13 rodzajów węży w Hiszpanii

Większość z tych gadów jest nieszkodliwa, choć zdarzają się gatunki jadowite; w przypadku Hiszpanii są to okazy osiągające nawet 2,5 metra długości.

Napisane i zweryfikowane przez prawnika Francisco María García.

Ostatnia aktualizacja: 21 grudnia, 2022

Różne rodzaje węży tworzą jedną z najliczniejszych znanych rodzin węży. Można je znaleźć na prawie wszystkich kontynentach, z logicznym wyjątkiem Antarktydy. Przyjrzymy się teraz rodzajom węży, które żyją w Hiszpanii.

Czy istnieją różnice między wężami a padalcami?

Węże i zaskrońce to nie jest dokładnie to samo. Kiedy mówimy o wężach (Serpentes), odnosimy się do konkretnego podrzędu w grupie gadów. Do tych ostatnich należy ogromna liczba zwierząt, takich jak węże, krokodyle, jaszczurki, żółwie itd.

W podrzędzie węży znajdziemy kilka rodzin, wśród których możemy wyróżnić następujące:

• Zdradnicowate (Elapidae): węże morskie, kobry, mamby i węże koralowe.
• Dusicielowate (Boidae): boa.
• Pytony (Pythonidae)
• Żmijowate (Viperidae): krokodyle i żmije.
• Połozowate (Colubridae): węże.

Ile jest rodzajów węży?

Gdy mówimy o dzikich zwierzętach, bardzo trudno jest określić liczbę członków każdej rodziny, rodzaju czy podrodzaju. Obecnie szacuje się, że istnieje ponad 1800 rodzajów węży występujących na całym świecie.

Większość węży to średniej wielkości, niegroźne i nieco płochliwe węże. Jednak niektóre gatunki, takie jak wąż drabiniasty czy europejski wąż wodny, mają śmiertelny jad.

Rodzaje węży w Hiszpanii

Półwysep Iberyjski wyróżnia się na kontynencie europejskim wielką bioróżnorodnością ophidian. Spośród 45 gatunków węży zamieszkujących Europę, 19 z nich występuje w Hiszpanii. Obejmuje to 13 następujących rodzajów węży:

1. Żmija zygzakowata (Natrix maura)

Żmija – przedstawiona na początku artykułu – jest jednym z najbardziej znanych węży wodnych na kontynencie europejskim. Można je znaleźć nie tylko w Hiszpanii, ale także w Portugalii, Włoszech, Francji, Szwajcarii i Afryce Północnej. Żyją głównie w lagunach i stawach, gdzie łatwo żywią się płazami i rybami.

2. Połoz drabinkowy (Zamenis scalaris)

Są większe i bardziej wytrzymałe niż te pierwsze, a długość ich ciała może przekraczać 1,5 metra. Jest uważany za najbardziej miejskiego węża w Hiszpanii, ponieważ może zamieszkiwać parki, wysypiska śmieci i opuszczone domy. Dorosłe drapieżniki wyróżniają się intensywnie czerwonawym i brązowawym kolorem oraz czarnymi liniami biegnącymi wzdłuż ich grzbietu.

3. Gniewosz południowy (Coronella girondica)

Łatwo je rozpoznać po widocznej czarnej plamie w kształcie litery U na ich głowach. Poza tym są one zwykle mniejsze niż inne rodzaje węży w Hiszpanii. Najczęściej zamieszkują lasy i zarośla, ale można je też spotkać w uprawach.

4. Gniewosz plamisty (Coronella austriaca)

Jest jednym z najrzadszych węży na kontynencie europejskim, ponieważ żyje tylko w pasmach górskich z bogatą roślinnością. Jest całkowicie nieszkodliwy, choć posiada jad, ponieważ jego uzębienie nie pozwala na zaszczepienie go innym zwierzętom.

