Jak długo utrzymuje się parwowiroza u psa?

Jeśli Twój pies zachorował na tę chorobę, zastanawiasz się pewnie, jak długo parwowirus utrzymuje się u psa. Odpowiedź nie jest prosta, a oto dlaczego.

Napisane i zweryfikowane przez psychologa Sara González Juárez.

Ostatnia aktualizacja: 22 lutego, 2023

Parwowiroza to jedna z najbardziej przerażających chorób dla opiekunów, zwłaszcza tych, którzy opiekują się szczeniakami. Nic dziwnego, że jest to choroba o ostrym przebiegu i bardzo zaraźliwa. Ponadto szczenięta są bardziej narażone na śmierć z tego powodu, co sprawia, że trzeba wiedzieć, jak długo trwa, jak poważna jest choroba i jakie skutki parwowiroza wywołuje w organizmie psa.

Jeśli więc znalazłeś się w takiej sytuacji w domu, możesz zastanawiać się, jak długo parwowiroza trwa u psa, bo chcesz, żeby to się jak najszybciej skończyło. Tutaj odpowiadamy na to pytanie, w kontekście i szczegółowo. Nie przegap tego.

Co to jest parwowiroza?

Parwowirus to choroba wywoływana przez wirusy z rodziny Parvoviridae. Środek ten powoduje zmiany w kosmkach jelitowych, ponieważ atakuje komórki, które się replikują. Szczenięta chorują od 6 tygodnia życia, kiedy zaczynają tracić matczyne przeciwciała.

Parwowiroza rozprzestrzenia się przez kontakt z zakażonymi odchodami, albo przez kontakt, albo drogą pokarmową, tzn. pies w jakiś sposób spożywa wirusa. Objawy są natury trawiennej, z krwawą biegunką o charakterystycznym zapachu, anoreksją, wymiotami, gorączką i odwodnieniem.

Istnieje postać choroby, która powoduje problemy z sercem. Chociaż jest to rzadkie, częściej występuje u szczeniąt, powodując problemy z mięśniem sercowym i zwiększając ryzyko nagłej śmierci.

Leczenie parwowirusa

Nie istnieje leczenie, które eliminuje wirusa z organizmu. Kiedy pies zarazi się parwowirusem, konieczna jest hospitalizacja, aby jak najlepiej opanować objawy. Wspólne działania obejmują następujące elementy:

• Fluidoterapia: Ciągła biegunka i wymioty powodują poważne odwodnienie u psa. Aby utrzymać tę wartość na stałym poziomie, podawane są płyny dożylne.
• Antybiotyki: do zwalczania zakażeń oportunistycznych.
• Xylazine: W ostatnich latach lek ten jest dodawany do leczenia, ponieważ uważa się, że pomaga on skrócić czas trwania objawów i ogólnie poprawić skuteczność leczenia.
• Leki przeciwwymiotne: leki powstrzymujące wymioty, jeśli lekarz weterynarii uważa, że pies jest w stanie jeść samodzielnie.
• Żywienie pozajelitowe: jeśli pies nie jest w stanie sam się odżywiać, konieczne będzie żywienie dożylne. Podawanie potasu jest często dobrym sposobem na wspomaganie powrotu do zdrowia.
• Transfuzje krwi: Ponieważ w parwowirusie biegunka i wymioty są krwawe, z czasem dochodzi do znacznej anemii. Dlatego może być konieczna transfuzja.

Jeśli pies zostanie w twoim domu, to najprawdopodobniej dlatego, że ma atenuowaną postać choroby dzięki szczepieniom. Mimo to musisz bezwzględnie przestrzegać zaleceń lekarza weterynarii i utrzymywać ścisłą higienę w domu, ponieważ wirus może długo utrzymywać się na powierzchniach.

Jak długo parwowiroza utrzymuje się u psa?

