5 curiositeiten over de sabeltandtijger

De sabeltandtijger bewoonde de aarde tussen het Plioceen en het Pleistoceen, maar dankzij de gevonden fossielen zijn er enkele interessante feiten over zijn leven ontdekt.

Geschreven en geverifieerd door de biologe Georgelin Espinoza Medina.

Laatste update: 11 september, 2023

Een van de meest fascinerende dieren die ooit heeft bestaan is toch wel de sabeltandtijger. Een woeste en emblematische katachtige, maar vergis je niet, hij lijkt niet veel op de tijgers die nu leven. Het meest opvallende kenmerk was zijn lange hoektanden die uit zijn bek staken. Er zijn echter nog andere opmerkelijke feiten bekend over zijn leven. Wil je wat wetenswaardigheden weten over de sabeltandtijger, ook wel Smilodon genoemd?

Dit uitgestorven geslacht behoorde tot de onderfamilie Machairodontinae. Het omvat 3 soorten, te weten: S. fatalis, S. populator en S. gracilis. Hier zijn enkele fysieke aspecten van dit gewervelde dier, evenals enkele verbazingwekkende feiten over zijn leven, mis ze niet!

Kenmerken van de sabeltandtijger

Voordat we enkele curiosa over de sabeltandtijger te weten komen, laten we eerst enkele feiten over zijn uiterlijk weten. Dit dier leek qua uiterlijk op de huidige katachtigen, zij het met een robuustere bouw. Zijn poten waren korter, maar breder en krachtiger, wat suggereert dat hij grote kracht had in zijn ledematen.

De lichaamsgrootte (Engelse link) van de sabeltandtijger (smilodon) varieerde, afhankelijk van de soort, van 55 tot 300 kilogram.

• Smilodon gracilis was de kleinste, in gewicht variërend van 55 tot 100 kilogram, en lijkend op een jaguar.
• Gevolgd door S. fatalis, van 160 tot 280 kilogram , vergelijkbaar met de Siberische tijger.
• De grootste was S. populator, van 220 tot 360 kilogram. Er wordt echter aangenomen dat sommige exemplaren zelfs 400 kg kunnen hebben gewogen.

Het meest opvallende aspect van zijn lichaamsbouw waren ongetwijfeld zijn lange slagtanden. Deze waren zowel bij de vrouwtjes als bij de mannetjes aanwezig. Bovendien waren de grootte en het gewicht van beide exemplaren vergelijkbaar, zodat er geen seksuele dimorfie was. Sabeltandtijgers waren ongeveer 1,15 meter lang, terwijl hun slagtanden 18 of zelfs 26 centimeter konden bereiken.

5 curiositeiten over de sabeltandtijger

Laten we nu eens kijken naar 5 curiositeiten over deze verbazingwekkende dieren.

1. Hij had een zwakke beet

Hoewel het misschien vreemd lijkt, was een van de curiositeiten van de sabeltandtijger dat zijn beet niet zo sterk was; in feite was hij nogal zwak, vergeleken met moderne katachtigen.

Ondanks de grote omvang van zijn hoektanden bleek uit een computermodellenstudie (Engelse link) dat de bijtkracht gelijk was aan een derde van die van een leeuw (Panthera leo). Deze resultaten houden vermoedelijk verband met de manier waarop elk zijn prooi doodt.

2. De jachtmethode was anders dan die van de katachtigen die wij kennen

De jachtmethode van het geslacht Smilodon was anders dan die van de huidige katachtigen. Macaurodontinae beten hun prooi in de nek, nadat ze die met hun robuuste lichaam hadden onderworpen.

De beet was echter niet bedoeld om hen te laten stikken, maar hun giftanden werden gebruikt om de luchtpijp en belangrijke bloedvaten door te snijden. Met deze strategie bleef het slachtoffer bewusteloos en stierf snel, dankzij diepe en dodelijke wonden.

Sommige sabeltandtanden hadden ook gekartelde randen om de dodelijke snede die ze hun prooi toebrachten te vergemakkelijken. Zo werden tijd en energie bespaard. Deze methode verschilt van die van moderne katachtige roofdieren die proberen hun slachtoffers te verstikken, wat voor deze jagers een enorme energie-uitgave vergt.

3. Ze voedden zich met grote planteneters

Door de jacht- en moordstrategie die deze wezens gebruikten, konden ze zich specialiseren in het vangen van grote dieren. Onder hen kunnen we bizons, mastodonten, elanden, reuzenluiaards en zelfs jonge mammoeten noemen.

4. Smilodon hebben dezelfde gemeenschappelijke oorsprong als de huidige tijgers

De populaire overtuiging dat sabeltandtijgers de voorouders zijn van de huidige tijgers en leeuwen is onjuist. Beide diergroepen hebben namelijk een gemeenschappelijke oorsprong. In het bijzonder ongeveer 23 miljoen jaar geleden, toen de eerste bekende katachtige, Proailurus genaamd, bestond.

Uit dit wezen van een formaat vergelijkbaar met een Iberische lynx zijn dus de twee lijnen van de huidige katachtigen en de machairodontinae ontstaan.

5. De sabeltandtijger is uitgestorven

De oorzaken van het uitsterven van deze superroofdieren zijn niet helemaal duidelijk, maar er zijn twee belangrijke hypotheses. Men denkt dat in die tijd de verandering in de verspreiding van de grote prooien waar sabeltanden het meest op jaagden de sleutel was tot hun verdwijning.

Enerzijds kan dit het gevolg zijn geweest van de heftige milieuveranderingen van die tijd. En aan de andere kant door de introductie van de eerste mensen in het milieu, die als andere roofdieren in het ecosysteem concurreerden.

Zo komen we aan het eind van onze vijf curiosa over de sabeltandtijger, of smilodon, een fel roofdier, van robuuste bouw en met grote scherpe hoektanden, in staat om diepe en dodelijke wonden in de nek van zijn prooi toe te brengen. Zoals we hebben gezien, had dit emblematische dier een zeer interessant leven, en we hebben er nog veel meer over te ontdekken.