Pływacz szary bije rekord najdłuższej podróży zwierząt, przemierzając pół świata

Pływacz szary przebył największą odległość, jaką kiedykolwiek zanotowano u żywego ssaka. Co jest powodem takiego zachowania? Czy to normalne dla tego gatunku? Czytaj dalej!

Napisane i zweryfikowane przez biologa Samuel Sanchez.

Ostatnia aktualizacja: 27 grudnia, 2022

Czasami natura zaskakuje nas takimi wiadomościami jak ta: pływacz szary bije rekord najdłuższej podróży zwierząt i przemierzając pół świata. Po swojej odysei monitorowany okaz gatunku Eschrichtius robustus, jest jak dotąd dzikim ssakiem, który przebył najdłuższy dystans pod powierzchnią morza w historii.

Kiedy otrzymujemy takie wiadomości, konieczne jest nadanie im kontekstu po zadaniu serii pytań: dlaczego zwierzę się tak zachowało? Czy to jest naturalne zachowanie? Czy ludzkie działanie odegrało jakąś rolę w tym wyczynie?. W kolejnej części odpowiadamy na te i wiele innych pytań. Nie przegapcie tego.

Wiadomości

Nagłówek, który tu przedstawiamy, opublikowało czasopismo Nature 8 czerwca 2021 r. Wiadomości donoszą, że pływacz szary (Eschrichtius robustus) mógł przebyć prawie połowę świata (około 20 000 kilometrów) pod powierzchnią morza w zmiennym przedziale czasowym. Zobaczmy bardziej szczegółowo, co to oznacza.

Samca szarego pływacza odkryto po raz pierwszy w Walvis Bay w Namibii w 2013 roku. Jak wskazuje portal National Geographic, był to pierwszy zapis tego gatunku na półkuli południowej. Pomimo tego, że spotkanie z okazem miało miejsce kilka lat temu, dopiero niedawno odkryto, że enigmatyczny waleń pochodzi z północnego Pacyfiku.

Aby odkryć pochodzenie walenia, pobrano powierzchowne próbki jego skóry i przeprowadzono na nich analizy genetyczne. Wynikająca praca naukowa, opublikowana w Royal Society, argumentuje, że okaz prawdopodobnie pochodził z zagrożonej populacji zachodnio-północnego Pacyfiku, która obecnie liczy około 200 osobników.

Analiza genetyczna walenia potwierdziła, że przebył on co najmniej 20 tysięcy kilometrów. Przemierzył prawie połowę świata, w bardzo krótkim czasie, między majem a czerwcem 2013 roku. Dla gatunku, który normalnie pokonuje od 8000 do 11000 kilometrów, tak długa podróż nie ma biologicznego sensu.

Dlaczego pływacz szary odbył tak długą podróż?

Kiedy współautor badania, Simon Elwen, został poinformowany o obecności szarym pływacza w Namibii w 2013 r., był raczej sceptyczny. Cytując go, „to tak, jakby ktoś powiedział, że znalazł niedźwiedzia polarnego w Paryżu. Jest to fizycznie możliwe, ale nie wydaje się to zbyt realistyczne ”.

W tym momencie można się tylko zastanawiać, dlaczego tak duże zwierzę marnuje energię i ryzykuje własne przetrwanie, aby dostać się w tak odległe miejsce. Naukowcy nie mają natychmiastowych odpowiedzi. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań w tej sprawie, ale rozważają pewne hipotezy.

Po pierwsze, nigdy nie można wykluczyć, że zwierzę zaginęło lub miało wadę wrodzoną. Najsilniejszą hipotezą jest to, że topnienie Arktyki może otworzyć nowe szlaki dla tych waleni. Umożliwiło by to im szerszą eksplorację (lub zagubienie się) w nowych siedliskach. Niewątpliwie po raz kolejny głównymi winowajcami są ludzie.

Naturalna migracja waleni i ich ochrona

Chociaż niewiele wiadomo na temat rzeczywistego obszaru siedliska szarego walenia, wiadomo, że corocznie migrują one między swoimi polarnymi żerowiskami letnimi a umiarkowanymi i tropikalnymi obszarami cielenia.

Szlaki migracyjne populacji wschodniego i zachodniego Pacyfiku są bardzo różne. Niestety dostępnych jest bardzo niewiele informacji na temat tej drugiej grupy.

Co ciekawe, obie grupy różnią się od siebie znacząco. Można je nawet uznać za dwa różne podgatunki walenia szarego. Wschodnia populacja liczy ponad 20 500 osobników – jest stabilna i minimalnie zagrożona. Podczas gdy zachodnia populacja liczy zaledwie 200 osobników i jest w związku z tym uważana za zagrożoną.

Zachodnia populacja waleni osiągnęła rekordowo najniższy poziom w 2010 roku. Szacunkowa liczba 26 samic hodowlanych, nie dołączyła do populacji od 1995 roku. Ze względu na bardzo wolne tempo wzrostu tych zwierząt, są narażone na wyginięcie, ponieważ dojrzałość płciowa waleni trwa do 11 lat.

Jedna z pozostałości po populacji, która woła o pomoc

Pływacz szary, który odbył najdłuższą podróż, pochodził z zachodniej populacji, która jest zagrożona wyginięciem. Jeśli cokolwiek stało się jasne, po naszej analizie, to to, że niestety ten wyczyn był prawdopodobnie niezamierzony.

Wpływ człowieka na morza jest druzgocący. Powoduje zanikanie gatunków, topnienie biegunów i poważne katastrofy ekosystemów. Ze względu na różnice środowiskowe związane ze zmianami klimatu, niestety coraz częściej będzie można spotkać zwierzęta poza ich naturalnym obszarem występowania.