Przejdźmy teraz do pytania. Niestety, nie ma uniwersalnej odpowiedzi, ale istnieje kilka kryteriów, które pomagają przewidzieć to w przebiegu samej choroby:

• Inkubacja: pierwsze objawy pojawiają się dopiero w 5-15 dniu po kontakcie z wirusem. W tym czasie wirus zaczyna replikować się w jelicie.
• Czas trwania objawów: u psa, który przeżył, objawy trwają 5-7 dni. W zależności od przypadku może to jednak trwać dłużej.
• Eliminacja wirusa poprzez odchody: pies jest wektorem zarażenia przed wystąpieniem objawów, a także po wyzdrowieniu. Okres ten wynosi od 3 do 9 dni po kontakcie z wirusem.

Nie należy jednak polegać na tych danych. Nawet jeśli u Twojego psa nie występują już objawy i wydaje się, że wyzdrowiał, wirus najprawdopodobniej nadal znajduje się w środowisku. Kontynuuj gruntowne sprzątanie i, jeśli możesz, odnawiaj miski, tekstylia i zabawki psa (lub dokładnie je dezynfekuj po każdym użyciu).

Czy warto szczepić psa, jeśli jest on chory na parwowirozę?

Psy są zwykle szczepione przeciwko parwowirusowi prawie natychmiast po utracie odporności z mleka matki. Oznacza to, że jest to jedno z pierwszych szczepień, jakie otrzymują szczenięta, co jest kluczowe dla ochrony ich zdrowia i życia.

Proces szczepienia rozpoczyna się zwykle między 6 a 7 tygodniem życia, a ponowne szczepienie następuje w wieku 8 i 19 tygodni. Następnie należy stosować coroczną kurację, która ostatecznie chroni psa nawet w wieku dorosłym.

Ponieważ proces ten często powtarza się, możliwe jest, że psy zachorują na parwowirusa przed kolejnym szczepieniem. W takich przypadkach psy nie mogą być szczepione, ponieważ produkt ten jest zwykle wytwarzany z atenuowanego wirusa parwowirusa. W ten sposób można pogorszyć obecną sytuację zwierzęcia.

Należy pamiętać, że szczepionki są jedynie środkiem zapobiegawczym i nie mają funkcji leczenia istniejącej choroby. Dlatego tak duży nacisk kładzie się na szczepienie zwierząt w zalecanym wieku, ponieważ tylko wtedy szczepionki mają pełne i korzystne działanie.

Jak niebezpieczny jest parwowirus?

Jakkolwiek dziwnie to brzmi, jest mało prawdopodobne, że specjalista będzie w stanie podać dokładną prognozę po zarażeniu zwierzęcia parwowirusem. Dzieje się tak dlatego, że każdy przypadek jest inny i mogą wystąpić zarówno łagodne, jak i śmiertelne objawy.

Niektóre rasy, takie jak rottweiler, pit bull, doberman, owczarek niemiecki i springer spaniel, są bardziej podatne na zakażenie. Obrazy kliniczne różnią się jednak znacznie w zależności od wieku, wielkości i tego, czy są szczepione czy nie. Najlepszą radą jest to, że jeśli zauważysz jakiekolwiek objawy związane z parwowirusem, powinieneś natychmiast udać się do lekarza weterynarii.

Czy mogę adoptować innego psa, jeśli ten, którego mam, właśnie zachorował na parwowirus?

To nie jest dobry pomysł. Nawet jeśli orientujesz się, jak długo parwowirus utrzymuje się u psa w trakcie choroby, pamiętaj, że wirus może nadal być w Twoim domu. Prawdą jest, że zaszczepione zwierzę nie ma szans na zarażenie się, ale lepiej nie ryzykować.

W każdym razie pamiętaj o szczepieniu i odrobaczaniu swoich psów. Chociaż szczepionka nie chroni w 100% przed chorobą, to jednak sprawia, że objawy są bardzo osłabione, co może oznaczać, że szczeniak przeżyje.

I oczywiście przy najmniejszych objawach parwowirusa bezwarunkowo udaj się do weterynarza, ponieważ jest to sytuacja nadzwyczajna. Ponadto szpital dysponuje środkami niezbędnymi do zapobiegania rozprzestrzenianiu się wirusa, więc możesz uratować życie więcej niż jednego psa: swojego i tych, które mogłyby się zarazić.