en otters.

3. Het zijn geen geweldige zwemmers

Er is een algemene overtuiging dat, aangezien ze in water leven, deze tienpotigen goede zwemmers moeten zijn. Dit is echter niet altijd het geval, want of ze nu op het strand, aan de kust, op de bodem van de zee of in meren en rivieren zijn, krabben bewegen door op het zand te lopen. Er zijn echter enkele uitzonderingen, zoals de ondersoorten Portunidae en Matutidae.

4. Zijn schaar is het belangrijkste communicatieve element

De communicatiemechanismen van krabben volgen complexe patronen en hun scharen vallen op als een fundamenteel element. Dankzij de scharen creëren ze geluiden die doen denken aan drums. Soms zwaaien ze er ook mee, met als doel hun tegenstanders te intimideren.

5. Tijdens de paartijd werken ze volledig mee

Krabben werken volledig mee tijdens de paartijd. Ze zijn voornamelijk verantwoordelijk voor de voedselvoorziening en voor de bescherming van hun familiegroep. Dit laatste omvat het vinden van een geschikte plaats om de eieren te leggen.

Kortom, er zijn veel soorten krabben en ze zijn onderverdeeld in verschillende families, geslachten en soorten. Binnen deze groep vind je soorten waarvan de namen je aandacht trekken, zoals de vampierkrab (Geosesarma sp.) of de regenboogkrab (Cardisoma armatum).

Er zijn echter ook veel andere minder opvallende – zoals Carcinus maenas – maar die een essentiële functie hebben voor ecosystemen. Deze ongewervelde dieren maken deel uit van het middelste deel van veel voedselketens, en daarom is het essentieel om voor ze te zorgen om te voorkomen dat het mariene milieu instort.