Zoantropia - czy wiesz czym jest to zaburzenie?

Zoantropia to zaburzenie psychiczne w którym jednostka uważa, że jest zwierzęciem innym niż człowiek.

Zoantropia to zaburzenie psychiczne, w którym człowiek wierzy, że jest zwierzęciem. Osoby te naprawdę wierzą, że przekształciły się w inny gatunek i zaczęły zachowywać się zgodnie z “nową postacią”.

Istnieje kilka rodzajów zoantropii, w zależności od gatunku zwierzęcia wybranego przez osobę z urojeniami. W aktualnie dostępnej literaturze naukowej odnotowano do 56 przypadków klinicznych zoantropii. Jednak z pewnością w historii było o wiele więcej przypadków, które nie znalazły się w dokumentach.

Likantropia

Likantropia to „magiczna” umiejętność przemieniania się w wilkołaka (likantropa). Wilkołak to pół-wilk, pół-człowiek, legendarne stworzenie, które zainspirowało wiele opowieści. Według lokalnego folkloru, z powodu klątwy człowiek zmienia się w wilkołaka podczas pełni księżyca.

Wydaje się, że to całkowita fikcja. Jednak w całej historii istnieje wiele zapisów przypadków klinicznych. Zapisy o ludziach, którzy naprawdę wierzyli, że mogą przekształcić się w to mityczne stworzenie.

Ci ludzie nie tylko w to wierzyli, ale także tak się zachowywali. Na przykład, wyli, chodzili na czworakach, zachowywali się agresywnie, a nawet jedli surowe mięso.

Zaburzenie psychiczne – zoantropia

Mimo, że likantropia jest najpopularniejsza, istnieje wiele innych podkategorii zoantropii.

• Hipantropia to zaburzenie psychiczne, w którym ludzie uważają się za konia i zachowują się jak to zwierzę.
• Boantropia. W tym przypadku ludzie dotknięci tym zaburzeniem psychicznym uważają, że są krowami. W rzeczywistości pierwsza krytyka w odniesieniu do szczepionek przeciwko ospie dotyczyła ich prowadzenia do boantropii.

Edward Jenner był badaczem medycznym , który wykonał pierwszą szczepionkę przeciwko ospie w 1797 roku. Jenner stworzył swoją szczepionkę z wirusa ospy krowiej, który jest podobny do ludzkiej ospy. Jego szczepionki odniosły sukces i uratowały wiele żyć.

Byli jednak ludzie, którzy byli przekonani, że u osób zaszczepionych wystąpi bydlęcy apetyt po szczepieniu. Myśleli, że umrą i/lub zaczną się poruszać na czworakach, uderzając głową o ziemię, jakby mieli rogi.

Zoantropia w historii

Chociaż odnotowano bardzo niewiele przypadków, wiara w zmianę w zwierzęta jest bardzo stara. Jest również szeroko reprezentowana w wielu różnych kulturach na całym świecie. W średniowieczu uważano, że ludzie, którzy wykazywali oznaki  zoantropii, byli opętani lub służyli demonom.

Wielu z nich zakończyło swoje dni w celi więziennej, zostało zlinczowanych lub spalonych na stosie.

Po odkryciu mikroorganizmów i innych osiągnięć medycyny naukowcy zdali sobie sprawę, że zoantropia jest zwykłym zaburzeniem psychicznym, a nie opętaniem przez demona. Na szczęście postęp naukowy stopniowo oddzielał popularne mity od chorób, a liczba przypadków zoantropii zmniejszyła się.

Co prowadzi do zoantropii?

Trudno odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ jest bardzo mało informacji o przyczynach tego stanu. Ponadto nieliczne badania, z których dane posiadamy, również nie są całkowicie dokładne. Wszystko wskazuje jednak na to, że objawy zoantropii mają związek z innymi stanami psychicznymi, takimi jak schizofrenia.

Dwa z najlepiej zbadanych przypadków likantropii wykazały zmiany w pewnych obszarach mózgu. Są to obszary, które przetwarzają propriocepcję i percepcję sensoryczną za pomocą technik obrazowania diagnostycznego. (Propriocepcja to zdolność rozpoznawania umiejscowienia naszych mięśni i utrzymywanej postawy. U osób z tym schorzeniem są one często zmienione).

Innym stanem, który może być zoantropią, jest zaburzenie urojeniowe lub psychoza paranoidalna. Istnieją inne szkoły myślenia, które wiążą likantropię ze sposobem na uniknięcie głębszych psycho-psychologicznych problemów.

Niezależnie od przyczyny tego stanu, jasne jest, że jest to problem natury psychicznej i nie ma nic wspólnego z magią ani boskim opętaniem.

Zoantropia w kulturze

Praktycznie we wszystkich kulturach i ich lokalnym folklorze istnieje pewien rodzaj bytu opisywanego jako pół-zwierzę i pół-człowiek. Wiele religii czci postacie zoantropijne. Czy to Hathor, dobrotliwa egipska bogini krów, czy Ganesa, hinduski bóg słoń, który usuwa wszelkie przeszkody.

Duchowa zoantropia

Ponadto nie można też zapomnieć o dobrze znanych przypadkach dzikich dzieci, które dorastały wśród dzikich zwierząt. Na przykład, Marcos Rodríguez Pantoja w Hiszpanii, który dorastał wśród wilków. Mieszkał z nimi przez 12 lat.

Są też psy, koty, kozy, a nawet ptaki, które „adoptowały” ludzkie dzieci i troszczyły się o nie jak o własne potomstwo.

Kilkuletnia terapia pomogła dzieciom zoantropicznym przystosować się do ponownego życia jako ludzie. Nie chodzi o to, że miały zaburzenia psychiczne, ale po prostu musiały stać się członkami innego gatunku, aby przeżyć.