Szlaki migracyjne: wieloryby ciągle używają tych samych
Szlaki migracyjne wielorybów są trudne do zbadania, zwłaszcza gdy cofamy się o tysiące lat. Ale jest to możliwe dzięki małym mięczakom – wąsonogom.
Wieloryby, podobnie jak inne zwierzęta, często korzystają z tych samych szlaków migracyjnych rok po roku. Trudno nam jednak stwierdzić, czy zawsze tak było, ponieważ w obecnej erze widzimy, jak zwierzęta mogą zmieniać te trasy. Jednak badania pokazują, że wieloryby podążają tymi samymi szlakami migracyjnymi od prawie 300 000 lat.
Wąsonogi: skamieniały GPS
Te ogromne walenie przenoszą w swoich ciałach, przy wielu okazjach,mięczaki zwane wąsonogami. Żyją one przyklejone do ciała wielorybów i mogą zamieniać się w skamieniałości, jak inne zwierzęta. Badając te skamieliny naukowcy z University of California znaleźli wieloryby, które zmarły tysiące lat temu.
Jak to możliwe? Wąsonogi rosną przyklejone do wielorybów i zbierają węglan wapnia do swoich ciał. To czyni je dobrymi wskaźnikami warunków wód, w których się znajdują. Dlatego wzrost tych mięczaków daje wskazówki, gdzie przemieszczały się wieloryby, które były ich transportem.
Wąsonogi dzięki wielorybom uzyskują bezpieczne siedlisko. Mogą także przenieść się dzięki nim do obszarów z większą ilością składników odżywczych w wodzie i większymi możliwościami rozmnażania i rozprzestrzeniania się.
Ponadto badaczom stosunkowo łatwo jest skojarzyć skamielinę wąsonogów z konkretnym gatunkiem wieloryba, ponieważ określone gatunki mięczaków przylegają do określonych gatunków wielorybów. Pozwoliło to na odtworzenie starożytnych szlaków migracyjnych dwóch dobrze znanych gatunków waleni: humbaków i pływaczy szarych.
Dzięki temu naukowcy byli w stanie wykazać, że niektóre populacje humbaków migrują do tych samych miejsc na wybrzeżu Panamy od 270 000 lat. Jest to szczególnie interesujące i może pozwolić nam zrozumieć, jak duże walenie mogą przystosować się do wydarzeń takich jak zmiany klimatu.
Szlaki migracyjne humbaków
Zespół odpowiedzialny za to badanie, kierowany przez Larry’ego Taylora, poświęcił czas na studiowanie wkładu, jaki te mięczaki mogły wnieść w badanie masowych migracji wielorybów.
W rzeczywistości zostało już udowodnione, że wąsonogi, które dziś przylegają do wielorybów mogą być wykorzystane do badania środowiska, w którym wieloryb przebywał w ciągu roku. Naukowcy zrobili coś bardzo podobnego, ale cofając się o setki tysięcy lat.
Humbaki to wieloryby o masie przekraczającej 36 ton i długości szesnastu metrów, co czyni je jednym z największych gatunków wielorybów.Jest to dość zwinne zwierzę, które wykonuje potężne skoki, podczas których uderza w wodę. Samce emitują pieśni trwające prawie 20 minut, których cel pozostaje tajemnicą.
Szlaki migracyjne tego gatunku mają długość około 25 000 kilometrów rocznie. Co oznacza, że żyją latem na wodach polarnych Antarktydy, gdzie się żywią. Później walenie te podejmują migrację do obszarów tropikalnych i subtropikalnych, aby się rozmnażać i mieć młode.
I tak co roku. Wieloryby te pojawiają się w Kostaryce i Panamie, zarówno na półkuli północnej, jak i południowej. Migrują także na inne wody i, co ciekawe, coraz częściej migrują do Morza Śródziemnego i Morza Bałtyckiego, prawdopodobnie z powodu odbudowania tam populacji po zakazie wielorybnictwa.
Mamy nadzieję, że te nowe badania pozwolą pomóc im w odzyskaniu wód planety.
Wszystkie cytowane źródła zostały gruntownie przeanalizowane przez nasz zespół w celu zapewnienia ich jakości, wiarygodności, aktualności i ważności. Bibliografia tego artykułu została uznana za wiarygodną i dokładną pod względem naukowym lub akademickim.
Trueman, C. N., & Glew, K. S. J. (2019). Isotopic tracking of marine animal movement. In Tracking Animal Migration with Stable Isotopes (pp. 137-172). Academic Press.