5. Malpolon (Malpolon monspessulanus)

Jest największym wężem występującym w Europie, o długości ciała do 2,5 metra; wyróżnia się niezwykłą urodą i dużą agresywnością. Chociaż posiadają jad i mogą go zaszczepić, atakują bardzo rzadko, ale zapobieganie jest zawsze niezbędne.

6. Hemorrhois konikleca (Hemorrhois hippocrepis)

Swoją nazwę zawdzięczają osobliwym ciemnym plamom pokrywającym ich grzbiet, kształtem przypominającym podkowę. Żyją głównie w zaroślach i suchych lasach w południowej części Europy, a także w Afryce Północnej.

7. Wąż Cogulla (Macroprotodon brevis)

Są to małe węże, które łatwo rozpoznać po krótkim pysku i wyraźnie wgłębionej głowie. Ciekawostką tego gatunku jest to, że potrafią “udawać martwe”, by zmylić potencjalnego drapieżnika.

8. Hierophis viridiflavus

Ich nazwa wyraża uderzające i piękne kolory, jakie ich ciało przybiera w dorosłym życiu. Węże te są liczniejsze w innych krajach śródziemnomorskich, takich jak Grecja i Włochy, ale żyją też w hiszpańskich Pirenejach.

9. Wąż Eskulapa (Zamenis longissimus)

Jest dobrze znanym wężem, ponieważ historycznie towarzyszył greckiemu bogu medycyny, Asklepiuszowi (lub Eskulapowi). Jednak jego występowanie na kontynencie europejskim jest bardzo ograniczone. Są to duże węże, o długości do dwóch metrów, koloru brązowego, brunatnego lub oliwkowego.

10. Zaskroniec zwyczajny (Natrix astreptophora)

Ten wąż charakteryzuje się białym i czarnym pasem w formie obroży, choć ta ostatnia zwykle zanika u dorosłych osobników. Z drugiej strony jego ciało ma oliwkowozielone lub brązowawe zabarwienie z kilkoma czarnymi plamkami. Nie ma jadu, ale jako metodę obrony wydziela z kloaki cuchnącą substancję.

11. Macroprotodon (Macroprotodon cucullatus)

Macroprotodon jest jednym z najmniejszych węży w Hiszpanii, o średniej długości 329 milimetrów. Ma ciemne ubarwienie ciała z brązowawymi odcieniami, ale jego głowa kontrastuje z czarnym pasem pokrywającym całą czaszkę i bladymi liniami po bokach. Chociaż pochodzą z Algierii, kilka okazów zostało wprowadzonych na Baleary.

12. Lampropeltis (Lampropeltis californiae)

Jak sama nazwa wskazuje, gatunek ten pochodzi z Ameryki Północnej, ale zasiedlił kilka wysp Morza Śródziemnego, takich jak Wyspy Kanaryjskie i Baleary. Ma dość zróżnicowane ubarwienie. Jednak kilka albinosów zostało złapanych na Gran Canarii.

13. Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix)

Na pierwszy rzut oka może wydawać się bardzo podobny do śródziemnomorskiego Natrix astreptophora, ale różnią się one zwyczajami, kolorem tęczówki (żółty) i liczbą łusek brzusznych. W rzeczywistości w Hiszpanii wydają się być ograniczone do obszaru doliny Aran, więc nieczęsto można spotkać te węże.

Problemy z klasyfikacją

Według niektórych analiz molekularnych istnieją pewne problemy filogenetyczne z klasyfikacją węży (połozowatych). Oznacza to, że w przyszłości powyższe przykłady mogą nie należeć do tej rodziny, nawet jeśli wykazują typowe cechy węża.

W rzeczywistości wąż gniewosz został już usunięty z tej rodziny i obecnie jest klasyfikowany w grupie Lamprophiidae. Wciąż jednak brakuje badań, które pozwoliłyby określić, jaka będzie przyszłość taksonomiczna węży w ogóle. Oczywiście, nawet jeśli zmienią swoją naukową nazwę lub zostaną zaklasyfikowane do innych grup, nie muszą przestać być nazywane “wężami”.